Israel Adesanya

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Israel Adesanya
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Israel Mobolaji Adesanya

Pseudonim

The Last Stylebender

Data i miejsce urodzenia

22 lipca 1989
Lagos

Obywatelstwo

Nigeria
Nowa Zelandia

Wzrost

193 cm

Masa ciała

84 kg

Styl walki

kick-boxing[1]

Debiut

kick-boxing – 2010
MMA – 2012
boks – 2014

Federacja

UFC

Kategoria wagowa

średnia

Klub

City Kickboxing

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

kick-boxing – 80
MMA – 23
boks – 6

Zwycięstwa

kick-boxing – 75
MMA – 22
boks – 5

Przez nokauty

kick-boxing – 29
MMA – 15
boks – 1

Przez decyzje

MMA – 7

Porażki

kick-boxing – 5
MMA – 1
boks – 1

  1. ↑ Bilans walk aktualny na 13 lutego 2022.
Multimedia w Wikimedia Commons

Israel Mobolaji Adesanya (ur. 22 lipca 1989 w Lagos) – nigeryjski kick-bokser, bokser i zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA) na stałe mieszkający w Nowej Zelandii, trzykrotny zwycięzca turnieju King in the Ring (2014–2015) i GLORY (2016) w kick-boxingu oraz od 5.10.2019 mistrz Ultimate Fighting Championship wagi średniej w MMA.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Lagos, w Nigerii, jako najstarszy z pięciorga dzieci. Jego ojciec Oluwafemi jest księgowym, a matka pielęgniarką[2]. Uczęszczał do Chrisland School w Opebi i zapisał się do klubu Taekwondo[3][4]. W 1999 roku przeniósł się z rodziną na 10 miesięcy do Ghany, ale ze względu na to, że jego rodzice chcieli, aby ich dzieci otrzymały uznawane wykształcenie wyższe, w wieku 10 lat zamieszkał w Rotorua w Nowej Zelandii, gdzie uczęszczał do Rotorua Boys’ High School[5][6][7]. W szkole średniej nie interesował się sportem, zamiast tego wolał japońskie anime, takie jak Death Note i Naruto[8][8]. W czasach licealnych był gnębiony i właśnie to złe traktowanie, którego doświadczył, przyczyniło się do jego decyzji o trenowaniu sztuk walki w późniejszym okresie życia[9].

Po ukończeniu szkoły średniej, zapisał się na studia licencjackie w zakresie projektowania komputerowego w Universal College of Learning w Wanganui[10]. W wieku 18 lat rozpoczął treningi kick-boxingu, inspirując się filmem Muay Thai Ong-Bak. Dwa lata później podjął decyzję o przerwaniu studiów na rzecz kariery w kick-boxingu, gdzie przed przejściem na zawodowstwo i walką w Chinach zgromadził amatorski rekord 32-0[11][12]. W wieku 21 lat przeniósł się do Auckland w Nowej Zelandii, gdzie rozpoczął treningi mieszanych sztuk walki pod okiem Eugene’a Barmana w klubie City Kickboxing, z przyszłymi zawodnikami UFC takimi jak Dan Hooker, Kai Kara-France i Alexander Volkanovski[13][13].

Jest wielojęzyczny. Biegle włada językiem joruba i angielskim[14].

Kariera w kick-boxingu[edytuj | edytuj kod]

Swoje pierwsze walki zanotował na lokalnych nowozelandzkich i australijskich galach będąc niepokonanym w aż 32 pojedynkach[15]. Od 2011 i przez kolejne trzy lata rywalizował na chińskich galach Wu Lin Feng i Kunlung Fight, wygrywając większość pojedynków z miejscowymi zawodnikami oraz przegrywając pierwszą w karierze z Kanadyjczykiem Simonem Marcusem (16 lutego 2014) na punkty. W tym samym roku 12 kwietnia zadebiutował w GLORY na gali numer 15 w Stambule ulegając Belgowi Filipowi Verlindenowi również na punkty[16].

W 2014 wrócił na nowozelandzkie ringi zdobywając m.in. pas mistrza Oceanii organizacji WMC w muay thai[17] oraz wygrywając turniej King in the Ring w wadze junior ciężkiej. Rok później w 2015, wygrywał w kolejnych dwóch turniejach organizowanych przez King in the Ring wygrywając pięciokrotnie przed czasem na sześć stoczonych pojedynków[18][19].

