Przejdź do zawartości

Irena Lewandowska (tłumaczka)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Irena Lewandowska
Data i miejsce urodzenia

11 lipca 1931
Warszawa

Data i miejsce śmierci

5 grudnia 2018
Warszawa

Miejsce spoczynku

Cmentarz Wojskowy na Powązkach

Zawód, zajęcie

tłumaczka

Alma Mater

Szkoła Główna Planowania i Statystyki

Rodzice

Samuel Kletz, Julia Ita Mebel

Partner

Witold Dąbrowski

Dzieci

Justyna Dąbrowska

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Grób Ireny Lewandowskiej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Irena Lewandowska (ur. 11 lipca 1931 w Warszawie[1], zm. 5 grudnia 2018 tamże[2]) – polska tłumaczka literatury rosyjskojęzycznej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się 11 lipca 1931 jako córka dziennikarza Samuela Kletza i pielęgniarki Julii Ity Mebel. Od czasu okupacji używała nazwiska Lewandowska[3]. Po wojnie mieszkała w Łodzi, gdzie ukończyła liceum ogólnokształcące[4].

W latach 1950–1955 studiowała ekonomię w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie. uzyskując tytuł magistra. Należała wówczas do Związku Młodzieży Polskiej[4].

Przełożyła kilkadziesiąt książek z języka rosyjskiego autorstwa m.in. Michaiła Bułhakowa, Arkadija i Borysa Strugackich, Wieniedikta Jerofiejewa, Bułata Okudżawy, Aleksandra Sołżenicyna, Kira Bułyczowa oraz Anny Politkowskiej. Tłumaczyła liczne opowiadania fantastyczne publikowane w miesięczniku Fantastyka i takich antologiach jak Rakietowe szlaki, Kroki w nieznane czy Klasyka rosyjskiej SF.

Współpracowała przy tłumaczeniu z Witoldem Dąbrowskim, ich wspólne przekłady to m.in. Mistrz i Małgorzata (1969), Jeden dzień Iwana Denisowicza. Dąbrowski był także jej partnerem. Mieli córkę Justynę Dąbrowską (ur. 1960), psycholożkę[4].

W styczniu 1976 podpisała list protestacyjny do Komisji Nadzwyczajnej Sejmu PRL przeciwko zmianom w Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej[5].

Od 1971 należała do Związku Literatów Polskich, a od 1989 do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich oraz do Polskiego PEN Clubu (od 1991 członkini komisji rewizyjnej, w latach 1999–2011 członkini Zarządu)[4].

W latach 1995–2008 współpracowała z „Gazetą Wyborczą[4].

Zmarła 5 grudnia 2018[3]. Została pochowana na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera II B 28, rząd 11, grób 26)[6].

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Przekłady

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Irena Lewandowska nie żyje. Tłumaczka m.in. "Mistrza i Małgorzaty", dziennikarka "Wyborczej", miała 87 lat [online], wyborcza.pl, 7 grudnia 2018 [dostęp 2024-06-01].
  2. Rejestr Spadkowy PL: wyszukiwanie wpisu [online], rejestry-notarialne.pl [dostęp 2024-06-01].
  3. a b Nie żyje tłumaczka Irena Lewandowska. dzieje.pl. [dostęp 2018-12-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-07)].
  4. a b c d e Ewa Głębicka, Irena LEWANDOWSKA – Polscy pisarze i badacze literatury przełomu XX i XXI wieku [online], www.ppibl.ibl.waw.pl [dostęp 2024-06-01].
  5. Kultura 1976/03/342 Paryż 1976, s. 30.
  6. Miejsce pochówku. [dostęp 2018-12-21].
  7. Warszawa. Medale Gloria Artis dla członków TKT. e-teatr.pl, 15 listopada 2007. [dostęp 2011-06-29].
  8. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 17 marca 2011 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2011 r. nr 64, poz. 624).