Israel Adesanya
![]() | |
Pełne imię i nazwisko |
Israel Mobolaji Adesanya |
---|---|
Pseudonim |
The Last Stylebender |
Data i miejsce urodzenia |
22 lipca 1989 |
Obywatelstwo | |
Wzrost |
193 cm |
Masa ciała |
84 kg |
Styl walki | |
Debiut |
kick-boxing – 2010 |
Federacja | |
Kategoria wagowa | |
Klub |
City Kickboxing |
Bilans walk zawodowych[a] | |
Liczba walk |
kick-boxing – 80 |
Zwycięstwa |
kick-boxing – 75 |
Przez nokauty |
kick-boxing – 29 |
Przez decyzje |
MMA – 7 |
Porażki |
kick-boxing – 5 |
|
Israel Mobolaji Adesanya (ur. 22 lipca 1989 w Lagos) – nigeryjski kick-bokser, bokser i zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA) na stałe mieszkający w Nowej Zelandii, trzykrotny zwycięzca turnieju King in the Ring (2014–2015) i GLORY (2016) w kick-boxingu oraz od 5.10.2019 mistrz Ultimate Fighting Championship wagi średniej w MMA.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w Lagos, w Nigerii, jako najstarszy z pięciorga dzieci. Jego ojciec Oluwafemi jest księgowym, a matka pielęgniarką[2]. Uczęszczał do Chrisland School w Opebi i zapisał się do klubu Taekwondo[3][4]. W 1999 roku przeniósł się z rodziną na 10 miesięcy do Ghany, ale ze względu na to, że jego rodzice chcieli, aby ich dzieci otrzymały uznawane wykształcenie wyższe, w wieku 10 lat zamieszkał w Rotorua w Nowej Zelandii, gdzie uczęszczał do Rotorua Boys’ High School[5][6][7]. W szkole średniej nie interesował się sportem, zamiast tego wolał japońskie anime, takie jak Death Note i Naruto[8][8]. W czasach licealnych był gnębiony i właśnie to złe traktowanie, którego doświadczył, przyczyniło się do jego decyzji o trenowaniu sztuk walki w późniejszym okresie życia[9].
Po ukończeniu szkoły średniej, zapisał się na studia licencjackie w zakresie projektowania komputerowego w Universal College of Learning w Wanganui[10]. W wieku 18 lat rozpoczął treningi kick-boxingu, inspirując się filmem Muay Thai Ong-Bak. Dwa lata później podjął decyzję o przerwaniu studiów na rzecz kariery w kick-boxingu, gdzie przed przejściem na zawodowstwo i walką w Chinach zgromadził amatorski rekord 32-0[11][12]. W wieku 21 lat przeniósł się do Auckland w Nowej Zelandii, gdzie rozpoczął treningi mieszanych sztuk walki pod okiem Eugene’a Barmana w klubie City Kickboxing, z przyszłymi zawodnikami UFC takimi jak Dan Hooker, Kai Kara-France i Alexander Volkanovski[13][13].
Jest wielojęzyczny. Biegle włada językiem joruba i angielskim[14].
Kariera w kick-boxingu[edytuj | edytuj kod]
Swoje pierwsze walki zanotował na lokalnych nowozelandzkich i australijskich galach będąc niepokonanym w aż 32 pojedynkach[15]. Od 2011 i przez kolejne trzy lata rywalizował na chińskich galach Wu Lin Feng i Kunlung Fight, wygrywając większość pojedynków z miejscowymi zawodnikami oraz przegrywając pierwszą w karierze z Kanadyjczykiem Simonem Marcusem (16 lutego 2014) na punkty. W tym samym roku 12 kwietnia zadebiutował w GLORY na gali numer 15 w Stambule ulegając Belgowi Filipowi Verlindenowi również na punkty[16].
W 2014 wrócił na nowozelandzkie ringi zdobywając m.in. pas mistrza Oceanii organizacji WMC w muay thai[17] oraz wygrywając turniej King in the Ring w wadze junior ciężkiej. Rok później w 2015, wygrywał w kolejnych dwóch turniejach organizowanych przez King in the Ring wygrywając pięciokrotnie przed czasem na sześć stoczonych pojedynków[18][19].