Od 2016 ponownie rywalizował na chińskich galach, notując od 30 stycznia do 1 października pięć zwycięskich pojedynków m.in. nad Yousrim Belgaroui i Bogdanem Stoicą oraz jedyny przegrany z Alexsandro Pereirą (2 kwietnia). 21 października tego samego roku w Broomfield wygrał turniej pretendentów GLORY w wadze średniej, pokonując jednego wieczoru Roberta Thomasa i w rewanżu Yousriego Belgarouiego, obu na punkty[20]. 20 stycznia 2017 na gali Glory 37 w Los Angeles zmierzył się o mistrzostwo świata z ówczesnym mistrzem Jasonem Wilnisem z którym ostatecznie przegrał jednogłośnie na punkty[21].

4 marca 2017 stoczył jak na razie ostatnią walkę w kick-boxingu, przegrywając przez ciężki nokaut w rewanżu z Alexsandro Pereirą[22].

Boks[edytuj | edytuj kod]

W 2014 zawodowo zadebiutował w boksie w ośmioosobowym turnieju, przegrywając z Danielem Ammannem na punkty. W 2015 stoczył pięć zwycięskich pojedynków, pokonując m.in. Briana Minto w ramach dwóch turniejów Super 8 Tournament które wygrywał. Ostatecznie bilans w boksie zakończył 5 wygranymi i jedną porażką[23].

Kariera MMA[edytuj | edytuj kod]

Wczesna kariera[edytuj | edytuj kod]

Równolegle do walk w kick-boxingu, Adesanya rywalizował również w MMA w którym zadebiutował 24 marca 2012 pokonując przed czasem Jamesa Griffithsa. Po serii kolejnych ośmiu zwycięstw z rzędu, 28 lipca 2017 zmierzył się o pas Australia Fighting Championship wagi średniej z Melvinem Guillardem, którego znokautował pod koniec pierwszej rundy[1]. Pod koniec roku 24 listopada zdobył kolejny pas australijskiej organizacji Hex Fighting Series, nokautując Stuarta Dare’a wysokim kopnięciem również w pierwszej rundzie[1].

UFC[edytuj | edytuj kod]

Z rekordem 11 zwycięstw bez porażki, w grudniu 2017 podpisał kontrakt z Ultimate Fighting Championship, na walkę z Robem Wilkinsonem[24]. Do pojedynku doszło 11 lutego 2018 na UFC 221 w Perth, gdzie lepszy okazał się Nigeryjczyk który pokonał Australijczyka przez techniczny nokaut w drugiej rundzie[1]. W kolejnych trzech pojedynkach również wygrywał, pokonując kolejno Marvina Vettoriego, Brada Tavaresa i Dereka Brunsona, wszystkich do końca 2018 roku[1].

10 lutego 2019 na UFC 234 zmierzył się z byłym, wieloletnim mistrzem wagi średniej Andersonem Silvą, którego pokonał jednogłośnie na punkty[1]. Po tej wygranej został zestawiony z Kelvinem Gastelumem o tymczasowe mistrzostwo UFC wagi średniej. Walka miała miejsce 13 kwietnia 2019 na UFC 236 w Atlancie. Adesanya pokonał Gasteluma jednogłośnie na punkty i zdobył tymczasowe mistrzostwo wagi średniej[25].

W dniu 6 października 2019 r. zmierzył się z Robertem Whittakerem w walce o zunifikowanie tytułu mistrzowskiego wagi średniej UFC. Wygrał walkę przez nokaut w drugiej rundzie[26]. To zwycięstwo przyniosło mu czwartą nagrodę za występ wieczoru[27].

Na gali UFC 248 zmierzył się z trzykrotnym pretendentem do tytułu UFC, Yoelem Romero, 7 marca 2020 r[28]. Wygrał walkę jednogłośną decyzją (48-47, 48-47 i 49-46) i po raz pierwszy obronił mistrzowski tytuł[29]. Po walce wielu fanów i ekspertów czuło się rozczarowanych niską aktywnością obu zawodników[30].

