Interkosmos 3
Interkosmos 3 (Indeks COSPAR 1970-057A) – trzeci sztuczny satelita wprowadzony na orbitę w ramach programu Interkosmos.
Misja[edytuj | edytuj kod]
Satelita z serii Interkosmos o masie całkowitej 340 kg został wysłany w dniu 7 sierpnia 1970 roku o godzinie 4:07 czasu GMT[1]. Aparaturę zbudowali uczeni czechosłowaccy i radzieccy. Była ona przeznaczona do obserwacji magnetosfery ziemskiej, wokółziemskich stref radiacji i fal elektromagnetycznych o małej częstotliwości (od 0,7 do 12 kHz). Perygeum orbity satelity znajdowało się na wysokości 207 km, a apogeum na wysokości 1320 km. Umieszczona na nim aparatura zbudowana została przez uczonych z Czechosłowacji i ZSRR. W obserwacjach uczestniczyli naukowcy z Bułgarii, NRD, Polski i Francji[2]. Po raz pierwszy do wspólnych badań krajów socjalistycznych w programie Interkosmos dołączyła Francja, biorąc udział w obserwacjach naziemnych. Polscy uczeni rejestrują w Belsku tzw. świsty atmosferyczne[1]. Jedno okrążenie satelity wokół Ziemi trwało 99,8 min, a płaszczyzna orbity wyniosła 49°.
Aparatura satelity działała do 4 grudnia 1970, a on sam istniał do 6 grudnia 1970[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Paweł Elsztein: Polska w Kosmosie. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1978, s. 61, 171, seria: Biblioteczka Skrzydlatej Polski.
- ↑ Emil Bil, Jerzy Rakowski: Polak melduje z Kosmosu. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza RSW „Prasa-Książka-Ruch”, 1978, s. 177, seria: Miniatury lotnicze.
- ↑ Andrzej Marks: Polak w Kosmosie. Warszawa: Książka i Wiedza, 1978, s. 101.