Od 2016 ponownie rywalizował na chińskich galach, notując od 30 stycznia do 1 października pięć zwycięskich pojedynków m.in. nad Yousrim Belgaroui i Bogdanem Stoicą oraz jedyny przegrany z Alexsandro Pereirą (2 kwietnia). 21 października tego samego roku w Broomfield wygrał turniej pretendentów GLORY w wadze średniej, pokonując jednego wieczoru Roberta Thomasa i w rewanżu Yousriego Belgarouiego, obu na punkty[20]. 20 stycznia 2017 na gali Glory 37 w Los Angeles zmierzył się o mistrzostwo świata z ówczesnym mistrzem Jasonem Wilnisem z którym ostatecznie przegrał jednogłośnie na punkty[21].
4 marca 2017 stoczył jak na razie ostatnią walkę w kick-boxingu, przegrywając przez ciężki nokaut w rewanżu z Alexsandro Pereirą[22].
Boks[edytuj | edytuj kod]
W 2014 zawodowo zadebiutował w boksie w ośmioosobowym turnieju, przegrywając z Danielem Ammannem na punkty. W 2015 stoczył pięć zwycięskich pojedynków, pokonując m.in. Briana Minto w ramach dwóch turniejów Super 8 Tournament które wygrywał. Ostatecznie bilans w boksie zakończył 5 wygranymi i jedną porażką[23].
Kariera MMA[edytuj | edytuj kod]
Wczesna kariera[edytuj | edytuj kod]
Równolegle do walk w kick-boxingu, Adesanya rywalizował również w MMA w którym zadebiutował 24 marca 2012 pokonując przed czasem Jamesa Griffithsa. Po serii kolejnych ośmiu zwycięstw z rzędu, 28 lipca 2017 zmierzył się o pas Australia Fighting Championship wagi średniej z Melvinem Guillardem, którego znokautował pod koniec pierwszej rundy[1]. Pod koniec roku 24 listopada zdobył kolejny pas australijskiej organizacji Hex Fighting Series, nokautując Stuarta Dare’a wysokim kopnięciem również w pierwszej rundzie[1].
UFC[edytuj | edytuj kod]
Z rekordem 11 zwycięstw bez porażki, w grudniu 2017 podpisał kontrakt z Ultimate Fighting Championship, na walkę z Robem Wilkinsonem[24]. Do pojedynku doszło 11 lutego 2018 na UFC 221 w Perth, gdzie lepszy okazał się Nigeryjczyk który pokonał Australijczyka przez techniczny nokaut w drugiej rundzie[1]. W kolejnych trzech pojedynkach również wygrywał, pokonując kolejno Marvina Vettoriego, Brada Tavaresa i Dereka Brunsona, wszystkich do końca 2018 roku[1].
10 lutego 2019 na UFC 234 zmierzył się z byłym, wieloletnim mistrzem wagi średniej Andersonem Silvą, którego pokonał jednogłośnie na punkty[1]. Po tej wygranej został zestawiony z Kelvinem Gastelumem o tymczasowe mistrzostwo UFC wagi średniej. Walka miała miejsce 13 kwietnia 2019 na UFC 236 w Atlancie. Adesanya pokonał Gasteluma jednogłośnie na punkty i zdobył tymczasowe mistrzostwo wagi średniej[25].
W dniu 6 października 2019 r. zmierzył się z Robertem Whittakerem w walce o zunifikowanie tytułu mistrzowskiego wagi średniej UFC. Wygrał walkę przez nokaut w drugiej rundzie[26]. To zwycięstwo przyniosło mu czwartą nagrodę za występ wieczoru[27].
Na gali UFC 248 zmierzył się z trzykrotnym pretendentem do tytułu UFC, Yoelem Romero, 7 marca 2020 r[28]. Wygrał walkę jednogłośną decyzją (48-47, 48-47 i 49-46) i po raz pierwszy obronił mistrzowski tytuł[29]. Po walce wielu fanów i ekspertów czuło się rozczarowanych niską aktywnością obu zawodników[30].
