Interkosmos 6

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Interkosmos 6 (Indeks COSPAR 1972-027A) – kolejny satelita wystrzelony w ramach programu Interkosmos. Miał on odmienny program badawczy niż dotychczasowe i następne satelity tej serii[1]. Kontynuował badania prowadzone przez wystrzeloną w 1970 rakietę Wertikal-1[2].

Misja[edytuj | edytuj kod]

Wprowadzony na orbitę 7 kwietnia 1972 roku o godzinie 11:05 czasu GMT[3]. Perygeum znajdowało się na wysokości 203 km, apogeum-256 km, jedno okrążenie wokół Ziemi trwało 89 minut, a nachylenie płaszczyzny orbity miało wartość 51,8°. Interkosmos 6 miał prawdopodobnie masę około 5500 kg[2]. Satelita przeznaczony był do przeprowadzenia badań cząstek pierwotnego promieniowania kosmicznego, składu chemicznego i widma energetycznego promieniowania kosmicznego w zakresie wysokich energii oraz mikrometeoroidów. Do badania promieniowania kosmicznego wykorzystano blok emulsji jądrowej o pojemności 45 litrów oraz kalorymetr jonizujący z elektronowym układem pomiarowym. Umieszczona na pokładzie aparatura o łącznej masie 1070 kg powróciła po czterech dniach na Ziemię, służąc do dalszych badań[2]. Aparatura została opracowana przez specjalistów radzieckich, czechosłowackich, mongolskich, rumuńskich, węgierskich i polskich. Uczeni mongolscy wzięli pierwszy raz w tego rodzaju eksperymencie[3]. Wkład Polski dotyczył wykorzystania emulsji jądrowej, a jego autorami byli wybitni polscy fizycy z Instytutu Fizyki Jądrowej PAN w Krakowie pod kierownictwem prof. dr. Mariana Mięsowicza i prof. dr. J. Gierula[4].
Satelita działał i istniał cztery doby[2]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Andrzej Marks: Polska w Kosmosie. Warszawa: Książka i Wiedza, 1978, s. 106.
  2. a b c d Emil Bil, Jerzy Rakowski: Polak melduje z Kosmosu. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1978, s. 178, seria: Miniatury lotnicze.
  3. a b Paweł Elsztein: Polska w Kosmosie. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1978, s. 61, 171, seria: Biblioteczka Skrzydlatej Polski.
  4. Edmund Staniewski, Ryszard Pawlikowski: 15 lat podboju kosmosu 1957– 1972. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1974, s. 160.