Ireneusz Wilk (urzędnik państwowy)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ireneusz Wilk
Data urodzenia

19 maja 1965

Zawód, zajęcie

urzędnik państwowy, adwokat, arbiter

Stanowisko

wiceminister finansów i Generalny Inspektor Informacji Finansowej (2001)

Ireneusz Wilk (ur. 19 maja 1965[1]) – polski prawnik i urzędnik państwowy, adwokat, arbiter, w 2001 podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów i Generalny Inspektor Informacji Finansowej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia prawnicze. Publikował artykuły związane z prawem karnym i zwalczaniem przestępczości, został członkiem Stowarzyszenia Naukowego Prawa Karnego im. Profesora Juliusza Makarewicza. W 1991 pracował w gabinecie ministra spraw wewnętrznych, a od 1992 do 1994 jako starszy inspektor w Urzędzie Ochrony Państwa. Następnie do 2003 był zatrudniony w Komendzie Głównej Straży Granicznej: od 1994 do 1997 na stanowisku inspektora i starszego inspektora w Inspektoracie Nadzoru i Kontroli, a od 1997 do 1999 dyrektor Biura Dochodzeniowo-Śledczego. W latach 1999–2001 dyrektor Departamentu Zezwoleń i Koncesji w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz zastępca Rzecznika Dyscypliny Finansów Publicznych przy Komisji Orzekającej w MSWiA[2].

15 lutego 2001 objął funkcję wiceministra finansów, odpowiedzialnego m.in. za walkę z praniem brudnych pieniędzy[3], i Generalnego Inspektora Informacji Finansowej[4]. Zakończył pełnienie stanowiska wraz z rządem Jerzego Buzka w 2001. W 2002 został nauczycielem akademickim na Wydziale Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II. Od 2002 do 2003 pozostawał doradcą ministra środowiska ds. prawnych jako wicedyrektor gabinetu, a także działał w radzie konsultacyjnej przy resorcie. W 2003 rozpoczął prowadzenie własnej kancelarii adwokackiej, był m.in. pełnomocnikiem rodziny Krzysztofa Olewnika[5][6]. Zasiadł też we władzach okręgowej rady adwokackiej, gdzie w 2005 został zastępcą rzecznika dyscyplinarnego. Później obejmował funkcje arbitra w sądach arbitrażowych przy: Konfederacji Lewiatan (2005), Komisji Nadzoru Finansowego (2011) i Krajowej Izbie Gospodarczej (2013)[2]. Został prezesem Fundacji Niedziela[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ireneusz Wilk. rejestr.io. [dostęp 2020-11-06].
  2. a b Wilk Ireneusz. sadarbitrazowy.org. [dostęp 2018-10-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-11)].
  3. Ireneusz Wilk – Generalnym Inspektorem Informacji Finansowej. rmf24.pl, 22 lutego 2002. [dostęp 2018-10-08].
  4. Komunikat personalny. kprm.gov.pl, 21 lutego 2001. [dostęp 2018-10-08].
  5. Bogdan Wróblewski: Wyniki eksperymentu w domu Krzysztofa Olewnika: Porywacze kłamali. Czy to było porwanie?. wyborcza.pl, 21 października 2012. [dostęp 2018-10-08].
  6. Człowiek Bondaryka w finansach. rp.pl, 2 sierpnia 2008. [dostęp 2018-10-08].
  7. Uczciwe pożyczanie. niedziela.pl, 22 lutego 2017. [dostęp 2018-10-08].