W swojej następnej obronie tytułu, Adesanya stoczył walkę z dotychczas niepokonanym Brazylijczykiem Paulo Costą, 27 września 2020 roku na UFC 253. Był to pierwszy raz od 2009 roku, kiedy dwóch niepokonanych mężczyzn w UFC spotkało się w walce o tytuł[31]. Zwyciężył przez techniczny nokaut w drugiej rundzie i otrzymał piąty bonus za występ wieczoru[32]. Po walce widoczna ginekomastia prawej piersi Adesanyi wywołała kontrowersje związane z możliwym użyciem niedozwolonych środków. Sam Adesanya twierdził, że było to spowodowane używaniem marihuany[31][33].
6 marca 2021 roku zmierzył się z Janem Błachowiczem o mistrzostwo wagi półciężkiej UFC, w walce wieczoru UFC 259[34]. Odniósł pierwszą porażkę w mieszanych sztukach, walki przegrywając jednogłośną decyzją sędziów[35].
12 czerwca 2021 roku doszło do jego drugiej walki z Marvinem Vettorim, którego stawką był pas wagi średniej UFC[36]. Adesanya dominował większość walki i po raz kolejny obronił tytuł. Wszyscy trzej sędziowie punktowali walkę 50-45[37].
Rewanż pomiędzy Adesanyą i Robertem Whittakerem o pas wagi średniej UFC odbył się 12 lutego 2022 roku na gali UFC 271[38]. Po raz kolejny zwycięsko ze starcia wyszedł The Last Stylebener, który pokonał Australijczyka jednogłośną decyzją[39].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Przed podjęciem walki, regularnie brał udział w zawodach tanecznych w całej Nowej Zelandii[40]. Podkreślił swoją pasję do tańca w choreografii podczas swojego wejścia na walkę, na UFC 243[41].
Jest fanem anime i stwierdził, że chciałby założyć firmę produkującą anime po przejściu na sportową emeryturę[42]. Jego pseudonim „The Last Stylebender” jest nawiązaniem do The Last Airbender, serialu animowanego inspirowanego anime[43]. Ma wytatuowany na przedramieniu wizerunek jednego z głównych bohaterów serialu, Toph Bei fonga.
We wrześniu 2020 roku został pierwszym zawodnikiem mieszanych sztuk walki, który podpisał umowę sponsorską z Pumą[44]. W styczniu 2021 został ambasadorem Stake.com[45].
Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]
Kick-boxing:[edytuj | edytuj kod]
- mistrz WKBF Nowej Zelandii w wadze półciężkiej[46]
- 2011: mistrz WKBF Nowej Zelandii w wadze junior ciężkiej
- 2014: mistrz WMC Oceanii w wadze junior ciężkiej
- 2014: King in the Ring New Zealand 86 kg – 1. miejsce w turnieju wagi junior ciężkiej
- 2015: King in the Ring Trans-Tasman Tournament 86 kg – 1. miejsce w turnieju wagi junior ciężkiej
- 2015: King in the Ring Trans-Tasman Tournament 100 kg – 1. miejsce w turnieju wagi ciężkiej
- 2016: Glory Middleweight Contender Tournament – 1. miejsce w turnieju wagi średniej
Boks:[edytuj | edytuj kod]
- 2015: Super 8 Boxing Tournament – 1. miejsce w turnieju wagi junior ciężkiej
- 2015: Super 8 Boxing Tournament – 1. miejsce w turnieju wagi junior ciężkiej
Mieszane sztuki walki:[edytuj | edytuj kod]
- 2017: mistrz AFC w wadze średniej
- 2017: mistrz Hex FS w wadze średniej
- 2019: tymczasowy mistrz UFC w wadze średniej
