Interglacjał mazowiecki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Interglacjał mazowiecki (interglacjał wielki, interglacjał Mindel/Riss) – jeden z ciepłych okresów międzylodowcowych epoki plejstoceńskiej, zawarty pomiędzy zlodowaceniami południowopolskimi a zlodowaceniami środkowopolskimi, którego czas trwania określa się w przedziale 350–300 tys. lat BP. Interglacjał ten charakteryzował się istnieniem w optimum klimatycznym lasów mieszanych z dużym udziałem jodły oraz obecnością ciepłolubnej winorośli leśnej (Vitis silvestris).