W swojej następnej obronie tytułu, Adesanya stoczył walkę z dotychczas niepokonanym Brazylijczykiem Paulo Costą, 27 września 2020 roku na UFC 253. Był to pierwszy raz od 2009 roku, kiedy dwóch niepokonanych mężczyzn w UFC spotkało się w walce o tytuł[31]. Zwyciężył przez techniczny nokaut w drugiej rundzie i otrzymał piąty bonus za występ wieczoru[32]. Po walce widoczna ginekomastia prawej piersi Adesanyi wywołała kontrowersje związane z możliwym użyciem niedozwolonych środków. Sam Adesanya twierdził, że było to spowodowane używaniem marihuany[31][33].

6 marca 2021 roku zmierzył się z Janem Błachowiczem o mistrzostwo wagi półciężkiej UFC, w walce wieczoru UFC 259[34]. Odniósł pierwszą porażkę w mieszanych sztukach, walki przegrywając jednogłośną decyzją sędziów[35].

12 czerwca 2021 roku doszło do jego drugiej walki z Marvinem Vettorim, którego stawką był pas wagi średniej UFC[36]. Adesanya dominował większość walki i po raz kolejny obronił tytuł. Wszyscy trzej sędziowie punktowali walkę 50-45[37].

Rewanż pomiędzy Adesanyą i Robertem Whittakerem o pas wagi średniej UFC odbył się 12 lutego 2022 roku na gali UFC 271[38]. Po raz kolejny zwycięsko ze starcia wyszedł The Last Stylebener, który pokonał Australijczyka jednogłośną decyzją[39].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Przed podjęciem walki, regularnie brał udział w zawodach tanecznych w całej Nowej Zelandii[40]. Podkreślił swoją pasję do tańca w choreografii podczas swojego wejścia na walkę, na UFC 243[41].

Jest fanem anime i stwierdził, że chciałby założyć firmę produkującą anime po przejściu na sportową emeryturę[42]. Jego pseudonim „The Last Stylebender” jest nawiązaniem do The Last Airbender, serialu animowanego inspirowanego anime[43]. Ma wytatuowany na przedramieniu wizerunek jednego z głównych bohaterów serialu, Toph Bei fonga.

We wrześniu 2020 roku został pierwszym zawodnikiem mieszanych sztuk walki, który podpisał umowę sponsorską z Pumą[44]. W styczniu 2021 został ambasadorem Stake.com[45].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Kick-boxing:[edytuj | edytuj kod]

  • mistrz WKBF Nowej Zelandii w wadze półciężkiej[46]
  • 2011: mistrz WKBF Nowej Zelandii w wadze junior ciężkiej
  • 2014: mistrz WMC Oceanii w wadze junior ciężkiej
  • 2014: King in the Ring New Zealand 86 kg – 1. miejsce w turnieju wagi junior ciężkiej
  • 2015: King in the Ring Trans-Tasman Tournament 86 kg – 1. miejsce w turnieju wagi junior ciężkiej
  • 2015: King in the Ring Trans-Tasman Tournament 100 kg – 1. miejsce w turnieju wagi ciężkiej
  • 2016: Glory Middleweight Contender Tournament – 1. miejsce w turnieju wagi średniej

Boks:[edytuj | edytuj kod]

  • 2015: Super 8 Boxing Tournament – 1. miejsce w turnieju wagi junior ciężkiej
  • 2015: Super 8 Boxing Tournament – 1. miejsce w turnieju wagi junior ciężkiej

Mieszane sztuki walki:[edytuj | edytuj kod]

Lista zawodowych walk w boksie[edytuj | edytuj kod]

Wynik Bilans Przeciwnik Rozstrzygnięcie Runda Data Miejsce Uwagi
Wygrana 5-1 Nowa Zelandia Lance Bryant (4-2, 2 KO) UD 3 03.11.2015 Nowa Zelandia Centrum kongresowe Sky City, Auckland Turniej Super 8 Boxing IV: finał wagi junior ciężkiej
Wygrana 4-1 Nowa Zelandia Zane Hopman (1-2, 1 KO) UD 3 03.11.2015 Nowa Zelandia Centrum kongresowe Sky City, Auckland Turniej Super 8 Boxing IV: półfinał wagi junior ciężkiej
Wygrana 3-1 Stany Zjednoczone Brian Minto (39-8, 22 KO) SD 3 28.03.2015 Nowa Zelandia Horncastle Arena, Christchurch Turniej Super 8 Boxing III: finał wagi junior ciężkiej
Wygrana 2-1 Nowa Zelandia Lance Bryant (3-1, 2 KO) MD 3 28.03.2015 Nowa Zelandia Horncastle Arena, Christchurch Turniej Super 8 Boxing III: półfinał wagi junior ciężkiej
Wygrana 1-1 Nowa Zelandia Asher Derbyshire (7-1, 2 KO) KO 2 28.03.2015 Nowa Zelandia Horncastle Arena, Christchurch Turniej Super 8 Boxing III: ćwierćfinał wagi junior ciężkiej
Przegrana 0-1 Australia Daniel Ammann (29-7-1, 5 KO) UD 3 22.11.2014 Nowa Zelandia North Shore Event Center, North Shore Debiut w boksie, Turniej Super 8 Boxing II: ćwierćfinał wagi junior ciężkiej

