Przejdź do zawartości

Irish glen of imaal terrier

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Irish glen of imaal terrier
Ilustracja
Dorosły irish glen of imaal terrier
Inne nazwy

glen of imaal terrier

Kraj patronacki

Irlandia

Kraj pochodzenia

Irlandia[1]

Wymiary
Wysokość

33 - 35,5 cm

Masa

15 - 16 kg

Klasyfikacja
FCI

Grupa III, Sekcja 1,
numer wzorca 302

AKC

Terrier

ANKC

Grupa 2 - Terriers

KC(UK)

Terrier

NZKC

Terrier

UKC

Grupa 7 - Terrier

Wzorce rasy

Irish glen of imaal terrierrasa psów, należąca do grupy terierów. Nie podlega próbom pracy[1].

Rys historyczny

[edytuj | edytuj kod]

Rasa glen of imaal terrier wywodzi się z rejonów wschodniego wybrzeża Irlandii, z okolic hrabstwa Wicklow. Jak podaje Hans Räber istnieje hipoteza, że przybyły na tamte tereny z Anglii w okolicach XVI i XVII wieku. Według niektórych autorów[2]glen może być potomkiem szkockich terierów i buldoga.

Bardzo skąpa, zachowana literatura kynologiczna dotycząca tego typu terierów, podaje m.in. relacje autorstwa Vero Shawa z wystawy psów, jaka odbyła się w Dublinie w roku 1876. Przytacza on, że prezentowano na niej psy niejednorodne pod względem budowy i umaszczenia, zaliczane do terierów irlandzkich, ale wyglądające jak teriery w typie glen of imaal, czyli "przeważały psy długie, niskonożne, i pożyteczne".

W "The Twentieth Century Dog" z 1904 roku, Compton opisuje psa o "krótkich kończynach, długim grzbiecie i umaszczeniu czarnoniebieskim", którego występowanie obejmowało rejony górskie Wicklow. Pies ten ze względu na niskie wymagania w utrzymaniu, był także hodowany przez ubogie warstwy społeczne.

Rasa irish glen of imaal terrier została uznana przez angielski Kennel Club oraz FCI w roku 1975.

Głowa dorosłego irish glen of imaal terriera
Wydłużony tułów oraz krótkie kończyny są cechą charakterystyczną dla glen of imaal terriera

Wygląd

[edytuj | edytuj kod]

Irish glen of imaal terrier to średniej wielkości pies, o krótkich kończynach rozstawionych na zewnątrz. Wadami budowy dla tych terierów są wadliwy zgryz, zbyt krótki grzbiet oraz brak przedpiersia. Natomiast wadami dyskwalifikującymi w ocenie sędziowskiej są nadmierna agresja lub zbytnia nieśmiałość psa, za wąska głowa.

Szata i umaszczenie

[edytuj | edytuj kod]

Sierść jest średniej długości, szorstka, z miękkim podszerstkiem. Dopuszczane są następujące typy umaszczenia:

  • pręgowane,
  • płowe
  • błękitnoszare,
  • pszeniczne.

W trakcie dorastania ciemne umaszczenie rozjaśnia się. Niedopuszczalna jest sierść w kolorze czarnym lub brązowym lub z płowymi znaczeniami.

Zachowanie i charakter

[edytuj | edytuj kod]

Glen of imaal terrier jest ceniony za upór i zaciętość na polowaniach, gdzie podczas pracy jest cichy i zwinny. Aktywny, pojętny i skory do zabawy. Ma predyspozycje do pracy w wodzie. Silny charakter wymaga konsekwentnego podejścia ze strony właściciela.

Użytkowość

[edytuj | edytuj kod]

Glen of imaal terrier były hodowane w celach myśliwskich, do polowań na wydry, lisy oraz borsuki. Hans Räber podaje, że w czasach popularności walk psów, Gleny także były przeznaczone do celów bojowych i otrzymywały zaświadczenie o "absolutnej waleczności" podczas tzw. "prób odwagi"[3]. Wykorzystywany jest także jako pies stróżujący.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 137.
  2. Elżbieta Chwalibóg: Teriery. Warszawa: Agencja Wydawnicza "Egros". ISBN 83-86268-48-4.
  3. Hans Räber: Encyklopedia psów rasowych. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2001. ISBN 83-7073-220-8.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
  • Eva-Maria Krämer Rasy psów, Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 2003
  • Hans Räber Encyklopedia psów rasowych tom II, Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 2001