Instytut Budownictwa Mieszkaniowego

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Instytut Budownictwa Mieszkaniowego – jednostka organizacyjna Ministerstwa Budownictwa, istniejąca w latach 1949–1961, powołana z zadaniem prowadzenia prac naukowo-badawczych w dziedzinie budownictwa mieszkaniowego, mającego na celu postęp techniczny i gospodarczy w danej gałęzi gospodarki narodowej.

Powołanie Instytutu[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie zarządzenia Ministra Budownictwa z dnia 29 lipca 1949 r. o utworzeniu Instytutu Budownictwa Mieszkaniowego ustanowiono Instytut[1]. Powołanie instytutu pozostało w związku z dekretem z 1948 r. o tworzeniu Głównych Instytutów Naukowo-Badawczych Przemysłu[2].

Nadzór nad instytutem sprawował Minister Budownictwa.

Zadania Instytutu[edytuj | edytuj kod]

Zadaniem Instytutu było:

  • organizowanie i prowadzenie prac naukowo-badawczych, technicznych w zakresie produkcji typowej w budownictwie mieszkaniowym,
  • ekonomiki rozwiązań architektonicznych w budownictwie oraz ekonomiczno-społecznych w zakresie planowania i budowy osiedli,
  • wydawanie publikacji w zakresie zadań określonych w pkt 1 oraz popularyzacja zagadnień w tym zakresie.

Podstawy finansowe Instytutu[edytuj | edytuj kod]

Podstawą działalności finansowej Instytutu były budżety roczne.

Wpływ składały się z:

  • dopłat przewidzianych w rocznym budżecie Ministerstwa Budownictwa,
  • opłat za dokonane czynności,
  • darowizn i zapisów,
  • dochodów z posiadane majątku,
  • dochodów ze sprzedaży wydawnictwa,
  • innych źródeł.

Kierowanie Instytutem[edytuj | edytuj kod]

Władzami Instytutu była dyrekcja i Rada Naukowa. W skład dyrekcji wchodzili: dyrektor naczelny reprezentujący Instytut samodzielnie oraz podlegli mu dyrektorzy.

Radę Naukową powoływał i odwoływał Minister Budownictwa.

Instytut Budownictwa Mieszkaniowego z 1952 r.[edytuj | edytuj kod]

Zarządzenie Ministra Budownictwa Miast i Osiedli z 1952 r. w sprawie przystosowania organizacji instytutu naukowego pod nazwą „Instytut Budownictwa Mieszkaniowego” do przepisów ustawy z dnia 8 stycznia 1951 r. o tworzeniu instytutów naukowo-badawczych dla potrzeb gospodarki narodowej minister dokonał procesu dostosowawczego[3][4].

Zniesienie Instytutu[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie zarządzenie Przewodniczącego Komitetu Pracy i Płac z 1961 r. w sprawie ustalenia wykazu instytutów naukowo-badawczych uważanych za instytuty techniczne zlikwidowano Instytut[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Zarządzenie Ministra Budownictwa z dnia 29 lipca 1949 r. o utworzeniu Instytutu Budownictwa Mieszkaniowego. M.P. z 1949 r. nr 49, poz. 687.
  2. Dekret z dnia 25 października 1948 r. o tworzeniu Głównych Instytutów Naukowo-Badawczych Przemysłu. Dz.U. z 1948 r. nr 50, poz. 388.
  3. Zarządzenie Ministra Budownictwa Miast i Osiedli z dnia 9 stycznia 1952 r. w sprawie przystosowania organizacji instytutu naukowego pod nazwą „Instytut Budownictwa Mieszkaniowego” do przepisów ustawy z dnia 8 stycznia 1951 r. o tworzeniu instytutów naukowo-badawczych dla potrzeb gospodarki narodowej. M.P. z 1952 r. nr 27, poz. 379.
  4. Ustawa z dnia 8 stycznia 1951 r. o tworzeniu instytutów naukowo-badawczych dla potrzeb gospodarki narodowej. Dz.U. z 1951 r. nr 5, poz. 38.
  5. Zarządzenie Przewodniczącego Komitetu Pracy i Płac z dnia 31 października 1961 r. w sprawie ustalenia wykazu instytutów naukowo-badawczych uważanych za instytuty techniczne. M.P. z 1961 r. nr 95, poz. 404.