Legenda: TKO – techniczny nokaut, KO – nokaut, UD – jednogłośna decyzja, SD- niejednogłośna decyzja, MD – decyzja większości, PTS – walka zakończona na punkty, RTD – techniczna decyzja sędziów, DQ – dyskwalifikacja

Lista zawodowych walk w kick-boxingu (niepełna)[edytuj | edytuj kod]

Wynik Bilans Przeciwnik Rozstrzygnięcie Runda Czas Rozgrywki Data Miejsce Uwagi
Przegrana 23-5 Brazylia Alexsandro Pereira KO (lewy sierpowy) 3 0:42 Glory of Heroes 7 04.03.2017 Brazylia São Paulo Pojedynek o mistrzostwo Glory w wadze średniej
Przegrana 23-4 Holandia Jason Wilnis Decyzja (jednogłośna) 5 3:00 Glory 37: Los Angeles 20.01.2017 Stany Zjednoczone Los Angeles Pojedynek o mistrzostwo Glory w wadze średniej
Wygrana 23-3 Holandia Yousri Belgaroui Decyzja (niejednogłośna) 3 3:00 Glory 34: Denver 21.10.2016 Broomfield Finały turnieju wagi średniej Glory 34
Wygrana 22-3 Kanada Robert Thomas Decyzja (jednogłośna) 3 3:00 Glory 34: Denver 21.10.2016 Broomfield Półfinały turnieju wagi średniej Glory 34
Wygrana 21-3 Rumunia Bogdan Stoica KO (lewe kopnięcie) 2 1:45 Glory of Heroes 5 01.10.2016 Hangzhou
Wygrana 20-3 Francja Romain Falendry Decyzja (jednogłośna) 3 3:00 Rise of Heroes 1 17.09.2016 Chaoyang
Wygrana 19-3 Holandia Yousri Belgaroui Decyzja (jednogłośna) 3 3:00 Glory of Heroes 4 06.08.2016 Hangzhou
Wygrana 18-3 Ukraina Witalij Kodin Decyzja (jednogłośna) 3 3:00 Wu Lin Feng 25.06.2016 ?
Przegrana 17-3 Brazylia Alexsandro Pereira Decyzja (jednogłośna) 3 3:00 Glory Of Heroes 1 02.04.2016 Shenzhen
Wygrana 17-2 Szwecja Carl N’Diaye KO (lewy hak) 1 3:00 The Legend of Emei 7 – Wenjiang 30.01.2016 Wenjiang
Wygrana 16-2 Nowa Zelandia Jamie Eades Decyzja (jednogłośna) 3 3:00 King in the Ring 100 31.10.2015 Nowa Zelandia Auckland Turniej wagi ciężkiej III, finał
Wygrana 15-2 Australia Dan Roberts KO 1 0:26 King in the Ring 100 31.10.2015 Nowa Zelandia Auckland Turniej wagi ciężkiej III, półfinały
Wygrana 14-2 Nowa Zelandia Nase Foai TKO 2 ? King in the Ring 100 31.10.2015 Nowa Zelandia Auckland Turniej wagi ciężkiej III, ćwierćfinały