- 2019 – obecnie: mistrz UFC w wadze średniej
Lista zawodowych walk w boksie[edytuj | edytuj kod]
Wynik | Bilans | Przeciwnik | Rozstrzygnięcie | Runda | Data | Miejsce | Uwagi |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Wygrana | 5-1 | ![]() |
UD | 3 | 03.11.2015 | ![]() |
Turniej Super 8 Boxing IV: finał wagi junior ciężkiej |
Wygrana | 4-1 | ![]() |
UD | 3 | 03.11.2015 | ![]() |
Turniej Super 8 Boxing IV: półfinał wagi junior ciężkiej |
Wygrana | 3-1 | ![]() |
SD | 3 | 28.03.2015 | ![]() |
Turniej Super 8 Boxing III: finał wagi junior ciężkiej |
Wygrana | 2-1 | ![]() |
MD | 3 | 28.03.2015 | ![]() |
Turniej Super 8 Boxing III: półfinał wagi junior ciężkiej |
Wygrana | 1-1 | ![]() |
KO | 2 | 28.03.2015 | ![]() |
Turniej Super 8 Boxing III: ćwierćfinał wagi junior ciężkiej |
Przegrana | 0-1 | ![]() |
UD | 3 | 22.11.2014 | ![]() |
Debiut w boksie, Turniej Super 8 Boxing II: ćwierćfinał wagi junior ciężkiej |
Legenda: TKO – techniczny nokaut, KO – nokaut, UD – jednogłośna decyzja, SD- niejednogłośna decyzja, MD – decyzja większości, PTS – walka zakończona na punkty, RTD – techniczna decyzja sędziów, DQ – dyskwalifikacja
Lista zawodowych walk w kick-boxingu (niepełna)[edytuj | edytuj kod]
Wynik | Bilans | Przeciwnik | Rozstrzygnięcie | Runda | Czas | Rozgrywki | Data | Miejsce | Uwagi |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Przegrana | 23-5 | ![]() |
KO (lewy sierpowy) | 3 | 0:42 | Glory of Heroes 7 | 04.03.2017 | ![]() |
Pojedynek o mistrzostwo Glory w wadze średniej |
Przegrana | 23-4 | ![]() |
Decyzja (jednogłośna) | 5 | 3:00 | Glory 37: Los Angeles | 20.01.2017 | ![]() |
Pojedynek o mistrzostwo Glory w wadze średniej |
Wygrana | 23-3 | ![]() |
Decyzja (niejednogłośna) | 3 | 3:00 | Glory 34: Denver | 21.10.2016 | ![]() |
Finały turnieju wagi średniej Glory 34 |
Wygrana | 22-3 | ![]() |
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 3:00 | Glory 34: Denver | 21.10.2016 | ![]() |
Półfinały turnieju wagi średniej Glory 34 |
Wygrana | 21-3 | ![]() |
KO (lewe kopnięcie) | 2 | 1:45 | Glory of Heroes 5 | 01.10.2016 | ![]() |
|
Wygrana | 20-3 | ![]() |
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 3:00 | Rise of Heroes 1 | 17.09.2016 | ![]() |
|
Wygrana | 19-3 | ![]() |
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 3:00 | Glory of Heroes 4 | 06.08.2016 | ![]() |
|
Wygrana | 18-3 | ![]() |
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 3:00 | Wu Lin Feng | 25.06.2016 | ![]() |
|
Przegrana | 17-3 | ![]() |
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 3:00 | Glory Of Heroes 1 | 02.04.2016 | ![]() |
|
Wygrana | 17-2 | ![]() |
KO (lewy hak) | 1 | 3:00 | The Legend of Emei 7 – Wenjiang | 30.01.2016 | ![]() |
|
Wygrana | 16-2 | ![]() |
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 3:00 | King in the Ring 100 | 31.10.2015 | ![]() |
Turniej wagi ciężkiej III, finał |
Wygrana | 15-2 | ![]() |
KO | 1 | 0:26 | King in the Ring 100 | 31.10.2015 | ![]() |
