Isaak Bolesławski
Isaak Bolesławski, 1960 | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Obywatelstwo | |
Tytuł szachowy |
arcymistrz (1950) |
a | b | c | d | e | f | g | h | ||
8 | 8 | ||||||||
7 | 7 | ||||||||
6 | 6 | ||||||||
5 | 5 | ||||||||
4 | 4 | ||||||||
3 | 3 | ||||||||
2 | 2 | ||||||||
1 | 1 | ||||||||
a | b | c | d | e | f | g | h |
Isaak Jefriemowicz Bolesławski, ros. Исаак Ефремович Болеславский (ur. 9 czerwca 1919 w Złotonoszy na Ukrainie, zm. 15 lutego 1977 w Mińsku) – radziecki szachista i teoretyk szachowy, arcymistrz od 1950 roku.
Kariera szachowa
[edytuj | edytuj kod]Pierwszy sukces odniósł w roku 1936, zajmując III miejsce w rozegranych w Leningradzie mistrzostwach Związku Radzieckiego juniorów. W latach 1938–1939 dwukrotnie zwyciężył w mistrzostwach Socjalistycznej Republiki Ukraińskiej i w wieku 20 lat zakwalifikował się do mistrzostw ZSRR, otrzymując jednocześnie tytuł mistrza.
Pierwszy start w finale mistrzostw ZSRR w roku 1940 w Moskwie zakończył na dobrym dzielonym V-VI miejscu. Rok później po raz trzeci triumfował w mistrzostwach Ukrainy, wziął również udział w turnieju o tytuł absolutnego mistrza ZSRR, w którym zajął IV miejsce. W roku 1945 w Moskwie zdobył srebrny medal mistrzostw kraju (za Michaiłem Botwinnikiem), otrzymał tytuł arcymistrza ZSRR oraz wystąpił na III szachownicy w radiowym meczu przeciwko USA (pokonał 1½ – ½ Reubens Fine’a i otrzymał specjalną nagrodę za najlepszą partię meczu). W 1946 został ojcem Tatiany, później żony Dawida Bronsteina, z którym zaprzyjaźnił się w latach 30. W 1948 wystąpił w Saltsjöbaden w pierwszym turnieju międzystrefowym, w którym zajął w nim III miejsce i wywalczył awans do turnieju pretendentów w Budapeszcie w roku 1950. W turnieju tym osiągnął życiowy sukces, dzieląc I miejsce w Dawidem Bronsteinem. W dogrywce musiał jednak uznać jego wyższość, ulegając 6½ – 7½ i ostatecznie został sklasyfikowany jako trzeci szachista na świecie. W 1951 asystował Bronsteinowi w czasie meczu o mistrzostwo świata przeciwko Botwinnikowi.
Rok później jedyny raz wystąpił w drużynie narodowej na szachowej olimpiadzie w Helsinkach (na V szachownicy zdobył 7 pkt w 8 partiach i przyczynił się do zdobycia przez zespół ZSRR złotego medalu). W 1953 wystąpił w drugim turnieje pretendentów, zajmując w Zurychu XI miejsce. W 1961 po raz ostatni wystąpił w finale mistrzostw ZSRR oraz zwyciężył w memoriale Lajosa Asztalosa w Debreczynie. W latach 1963–1969 współpracował z Tigranem Petrosjanem i asystował mu podczas trzech meczów o tytuł mistrza świata. Ostatni turniejowy występ zanotował w roku 1971 w Mińsku.
W rankingach retrospektywnych Bolesławski osiągnął w 1950 r. III miejsce na świecie, za Dawidem Bronsteinem i Wasilijem Smysłowem[1].
Miał duży wkład w rozwój teorii debiutów, jego nazwiskiem nazwano jeden z wariantów w obronie sycylijskiej:
Wybrane publikacje
[edytuj | edytuj kod]- Grünfeld-Indisch bis Königs-Indisch, Sportverlag, Berlin 1969
- Sizilianisch, Sportverlag, Berlin 1971
- Skandinavisch bis Sizilianisch, Sportverlag, Berlin 1971
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Chessmetrics Player Profile: Isaak Boleslavsky. [dostęp 2009-08-29].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- W.Litmanowicz, J. Giżycki, „Szachy od A do Z”, tom I, Warszawa 1986, s. 101–102
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Isaak Bolesławski – wybrane partie szachowe (ang.)