Wygrana 13-2 Nowa Zelandia Pati Afoa KO 1 ? King in the Ring 86 11.04.2015 Nowa Zelandia Auckland Turniej wagi junior ciężkiej III, finał
Wygrana 12-2 Anglia Mark Timms TKO 2 ? King in the Ring 86 11.04.2015 Nowa Zelandia Auckland Turniej wagi junior ciężkiej III, półfinały
Wygrana 11-2 Australia Kim Joudon TKO 3 ? King in the Ring 86 11.04.2015 Nowa Zelandia Auckland Turniej wagi junior ciężkiej III, ćwierćfinały
Wygrana 10-2 Australia Kim Joudon TKO 4 ? Knees of Fury 50 14.02.2015 Australia Adelaide
Wygrana 9-2 Nowa Zelandia Jamie Eades KO 1 ? King in the Ring 86 30.08.2014 Nowa Zelandia Auckland Turniej wagi junior ciężkiej II, finał
Wygrana 8-2 Nowa Zelandia Pati Afoa KO ? ? King in the Ring 86 30.08.2014 Nowa Zelandia Auckland Turniej wagi junior ciężkiej II, półfinały
Wygrana 7-2 Nowa Zelandia Slava Alekseychik Decyzja (jednogłośna) 3 3:00 King in the Ring 86 30.08.2014 Nowa Zelandia Auckland Turniej wagi junior ciężkiej II, ćwierćfinały
Wygrana 6-2 Belgia Filip Verlirden Decyzja (jednogłośna) 3 3:00 Glory of Heroes 3 02.07.2014 Jiyuan
Przegrana 5-2 Belgia Filip Verlirden Decyzja (jednogłośna) 3 3:00 Glory 15: Istanbul 12.04.2014 Turcja Stambuł
Przegrana 5-1 Kanada Simon Marcus Decyzja (niejednogłośna) 4 3:00 Kunlun Fight 2 16.02.2014 Zhengzhou Turniej 80kg, półfinały
Wygrana 5-0 Qin Shan TKO 3 ? Wu Lin Feng 2013 27.11.2013 Anyang
Wygrana 4-0 Nuerla Murati Decyzja (jednogłośna) 3 3:00 Wu Lin Feng 2013 2013 Kaszgar
Wygrana 3-0 Xiaoqiang Niu KO (ciosy) 3 ? Wu Lin Feng 2012 21.07.2012 Nowa Zelandia Auckland
Wygrana 2-0 Xu Yi Decyzja (jednogłośna) 3 3:00 Wu Lin Feng 2012 23.06.2012 Foshan
Wygrana 1-0 Guo Qiang TKO (przerwanie sędziego) 3 ? Wu Lin Feng 2011 24.09.2011 Malezja Kuala Lumpur
Wygrana 2-0 Nowa Zelandia Eds Eramiha Decyzja (jednogłośna) 5 2:00 Rumble in the Ville 12.02.2011 Nowa Zelandia Auckland
Wygrana 1-0 Australia Tim Atonio Decyzja (jednogłośna) 5 2:00 Fight Force 31.05.2010 Australia Melbourne Debiut w kick-boxingu