Turniej wagi ciężkiej III, półfinały |
Wygrana | 14-2 | ![]() |
TKO | 2 | ? | King in the Ring 100 | 31.10.2015 | ![]() |
Turniej wagi ciężkiej III, ćwierćfinały |
Wygrana | 13-2 | ![]() |
KO | 1 | ? | King in the Ring 86 | 11.04.2015 | ![]() |
Turniej wagi junior ciężkiej III, finał |
Wygrana | 12-2 | ![]() |
TKO | 2 | ? | King in the Ring 86 | 11.04.2015 | ![]() |
Turniej wagi junior ciężkiej III, półfinały |
Wygrana | 11-2 | ![]() |
TKO | 3 | ? | King in the Ring 86 | 11.04.2015 | ![]() |
Turniej wagi junior ciężkiej III, ćwierćfinały |
Wygrana | 10-2 | ![]() |
TKO | 4 | ? | Knees of Fury 50 | 14.02.2015 | ![]() |
|
Wygrana | 9-2 | ![]() |
KO | 1 | ? | King in the Ring 86 | 30.08.2014 | ![]() |
Turniej wagi junior ciężkiej II, finał |
Wygrana | 8-2 | ![]() |
KO | ? | ? | King in the Ring 86 | 30.08.2014 | ![]() |
Turniej wagi junior ciężkiej II, półfinały |
Wygrana | 7-2 | ![]() |
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 3:00 | King in the Ring 86 | 30.08.2014 | ![]() |
Turniej wagi junior ciężkiej II, ćwierćfinały |
Wygrana | 6-2 | ![]() |
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 3:00 | Glory of Heroes 3 | 02.07.2014 | ![]() |
|
Przegrana | 5-2 | ![]() |
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 3:00 | Glory 15: Istanbul | 12.04.2014 | ![]() |
|
Przegrana | 5-1 | ![]() |
Decyzja (niejednogłośna) | 4 | 3:00 | Kunlun Fight 2 | 16.02.2014 | ![]() |
Turniej 80kg, półfinały |
Wygrana | 5-0 | ![]() |
TKO | 3 | ? | Wu Lin Feng 2013 | 27.11.2013 | ![]() |
|
Wygrana | 4-0 | ![]() |
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 3:00 | Wu Lin Feng 2013 | 2013 | ![]() |
|
Wygrana | 3-0 | ![]() |
KO (ciosy) | 3 | ? | Wu Lin Feng 2012 | 21.07.2012 | ![]() |
|
Wygrana | 2-0 | ![]() |
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 3:00 | Wu Lin Feng 2012 | 23.06.2012 | ![]() |
|
Wygrana | 1-0 | ![]() |
TKO (przerwanie sędziego) | 3 | ? | Wu Lin Feng 2011 | 24.09.2011 | ![]() |
|
Wygrana | 2-0 | ![]() |
Decyzja (jednogłośna) | 5 | 2:00 | Rumble in the Ville | 12.02.2011 | ![]() |
|
Wygrana | 1-0 | ![]() |
Decyzja (jednogłośna) | 5 | 2:00 | Fight Force | 31.05.2010 | ![]() |
Debiut w kick-boxingu |
Lista zawodowych walk w MMA[edytuj | edytuj kod]
Wynik | Bilans | Przeciwnik | Rozstrzygnięcie | Runda | Czas | Rozgrywki | Data | Miejsce | Uwagi |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() |
UFC 276 | 02.07.2022 | ![]() |
Obrona pasa mistrzowskiego UFC w wadze średniej, Main Event | |||||
Wygrana | 22-1 | ![]() |
Decyzja (jednogłośna) | 5 | 5:00 | UFC 271 | 12.02.2022 | ![]() |
Obronił pas mistrzowski UFC w wadze średniej, Main Event |
Wygrana | 21-1 | ![]() |
Decyzja (jednogłośna) | 5 | 5:00 | UFC 263 | 12.06.2021 | ![]() |
Obronił pas mistrzowski UFC w wadze średniej, Main Event |
Przegrana | 20-1 | ![]() |
Decyzja (jednogłośna) | 5 | 5:00 | UFC 259 | 06.03.2021 | ![]() |
Walka o pas mistrzowski UFC w wadze półciężkiej, Main Event |
