Instytut Energetyki
| |
 Brama główna, ul. Mory 8 w Warszawie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba |
Warszawa, ul. Mory 8 |
| Data założenia |
2 listopada 1953 |
| Forma prawna | |
| Dyrektor |
dr hab. inż. Jakub Kupecki |
| Nr KRS | |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°12′45,7″N 20°52′38,8″E/52,212694 20,877444
| |
| Strona internetowa | |
Instytut Energetyki – instytut badawczy (wcześniej jednostka badawczo-rozwojowa) prowadzący badania w zakresie technologii energetycznych z siedzibą w Warszawie. Posiada oddziały w Białymstoku, Boguchwale, Gdańsku i Łodzi. Działalność Instytutu obejmuje szeroki obszar badań energetycznych: od prac eksperckich na potrzeby sektora energetycznego, po najbardziej zaawansowane badania naukowe przyszłościowych technologii generacji energii, takich jak ogniwa paliwowe.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Instytut Energetyki został powołany uchwałą nr 815/53 Rady Ministrów dnia 2 listopada 1953 roku w sprawie powołania Instytutu Energetyki[1][2]. Początek Instytutu związany jest z miejscowością Mory pod Warszawą, gdzie w warszawskiej części miejscowości w latach 50. wzniesiono pierwsze budynki i laboratoria Instytutu. Druga część warszawskiego Instytutu znajduje się przy EC Siekierki.
W 1979 Instytut Energetyki koordynował problem węzłowy dotyczący zwiększenia efektywności gospodarki energetycznej kraju i unowocześnienia elementów składowych systemu elektroenergetycznego. Za opracowanie i uruchomienie produkcji nowoczesnych układów automatyki dla urządzeń elektroenergetycznych zespół pracowników Instytutu otrzymał Nagrodę Państwową[3].
Warszawska część Instytutu specjalizuje się w badaniach laboratoryjnych związanych z przesyłem energii (Mory – dzielnica Bemowo) i jej wytwarzaniem (Siekierki – dzielnica Mokotów). W Zespole Ogniw Paliwowych stanowiącym część Zakładu Procesów Cieplnych w Pionie Cieplnym w Warszawie oraz w Oddziale Ceramiki „CEREL” w Boguchwale prowadzone są badania w zakresie ogniw paliwowych, w szczególności stałotlenkowych ogniw paliwowych (SOFC). Zespół Ogniw Paliwowych opracował szereg nowatorskich rozwiązań, w tym stworzył pierwszy polski układ kogeneracyjny bazujący na ogniwach SOFC o mocy elektrycznej 2 kW i mocy cieplnej do 2 kW.
Struktura[edytuj | edytuj kod]
– Jednostka centralna
– OddziałyW skład Instytutu wchodzą:
- Jednostka Centralna (z siedzibą w Warszawie, Łodzi, Radomiu i Poznaniu) składa się z czterech pionów
- Pion Cieplny
- Pion Elektryczny
- Pion Mechaniczny
- Pion Użytkowania Energii
2. Oddziały
- Oddział Ceramiki "CEREL" w Boguchwale
- Oddział Gdańsk w Gdańsku
- Oddział Techniki Cieplnej "ITC" w Łodzi
- Zakład Doświadczalny w Białymstoku
W 1953 powstał Oddział Izolacji w Poznaniu, w 1954 utworzono w Gdańsku placówkę terenową pod nazwą „Pracownia Regulacji”, od 1987 ponownie w strukturze Instytutu (przesył energii i energetyka niekonwencjonalna), w latach 70. powstał Zakład Doświadczalny w Białymstoku (sprzęt BHP przy eksploatacji urządzeń i linii energetycznych), od 1972 działa też Firma CEREL w Boguchwale (izolatory – obecnie w składzie Instytutu)[4], a od lat 60. działał Oddział Transformatorów Instytutu Energetyki w Łodzi (zlikwidowany w 2012 roku).
Rozporządzeniem Ministra Gospodarki z dnia 7 listopada 2007 (Dz. U. 212, poz. 1565) Instytut Energetyki został połączony z Instytutem Techniki Cieplnej w Łodzi i Instytutem Techniki Grzewczej i Sanitarnej w Radomiu poprzez włączenie ITC i ITGiS w struktury IEn[5].
Dyrektorzy[edytuj | edytuj kod]
- doc. Czesław Rukszto (1953–1956)
- mgr Jerzy Łaskow (1956–1959)
- doc. Bogusław Leszek (1959–1970)
- prof. Marek Jaczewski (1971–1990)
- doc. Janusz Rakowski (1990–1996)
- prof. dr hab. inż. Jacek Wańkowicz (1997–2016)
- dr hab. inż. Tomasz Gałka, profesor IEn (2016–2022)
- dr hab. inż. Jakub Kupecki (od 2022[6])
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Uchwała nr 815/53 Rady Ministrów z dnia 2 listopada 1953 r. w sprawie powołania Instytutu Energetyki
- ↑ Zarządzenie nr 14 Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 20 sierpnia 1991 r. w sprawie dostosowania organizacji instytutu naukowo-badawczego pod nazwą Instytut Energetyki do przepisów ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych.
- ↑ Ewa Dobrowolska. Przodujący ośrodek naukowy. „Stolica”. Nr 2-3 (1621-1622) (14-21 stycznia 1979), s. 12. WWP RSW „Prasa Książka Ruch”.
- ↑ Zarządzenie nr 236/Org/91 Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 23 grudnia 1991 r. w sprawie połączenia Instytutu Energetyki i Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Ceramiki Elektrotechnicznej CERAL w Boguchwale
- ↑ Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 7 listopada 2007 r. w sprawie połączenia Instytutu Energetyki, Instytutu Techniki Cieplnej oraz Instytutu Techniki Grzewczej i Sanitarnej Dz.U. z 2007 r. nr 212, poz. 1565
- ↑ Nowi dyrektorzy Instytutu Energetyki. gov.pl/web/klimat, 27 września 2022. [dostęp 2022-10-09].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Strona Instytutu (ang. • pol.)
- Instytut Energetyki w bazie instytucji naukowych portalu Nauka Polska (OPI).