Lista zawodowych walk w MMA[edytuj | edytuj kod]

Wynik Bilans Przeciwnik Rozstrzygnięcie Runda Czas Rozgrywki Data Miejsce Uwagi
Stany Zjednoczone Jared Cannonier (15-5) UFC 276 02.07.2022 Stany Zjednoczone Las Vegas Obrona pasa mistrzowskiego UFC w wadze średniej, Main Event
Wygrana 22-1 Australia Robert Whittaker (23-5) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 UFC 271 12.02.2022 Stany Zjednoczone Houston Obronił pas mistrzowski UFC w wadze średniej, Main Event
Wygrana 21-1 Włochy Marvin Vettori (17-3-1) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 UFC 263 12.06.2021 Stany Zjednoczone Glendale Obronił pas mistrzowski UFC w wadze średniej, Main Event
Przegrana 20-1 Polska Jan Błachowicz (27-8) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 UFC 259 06.03.2021 Stany Zjednoczone Las Vegas Walka o pas mistrzowski UFC w wadze półciężkiej, Main Event
Wygrana 20-0 Brazylia Paulo Costa (13-0) TKO (lewy sierpowy i ciosy w parterze) 2 3:59 UFC 253 26.09.2020 Zjednoczone Emiraty Arabskie Abu Zabi Obronił pas mistrzowski UFC w wadze średniej, Bonus za występ wieczoru, Main Event
Wygrana 19-0 Kuba Yoel Romero (13-4) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 UFC 248 07.03.2020 Stany Zjednoczone Las Vegas Obronił pas mistrzowski UFC w wadze średniej, Main Event
Wygrana 18-0 Australia Robert Whittaker (20-4) KO (ciosy) 2 3:33 UFC 243 05.10.2019 Australia Melbourne Unifikacja pasów mistrzowskich UFC w wadze średniej, Bonus za występ wieczoru, Main Event
Wygrana 17-0 Stany Zjednoczone Kelvin Gastelum (16-3) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 UFC 236 13.04.2019 Stany Zjednoczone Atlanta Zdobył tymczasowe mistrzostwo UFC w wadze średniej, Bonus za walkę wieczoru, Co-Main Event
Wygrana 16-0 Brazylia Anderson Silva (34-8) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC 234 10.02.2019 Australia Melbourne Bonus za walkę wieczoru, Main Event
Wygrana 15-0 Stany Zjednoczone Derek Brunson (34-8) TKO (ciosy łokciami i pięściami) 1 4:51 UFC 230 03.11.2018 Stany Zjednoczone Nowy Jork Bonus za występ wieczoru
Wygrana 14-0 Stany Zjednoczone Brad Tavares (17-4) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 The Ultimate Fighter: Undefeated Finale 06.07.2018 Stany Zjednoczone Las Vegas Bonus za występ wieczoru, Main Event
Wygrana 13-0 Włochy Marvin Vettori (12-2-1) Decyzja (niejednogłośna) 3 5:00 UFC on Fox 29: Poirier vs. Gaethje 14.04.2018 Stany Zjednoczone Glendale
Wygrana 12-0 Australia Rob Wilkinson (11-1) TKO (ciosy pięsciami) 2 3:37 UFC 221 11.02.2018 Australia Perth Debiut w UFC, Bonus za występ wieczoru
Wygrana 11-0 Australia Stuart Dare (8-4) KO (wysokie kopnięcie na głowę) 1 4:53 Hex Fighting Series 12 24.11.2017 Australia Melbourne Zdobył pas mistrzowski Hex Fighting Series w wadze średniej
Wygrana 10-0 Stany Zjednoczone Melvin Guillard (32-18-2) TKO (ciosy pięściami) 1 4:49 Australia Fighting Championship 20 28.07.2017 Australia Melbourne Zdobył pas mistrzowski AFC w wadze średniej, Main Event
Wygrana 9-0 Rosja Murad Kuramagomedov (8-1) TKO (ciosy pięściami) 2 1:05 Wu Lin Feng: E.P.I.C. 4 28.05.2016 Henan
Wygrana 8-0 Stany Zjednoczone Andrew Flores Smith (15-9) TKO (przerwanie przez narożnik) 1 5:00 Glory of Heroes 2 07.05.2016 Shenzhen Co-Main Event
Wygrana 7-0 Rosja Dibir Zagirov (15-3) TKO (ciosy pięściami) 2 2:23 Wu Lin Feng: E.P.I.C. 2 13.03.2016 Henan
Wygrana 6-0 Ukraina Vladimir Katykhin (37-7-1) TKO (przerwanie przez lekarza) 2 2:13 Wu Lin Feng: E.P.I.C. 1 13.01.2016 Henan
Wygrana 5-0 Gele Qing (7-4) TKO (ciosy łokciami) 1 1:59 Wu Lin Feng 2015: New Zealand vs. China 19.09.2015 Nowa Zelandia Auckland
Wygrana 4-0 Australia Maui Tuigamala (4-2) TKO (kopnięcie na korpus) 2 1:25 Fair Pay Fighting 1 05.09.2015 Nowa Zelandia Auckland
Wygrana 3-0 Kenan Song (6-1) TKO (ciosy pięściami) 1 1:59 The Legend of Emei 3 08.08.2015 Shahe
Wygrana 2-0 Australia John Vake (3-1) TKO (ciosy pięściami) 1 4:33 Shuriken MMA: Best of the Best 15.06.2013 Nowa Zelandia Auckland
Wygrana 1-0 Australia James Griffiths (0-4) TKO (ciosy pięściami) 1 2:09 Supremacy Fighting Championship 9 24.03.2012 Nowa Zelandia Auckland Debiut w MMA