Wygrana | 20-0 | ![]() |
TKO (lewy sierpowy i ciosy w parterze) | 2 | 3:59 | UFC 253 | 26.09.2020 | ![]() |
Obronił pas mistrzowski UFC w wadze średniej, Bonus za występ wieczoru, Main Event |
Wygrana | 19-0 | ![]() |
Decyzja (jednogłośna) | 5 | 5:00 | UFC 248 | 07.03.2020 | ![]() |
Obronił pas mistrzowski UFC w wadze średniej, Main Event |
Wygrana | 18-0 | ![]() |
KO (ciosy) | 2 | 3:33 | UFC 243 | 05.10.2019 | ![]() |
Unifikacja pasów mistrzowskich UFC w wadze średniej, Bonus za występ wieczoru, Main Event |
Wygrana | 17-0 | ![]() |
Decyzja (jednogłośna) | 5 | 5:00 | UFC 236 | 13.04.2019 | ![]() |
Zdobył tymczasowe mistrzostwo UFC w wadze średniej, Bonus za walkę wieczoru, Co-Main Event |
Wygrana | 16-0 | ![]() |
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC 234 | 10.02.2019 | ![]() |
Bonus za walkę wieczoru, Main Event |
Wygrana | 15-0 | ![]() |
TKO (ciosy łokciami i pięściami) | 1 | 4:51 | UFC 230 | 03.11.2018 | ![]() |
Bonus za występ wieczoru |
Wygrana | 14-0 | ![]() |
Decyzja (jednogłośna) | 5 | 5:00 | The Ultimate Fighter: Undefeated Finale | 06.07.2018 | ![]() |
Bonus za występ wieczoru, Main Event |
Wygrana | 13-0 | ![]() |
Decyzja (niejednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC on Fox 29: Poirier vs. Gaethje | 14.04.2018 | ![]() |
|
Wygrana | 12-0 | ![]() |
TKO (ciosy pięsciami) | 2 | 3:37 | UFC 221 | 11.02.2018 | ![]() |
Debiut w UFC, Bonus za występ wieczoru |
Wygrana | 11-0 | ![]() |
KO (wysokie kopnięcie na głowę) | 1 | 4:53 | Hex Fighting Series 12 | 24.11.2017 | ![]() |
Zdobył pas mistrzowski Hex Fighting Series w wadze średniej |
Wygrana | 10-0 | ![]() |
TKO (ciosy pięściami) | 1 | 4:49 | Australia Fighting Championship 20 | 28.07.2017 | ![]() |
Zdobył pas mistrzowski AFC w wadze średniej, Main Event |
Wygrana | 9-0 | ![]() |
TKO (ciosy pięściami) | 2 | 1:05 | Wu Lin Feng: E.P.I.C. 4 | 28.05.2016 | ![]() |
|
Wygrana | 8-0 | ![]() |
TKO (przerwanie przez narożnik) | 1 | 5:00 | Glory of Heroes 2 | 07.05.2016 | ![]() |
Co-Main Event |
Wygrana | 7-0 | ![]() |
TKO (ciosy pięściami) | 2 | 2:23 | Wu Lin Feng: E.P.I.C. 2 | 13.03.2016 | ![]() |
|
Wygrana | 6-0 | ![]() |
TKO (przerwanie przez lekarza) | 2 | 2:13 | Wu Lin Feng: E.P.I.C. 1 | 13.01.2016 | ![]() |
|
Wygrana | 5-0 | ![]() |
TKO (ciosy łokciami) | 1 | 1:59 | Wu Lin Feng 2015: New Zealand vs. China | 19.09.2015 | ![]() |
|
Wygrana | 4-0 | ![]() |
TKO (kopnięcie na korpus) | 2 | 1:25 | Fair Pay Fighting 1 | 05.09.2015 | ![]() |
|
Wygrana | 3-0 | ![]() |
TKO (ciosy pięściami) | 1 | 1:59 | The Legend of Emei 3 | 08.08.2015 | ![]() |
|
Wygrana | 2-0 | ![]() |
TKO (ciosy pięściami) | 1 | 4:33 | Shuriken MMA: Best of the Best | 15.06.2013 | ![]() |
|
Wygrana | 1-0 | ![]() |
TKO (ciosy pięściami) | 1 | 2:09 | Supremacy Fighting Championship 9 | 24.03.2012 | ![]() |
Debiut w MMA |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Statystyki i rekord w MMA na tapology.com (ang.). tapology.com. [dostęp 2019-04-28].
