Instytut Nauk Politycznych w Paryżu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Instytut Nauk Politycznych w Paryżu - Sciences Po
Institut d'études politiques de Paris
Godło
Ilustracja
Data założenia 1872
Państwo  Francja
Liczba studentów 14.000
Dyrektor Frederic Mion
Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, u góry znajduje się punkt z opisem „Instytut Nauk Politycznych w Paryżu - Sciences Po”
48°51′15″N 2°19′42″E/48,854167 2,328333
[www.sciencespo.fr Strona internetowa]

Instytut Nauk Politycznych w Paryżu (fr. Institut d’études politiques de Paris), znany także jako Sciences Po – elitarna uczelnia we Francji przynależąca do kategorii grandes écoles[1], regularnie zaliczana do najlepszych na świecie szkół nauk politycznych i relacji międzynarodowych[2][3].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Uczelnia została założona jako Wolna Szkoła Nauk Politycznych (École Libre des Sciences Politiques) w 1872 roku w celem stworzenia nowej klasy politycznej we Francji po porażce w wojnie francusko-pruskiej[4]. Od 1901 do 1935, szkołę kończyło 92.5% wszystkich francuskich wyższych urzędników publicznych[5]. Model szkoły stał się inspiracją dla stworzenia w 1895 London School of Economics[6].

Po 1945 w ramach reform zainicjowanych przez Charles'a de Gaulle'a, szkoła zmieniła nazwę na Sciences Po i zyskała centralną rolę w ramach systemu kształcenia francuskich elit, jako szkoła wybierana przez potencjalnych kandydatów na Ecole Nationale d'Administration (ENA)[7]. W 2019 roku 80% przyjętych na ENA ukończyło Sciences Po[8].

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Sciences Po tradycyjnie oferuje zajęcia w zakresie nauk politycznych, a także historii, socjologii, prawa, finansów, biznesu, komunikacji, polityki społecznej i miejskiej, zarządzania i dziennikarstwa.

Instytut zajął w 2020 roku drugie miejsce na świecie w rankingu uczelni wykładających nauki polityczne i stosunki międzynarodowe, zaraz po Uniwersytecie Harvarda[9].

Siedziba uczelni znajduje się w Paryżu pod numerem 27 przy ulicy Saint-Guillaume, w VII dzielnicy.

Sciences Po oferuje studia na trzech poziomach: licencjackim (collège universitaire) w ramach jednego z siedmiu kampusów lokalnych, magisterskim w ramach z jednej z sześciu szkół profesjonalnych oraz doktorskim w ramach szkoły doktorskiej.

Poziom licencjacki (collège universitaire)[edytuj | edytuj kod]

Na poziomie licencjackim uczy się 4.000 uczniów[10], którzy realizują trzyletni multidyscyplinarny program łączący zagadnienia z zakresu nauk politycznych, ekonomii, prawa, oraz relacji międzynarodowych, spędzając dwa lata na kampusach regionalnych specjalizujących się w problematyce dotyczącej określonej sfery geograficznej:

Kampusów regionalnych Sciences Po nie należy mylić z uczelniami używającymi nazwy "Sciences Po" oraz nazwy miasta a położonymi w Strasburgu, Lyonie, Grenoble, Bordeaux, Tuluzie, Aix-en-Provence, Lille i Rennes, która to nazwa przysługuje jedynie najbardziej prestiżowej instytucji - Instytutowi Nauk Politycznych w Paryżu oraz jego kampusom regionalnym[11].

Poziom magisterski[edytuj | edytuj kod]

Na poziomie magisterskim uczy się 10.000 uczniów, którzy realizują program w ramach jednej z sześciu szkół profesjonalnych:

  • Szkoły Nauk Publicznych (École d'affaires publiques)
  • Szkoły Nauk Międzynarodowych (Paris School of International Affairs)
  • Szkoły Prawa (École de droit)
  • Szkoły Dziennikarstwa (École de journalisme)
  • Szkoły Zarządzania i Innowacji (École du management et de l'innovation)
  • Szkoły Urbanistyki (École urbaine)

Znani absolwenci[edytuj | edytuj kod]

 Z tym tematem związana jest kategoria: Absolwenci Instytutu Nauk Politycznych w Paryżu.

Sześciu z ośmiu prezydentów V Republiki Francuskiej studiowało na Sciences Po, w tym Georges Pompidou, François Mitterrand, Jacques Chirac, Nicolas Sarkozy (nie ukończył studiów), François Hollande, oraz Emmanuel Macron[12].

Ponad 20 innych głów państw i rządów studiowało na Sciences Po w tym: Chandrika Kumaratunga, prezydent Sri Lanki; Sir Austen Chamberlain, Minister Spraw Zagranicznych Wielkiej Brytanii oraz laureat Pokojowej Nagrody Nobla; Pierre Trudeau, premier Kanady; Książę Monako Rainier III; Pierre Werner, premier Luksemburga; Esko Aho, premier Finlandii; Salomé Zurabiszwili, prezydent Gruzji; José Socrates, premier Portugalii.

Sciences Po ukończyło również wielu dyplomatów i przywódców organizacji międzynarodowych, w tym: Simone Veil, dawna Przewodnicząca Parlamentu Europejskiego; Boutros Boutros-Ghali, dawny Sekretarz Generalny ONZ; Pascal Lamy, dawny Sekretarz Generalny Światowej Organizacji Handlu; Michel Camdessus oraz Dominique Strauss-Kahn, dawni dyrektorzy zarządzający Międzynarodowego Funduszu Walutowego; Jean-Claude Trichet, dawny prezes Europejskiego Banku Centralnego.

Do polskich absolwentów należą między innymi:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Sciences Po Paris, CGE [dostęp 2020-05-18] (fr.).
  2. ↑ Politics & International Studies, Top Universities, 15 lutego 2019 [dostęp 2020-05-18] (ang.).
  3. ↑ F.P. Editors, The Best International Relations Schools in the World, Foreign Policy [dostęp 2020-05-18] (ang.).
  4. ↑ Emile Boutmy, l'inventeur de Sciences Po, modèle du défunt Richard Descoings, L'Obs [dostęp 2020-05-18] (fr.).
  5. ↑ Sudhir Hazareesingh, Vincent Wright, The Jacobin Legacy in Modern France: Essays in Honour of Vincent Wright, Oxford University Press, 2002, p.116, ISBN 978-0-19-925646-4 [dostęp 2020-05-18] (ang.).
  6. ↑ Ralf Dahrendorf, LSE: A History of the London School of Economics and Political Science, 1895-1995, Oxford University Press, 1995, p.73, ISBN 978-0-19-820240-0 [dostęp 2020-05-18] (ang.).
  7. ↑ Mary Elizabeth Devine, Carol Summerfield, International Dictionary of University Histories, Routledge, 2 grudnia 2013, p. 147, ISBN 978-1-134-26217-5 [dostęp 2020-05-18] (ang.).
  8. ↑ ENA et concours administratifs : un palmarès 2019 record, Sciences Po [dostęp 2020-05-18] (fr.).
  9. ↑ Politics & International Studies, Top Universities, 25 lutego 2020 [dostęp 2020-03-26] (ang.).
  10. ↑ Qui sommes-nous ?, Sciences Po [dostęp 2020-05-18] (fr.).
  11. ↑ http://www.sciencespo.fr/sites/default/files/2015_01_30_marque_SciencesPo.pdf
  12. ↑ A l'école des présidents de la Vème République, „Le Monde.fr”, 11 maja 2012 [dostęp 2020-05-18] (fr.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Instytut_Nauk_Politycznych_w_Paryżu&oldid=61385229”