Irena Lichnerowicz-Augustyn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Irena Lichnerowicz-Augustyn
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

16 maja 1974
Brodnica

Dyrektor Protokołu Dyplomatycznego MSZ
Okres

od 2014
do 2018

Poprzednik

Piotr Wojtczak

Następca

Krzysztof Krajewski

Ambasador RP na Cyprze
Okres

od 5 września 2018
do 18 sierpnia 2023

Poprzednik

Barbara Tuge-Erecińska

Następca

Marek Szczepanowski

Dyrektor Protokołu Dyplomatycznego MSZ
Okres

od 2023

Poprzednik

Marek Szczepanowski

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości Złota Odznaka „Zasłużony dla Krajowej Administracji Skarbowej” Oficer Orderu Korony (Belgia) Oficer Orderu Leopolda II (Belgia) Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi RFN Order Zasługi Republiki Włoskiej III Klasy Krzyż Komandorski Orderu Białej Róży Finlandii Krzyż Komandorski Orderu Lwa Finlandii Komandor z Gwiazdą Królewskiego Norweskiego Orderu Zasługi Order Makariosa III (Cypr)

Irena Maria Lichnerowicz-Augustyn (ur. 16 maja 1974 w Brodnicy) – polska urzędniczka państwowa i dyplomatka, w latach 2018–2023 ambasador RP na Cyprze.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończyła anglistykę na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz studium kulturoznawcze na Uniwersytecie w Angers, a także studia europejskie w Bath[1].

W latach 1999–2005 była zatrudniona w Kancelarii Prezydenta RP, najpierw w Biurze Spraw Międzynarodowych, a następnie w Zespole Protokolarnym Prezydenta. W 2005 przeszła do Ministerstwa Spraw Zagranicznych. W latach 2010–2014 pełniła funkcję zastępczyni dyrektora Protokołu Dyplomatycznego, a od 2014 do 2018 dyrektorki[1]. Odpowiadała za przygotowania do organizacji m.in. szczytu NATO w Warszawie (2016), Światowe Dni Młodzieży (2016), obchody 70. rocznicy zakończenia II wojny światowej, kilkadziesiąt wizyt przyjazdowych i wyjazdowych oraz spotkań wielostronnych. 5 września 2018 została ambasadorem RP na Cyprze[2]. Listy uwierzytelniające złożyła 14 listopada 2018[3]. Odwołana ze skutkiem na 18 sierpnia 2023[4]. 4 września 2023 została ponownie dyrektorką Protokołu Dyplomatycznego MSZ[5].

Zna biegle języki: angielski, francuski oraz włoski; w stopniu podstawowym zaś rosyjski i niemiecki[1]. Jest mężatką, ma córkę[2].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Zapis przebiegu posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 109/ [online], www.sejm.gov.pl, 10 maja 2018 [dostęp 2018-09-18] [zarchiwizowane z adresu 2021-07-18].
  2. a b c d e f Ambasador [online], nikozja.msz.gov.pl [dostęp 2018-09-18] [zarchiwizowane z adresu 2019-03-24].
  3. Δέχθηκε τα διαπιστευτήρια τους ο Πρόεδρος. Νέοι Πρέσβεις Πολωνίας, Αυστραλίας, Ιράν, Ισπανίας [online], ant1.com.cy, 14 listopada 2018 [dostęp 2019-07-13] [zarchiwizowane z adresu 2019-07-13] (gr.).
  4. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 13 czerwca 2023 r. nr 110.56.2023 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2023 r. poz. 629).
  5. Organigram funkcjonalny Ministerstwa Spraw Zagranicznych [online], Ministerstwo Spraw Zagranicznych, 4 września 2023 [dostęp 2023-09-05] [zarchiwizowane z adresu 2023-09-05].
  6. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 11 listopada 2012 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2013 r. poz. 273).
  7. a b c Ambasador [online], Polska na Cyprze – Portal Gov.pl [dostęp 2023-05-28] [zarchiwizowane z adresu 2023-05-28].
  8. Le onorificenze della Repubblica Italiana [online], quirinale.it, 29 października 2014 [dostęp 2019-07-13] [zarchiwizowane z adresu 2019-07-13] (wł.).
  9. Vuonna 2023 ulkomaalaisille annetut kunniamerkit – Utmärkelsetecken förlänade åt utlänningar 2023 - Ritarikunnat [online], 19 listopada 2023 [dostęp 2024-03-13] (fiń.).
  10. Årsrapporten [online], kongehuset.no, 2016, s. 46 [dostęp 2019-07-13] [zarchiwizowane z adresu 2019-03-27] (norw.).