- ↑ Israel Adesanya finally reveals why he ditched the pink hair look before UFC 253, FanSided, 27 września 2020 [dostęp 2021-09-17] (ang.).
- ↑ Israel Adesanya was booted from martial arts: ‘I was kicking everything in the house’, FanSided, 8 lutego 2019 [dostęp 2021-09-17] (ang.).
- ↑ Photos: The Israel Adesanya Story – MMA INDIA [dostęp 2021-09-17] (ang.).
- ↑ 'How a movie changed my life’ by Israel Adesanya, AthletesVoice, 11 sierpnia 2018 [dostęp 2021-09-17] (ang.).
- ↑ Jose Youngs , From Nigeria to New Zealand, Israel Adesanya is on a quest to earn a ‘masters degree in ass whooping’, MMA Fighting, 24 grudnia 2018 [dostęp 2021-09-17] (ang.).
- ↑ ‘It’s go time’ for Kiwi Israel Adesanya as he finally arrives in the UFC, Stuff, 9 lutego 2018 [dostęp 2021-09-17] (ang.).
- ↑ a b David Castillo , Video: Israel Adesanya explains ‘Death Note’ anime reference at UFC 243, Bloody Elbow, 7 października 2019 [dostęp 2021-09-17] (ang.).
- ↑ From bullied in high school to UFC champion: The untold journey of Kiwi MMA superstar Israel Adesanya, „TVNZ” [dostęp 2021-09-17] (ang.).
- ↑ About, The Last Stylebender [dostęp 2021-09-17] (ang.).
- ↑ Israel 'The Last Style Bender’ Adesanya, Glory Kickboxing [dostęp 2021-09-17] .
- ↑ MMA: Israel Adesanya was bullied as a child – now he’s a New Zealand fight sensation, NZ Herald [dostęp 2021-09-17] (ang.).
- ↑ a b ‘I’m going to do great things’ – Kiwi fighter Israel Adesanya’s amazing journey from Whanganui to the UFC, „TVNZ” [dostęp 2021-09-17] (ang.).
- ↑ UFC 243: Israel Adesanya praises Tiger Muay Thai coach Frank Hickman for upskilling ahead of title fight against Robert Whittaker, NZ Herald [dostęp 2021-09-17] (ang.).
- ↑ Oficjalny profil na glorykickboxing.com (ang.). glorykickboxing.com. [dostęp 2019-04-28].
- ↑ Wyniki gali Glory 15 (ang.). glorykickboxing.com. [dostęp 2019-04-28].
- ↑ Israel Adesanya the new WMC Oceania champ and Tom Boyle the WMC state champ at Knees Of Fury 46 (ang.). fiascosports.com, 2014-05-27. [dostęp 2019-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-28)].
- ↑ Style Bender continues to bend styles, collect crowns (ang.). newzealandfighter.co.nz, 2015-04-13. [dostęp 2019-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-28)].
- ↑ Mistrzowie King in the Ring (ang.). kinginthering.nz. [dostęp 2019-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-28)].
- ↑ Wyniki gali Glory 34 (ang.). glorykickboxing.com. [dostęp 2019-04-28].
- ↑ Wyniki gali Glory 37 (ang.). glorykickboxing.com. [dostęp 2019-04-28].
- ↑ Wyniki gali Glory of Heroes 7 (ang.). muaythaitv.com. [dostęp 2019-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-28)].
- ↑ Profil na boxrec.com (ang.). boxrec.com. [dostęp 2019-04-28].
- ↑ Guilherme Cruz: Undefeated prospect Israel Adesanya makes UFC debut against Rob Wilkinson in Perth (ang.). mmafighting.com, 2017-12-28. [dostęp 2019-04-28].
- ↑ Krzysztof Kordys: UFC 236: Pełne wyniki z gali – Poirier mistrzem wagi lekkiej, Adesanya mistrzem średniej! (pol.). mmarocks.pl, 2019-04-13. [dostęp 2019-04-28].
