Interkosmos 2
Interkosmos 2 (Indeks COSPAR 1969-110A) – drugi satelita wprowadzony na orbitę w ramach programu Interkosmos.
Misja[edytuj | edytuj kod]
Satelita o masie około 320 kg został wysłany 25 grudnia 1969 roku o godzinie 11:05 czasu GMT na orbitę o parametrach; perygeum 206 km, apogeum 1200 km. Start nastąpił z kosmodromu Kapustin Jar za pomocą rakiety Kosmos-2 (11K63). Jedno okrążenie wokół Ziemi trwało 98,5 min, a płaszczyzna jego orbity była nachylona do płaszczyzny równika pod kątem 48,4°. Satelita był przeznaczony do badania charakterystycznych cech jonosfery Ziemi - koncentracji elektronów i jonów o dodatnim ładunku, jak również temperatury elektronów w pobliżu satelity oraz stopnia koncentracji elektronów między nim a naziemnymi ośrodkami odbiorczymi[1]. Aparatura naukowa została opracowana w Bułgarii, NRD, Czechosłowacji i ZSRR, a wykonana w NRD i ZSRR. Pomiary gęstości elektronów i jonów prowadzono za pomocą specjalnego nadajnika typu Majak, zbudowanego w NRD[2]. Obserwacje prowadzono w Bułgarii, Czechosłowacji, na Kubie, w NRD, Rumunii, na Węgrzech i w ZSRR[3]. W Polsce dane z satelity odbierały dwie placówki naukowe: Centralne Obserwatorium Geofizyczne Zakładu Geofizyki PAN w Belsku k. Warszawy oraz stacja Wojskowej Akademii Technicznej. Obserwacje Intersputnika 2 prowadzili naukowcy w Belsku, Miedzeszynie i w Warszawie[1].
Satelita istniał do 7 czerwca 1970 roku[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Paweł Elsztein: Polska w Kosmosie. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1978, s. 170-171, seria: Biblioteczka Skrzydlatej Polski.
- ↑ Edmund Staniewski, Ryszard Pawlikowski: 15 lat podboju kosmosu 1957– 1972. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1974, s. 160.
- ↑ Jerzy Bil, Jerzy Rakowski: Polak melduje z Kosmosu. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza RSW „Prasa-Książka-Ruch”, 1978, s. 177, seria: Miniatury lotnicze.
- ↑ Andrzej Marks: Polak w Kosmosie. Warszawa: Książka i Wiedza, 1978, s. 100-101.