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f Statystyki i rekord w MMA na tapology.com (ang.). tapology.com. [dostęp 2019-04-28].
  2. ↑ Israel Adesanya finally reveals why he ditched the pink hair look before UFC 253, FanSided, 27 września 2020 [dostęp 2021-09-17] (ang.).
  3. ↑ Israel Adesanya was booted from martial arts: ‘I was kicking everything in the house’, FanSided, 8 lutego 2019 [dostęp 2021-09-17] (ang.).
  4. ↑ Photos: The Israel Adesanya Story – MMA INDIA [dostęp 2021-09-17] (ang.).
  5. ↑ 'How a movie changed my life’ by Israel Adesanya, AthletesVoice, 11 sierpnia 2018 [dostęp 2021-09-17] (ang.).
  6. ↑ Jose Youngs, From Nigeria to New Zealand, Israel Adesanya is on a quest to earn a ‘masters degree in ass whooping’, MMA Fighting, 24 grudnia 2018 [dostęp 2021-09-17] (ang.).
  7. ↑ ‘It’s go time’ for Kiwi Israel Adesanya as he finally arrives in the UFC, Stuff, 9 lutego 2018 [dostęp 2021-09-17] (ang.).
  8. ↑ a b David Castillo, Video: Israel Adesanya explains ‘Death Note’ anime reference at UFC 243, Bloody Elbow, 7 października 2019 [dostęp 2021-09-17] (ang.).
  9. ↑ From bullied in high school to UFC champion: The untold journey of Kiwi MMA superstar Israel Adesanya, „TVNZ” [dostęp 2021-09-17] (ang.).
  10. ↑ About, The Last Stylebender [dostęp 2021-09-17] (ang.).
  11. ↑ Israel 'The Last Style Bender’ Adesanya, Glory Kickboxing [dostęp 2021-09-17].
  12. ↑ MMA: Israel Adesanya was bullied as a child – now he’s a New Zealand fight sensation, NZ Herald [dostęp 2021-09-17] (ang.).
  13. ↑ a b ‘I’m going to do great things’ – Kiwi fighter Israel Adesanya’s amazing journey from Whanganui to the UFC, „TVNZ” [dostęp 2021-09-17] (ang.).
  14. ↑ UFC 243: Israel Adesanya praises Tiger Muay Thai coach Frank Hickman for upskilling ahead of title fight against Robert Whittaker, NZ Herald [dostęp 2021-09-17] (ang.).
  15. ↑ Oficjalny profil na glorykickboxing.com (ang.). glorykickboxing.com. [dostęp 2019-04-28].
  16. ↑ Wyniki gali Glory 15 (ang.). glorykickboxing.com. [dostęp 2019-04-28].
  17. ↑ Israel Adesanya the new WMC Oceania champ and Tom Boyle the WMC state champ at Knees Of Fury 46 (ang.). fiascosports.com, 2014-05-27. [dostęp 2019-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-28)].
  18. ↑ Style Bender continues to bend styles, collect crowns (ang.). newzealandfighter.co.nz, 2015-04-13. [dostęp 2019-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-28)].
  19. ↑ Mistrzowie King in the Ring (ang.). kinginthering.nz. [dostęp 2019-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-28)].
  20. ↑ Wyniki gali Glory 34 (ang.). glorykickboxing.com. [dostęp 2019-04-28].
  21. ↑ Wyniki gali Glory 37 (ang.). glorykickboxing.com. [dostęp 2019-04-28].
  22. ↑ Wyniki gali Glory of Heroes 7 (ang.). muaythaitv.com. [dostęp 2019-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-28)].
  23. ↑ Profil na boxrec.com (ang.). boxrec.com. [dostęp 2019-04-28].
  24. ↑ Guilherme Cruz: Undefeated prospect Israel Adesanya makes UFC debut against Rob Wilkinson in Perth (ang.). mmafighting.com, 2017-12-28. [dostęp 2019-04-28].
  25. ↑ Krzysztof Kordys: UFC 236: Pełne wyniki z gali – Poirier mistrzem wagi lekkiej, Adesanya mistrzem średniej! (pol.). mmarocks.pl, 2019-04-13. [dostęp 2019-04-28].