- ↑ UFC 243: Whittaker vs. Adesanya – wyniki na żywo – FIGHT24.PL – MMA i K-1, UFC [dostęp 2022-05-04] (pol.).
- ↑ Bonusy po UFC 243. Israel Adesanya nagrodzony za spektakularny nokaut, MMA PL, 6 października 2019 [dostęp 2022-05-04] (pol.).
- ↑ Israel Adesanya w pierwszej obronie pasa zmierzy się z „Żołnierzem Boga”!, NaszeMMA, 17 stycznia 2020 [dostęp 2022-05-04] (pol.).
- ↑ Israel Adesanya obronił tytuł po nijakiej walce z Yoelem Romero na UFC 248 – FIGHT24.PL – MMA i K-1, UFC [dostęp 2022-05-04] (pol.).
- ↑ UFC 248: Dana White calls out ‘terrible’ fighter for unimpressive main event, For The Win, 8 marca 2020 [dostęp 2022-05-04] (ang.).
- ↑ a b Israel Adesanya nie może się doczekać walki z Paulo Costa: „Rozmontuję go na kawałki, a potem znokautuję” – FIGHT24.PL – MMA i K-1, UFC [dostęp 2022-05-04] (pol.).
- ↑ Efektowna wygrana na UFC 253. Mistrz obronił tytuł, sport.interia.pl [dostęp 2022-05-04] (pol.).
- ↑ Kristen King , Pec-Gate solved? Israel Adesanya cites too much marijuana for unusual looking chest at UFC 253, Bloody Elbow, 5 listopada 2020 [dostęp 2022-05-04] (ang.).
- ↑ Telewizja Polska S.A , Ekscytacja przed walką Jana Błachowicza. „Z mistrza może stać się prawdziwą gwiazdą UFC”, sport.tvp.pl, 3 marca 2021 [dostęp 2022-05-04] (pol.).
- ↑ Telewizja Polska S.A , Błachowicz po walce zaatakował szefa UFC. „Nie wierzysz we mnie!”, sport.tvp.pl, 7 marca 2021 [dostęp 2022-05-04] (pol.).
- ↑ Polsatsport.pl, UFC 263: Israel Adesanya - Marvin Vettori 2. Karta walk, polsatsport.pl [dostęp 2022-05-08] (pol.).
- ↑ Krzysztof Kordys , Israel Adesanya wypunktował Marvina Vettoriego na UFC 263! „Last Stylebender” z trzecią obroną pasa! | MMAROCKS, MMA Rocks!, 13 czerwca 2021 [dostęp 2022-05-04] (pol.).
- ↑ Israel Adesanya vs. Robert Whittaker 2 walką wieczoru UFC 270, Lowking.pl [dostęp 2022-05-04] (pol.).
- ↑ Adesanya znów górą! Pokonał wielkiego rywala w rewanżu, sport.interia.pl [dostęp 2022-05-04] (pol.).
- ↑ Scott Harris , From Dancer to Fighter: How Israel Adesanya Battled His Way to UFC 243, Bleacher Report [dostęp 2022-05-04] (ang.).
- ↑ Alexander K. Lee , Israel Adesanya talks elaborate UFC 243 entrance: ‘If I could sing, trust me, Justin Bieber wouldn’t even have a job’, MMA Fighting, 6 października 2019 [dostęp 2022-05-04] (ang.).
- ↑ How Israel Adesanya embraces Japanese anime in the UFC, ESPN.com, 11 kwietnia 2019 [dostęp 2022-05-04] (ang.).
- ↑ How Anime Fuelled Israel Adesanya’s Ambition, Ability And Style In The UFC, The Sportsman, 7 marca 2020 [dostęp 2022-05-04] (ang.).
- ↑ Puma Signs Israel Adesanya to Historic Sponsorship Deal, HYPEBEAST, 17 września 2020 [dostęp 2022-05-04] .
- ↑ Stake.com confirms first crypto sponsorship as they sign Israel Adesanya, Media Referee, 20 stycznia 2021 [dostęp 2022-05-04] (ang.).
- ↑ Lista osiągnięć w kickboxingu i boksie (ang.). boxrec.com. [dostęp 2019-04-28].