  26. ↑ UFC 243: Whittaker vs. Adesanya – wyniki na żywo – FIGHT24.PL – MMA i K-1, UFC [dostęp 2022-05-04] (pol.).
  27. ↑ Bonusy po UFC 243. Israel Adesanya nagrodzony za spektakularny nokaut, MMA PL, 6 października 2019 [dostęp 2022-05-04] (pol.).
  28. ↑ Israel Adesanya w pierwszej obronie pasa zmierzy się z „Żołnierzem Boga”!, NaszeMMA, 17 stycznia 2020 [dostęp 2022-05-04] (pol.).
  29. ↑ Israel Adesanya obronił tytuł po nijakiej walce z Yoelem Romero na UFC 248 – FIGHT24.PL – MMA i K-1, UFC [dostęp 2022-05-04] (pol.).
  30. ↑ UFC 248: Dana White calls out ‘terrible’ fighter for unimpressive main event, For The Win, 8 marca 2020 [dostęp 2022-05-04] (ang.).
  31. ↑ a b Israel Adesanya nie może się doczekać walki z Paulo Costa: „Rozmontuję go na kawałki, a potem znokautuję” – FIGHT24.PL – MMA i K-1, UFC [dostęp 2022-05-04] (pol.).
  32. ↑ Efektowna wygrana na UFC 253. Mistrz obronił tytuł, sport.interia.pl [dostęp 2022-05-04] (pol.).
  33. ↑ Kristen King, Pec-Gate solved? Israel Adesanya cites too much marijuana for unusual looking chest at UFC 253, Bloody Elbow, 5 listopada 2020 [dostęp 2022-05-04] (ang.).
  34. ↑ Telewizja Polska S.A, Ekscytacja przed walką Jana Błachowicza. „Z mistrza może stać się prawdziwą gwiazdą UFC”, sport.tvp.pl, 3 marca 2021 [dostęp 2022-05-04] (pol.).
  35. ↑ Telewizja Polska S.A, Błachowicz po walce zaatakował szefa UFC. „Nie wierzysz we mnie!”, sport.tvp.pl, 7 marca 2021 [dostęp 2022-05-04] (pol.).
  36. ↑ Polsatsport.pl, UFC 263: Israel Adesanya - Marvin Vettori 2. Karta walk, polsatsport.pl [dostęp 2022-05-08] (pol.).
  37. ↑ Krzysztof Kordys, Israel Adesanya wypunktował Marvina Vettoriego na UFC 263! „Last Stylebender” z trzecią obroną pasa! | MMAROCKS, MMA Rocks!, 13 czerwca 2021 [dostęp 2022-05-04] (pol.).
  38. ↑ Israel Adesanya vs. Robert Whittaker 2 walką wieczoru UFC 270, Lowking.pl [dostęp 2022-05-04] (pol.).
  39. ↑ Adesanya znów górą! Pokonał wielkiego rywala w rewanżu, sport.interia.pl [dostęp 2022-05-04] (pol.).
  40. ↑ Scott Harris, From Dancer to Fighter: How Israel Adesanya Battled His Way to UFC 243, Bleacher Report [dostęp 2022-05-04] (ang.).
  41. ↑ Alexander K. Lee, Israel Adesanya talks elaborate UFC 243 entrance: ‘If I could sing, trust me, Justin Bieber wouldn’t even have a job’, MMA Fighting, 6 października 2019 [dostęp 2022-05-04] (ang.).
  42. ↑ How Israel Adesanya embraces Japanese anime in the UFC, ESPN.com, 11 kwietnia 2019 [dostęp 2022-05-04] (ang.).
  43. ↑ How Anime Fuelled Israel Adesanya’s Ambition, Ability And Style In The UFC, The Sportsman, 7 marca 2020 [dostęp 2022-05-04] (ang.).
  44. ↑ Puma Signs Israel Adesanya to Historic Sponsorship Deal, HYPEBEAST, 17 września 2020 [dostęp 2022-05-04].
  45. ↑ Stake.com confirms first crypto sponsorship as they sign Israel Adesanya, Media Referee, 20 stycznia 2021 [dostęp 2022-05-04] (ang.).
  46. ↑ Lista osiągnięć w kickboxingu i boksie (ang.). boxrec.com. [dostęp 2019-04-28].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Mistrzowie Ultimate Fighting Championship
Waga ciężka
Waga półciężka
Waga średnia
Waga półśrednia
Waga lekka
Waga piórkowa
Waga kogucia
Waga musza
Waga open
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Israel_Adesanya&oldid=67476390”