István Géczi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
István Géczi
Data i miejsce urodzenia

16 marca 1944
Sajóörös

Data śmierci

10 września 2018

Wzrost

183 cm

Pozycja

bramkarz

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1962–1976 Ferencvárosi TC 309 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1964–1974  Węgry 23 (0)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
srebro Monachium 1972 piłka nożna

István Géczi (ur. 16 marca 1944 w Sajóörös, zm. 10 września 2018)[1]węgierski piłkarz grający na pozycji bramkarza. W swojej karierze rozegrał 23 mecze w reprezentacji Węgier.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Przez całą swoją karierę piłkarską Géczi związany był z budapeszteńskim klubem Ferencvárosi TC. W 1962 roku awansował do kadry pierwszej drużyny Ferencvárosi i w sezonie 1962/1963 zadebiutował w nim w pierwszej lidze węgierskiej. W debiutanckim sezonie wywalczył tytuł mistrza kraju. Mistrzem Węgier zostawał również w latach 1964, 1967 i 1968. Z Ferencvárosi dwukrotnie zdobył Puchar Węgier w 1972 i 1974 roku. W 1965 roku wystąpił w wygranym finale 1:0 Pucharu Miast Targowych z Juventusem. W finale tego pucharu wystąpił również w 1968 roku, jednak Ferencvárosi uległ w dwumeczu Leeds United (0:1 i 0:0). Z kolei w 1975 roku Géczi zagrał w przegranym 0:3 finale Pucharu Zdobywców Pucharów z Dynamem Kijów. W zespole Ferencvárosi grał do 1975 roku. Rozegrał w nim łącznie 309 meczów ligowych.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Węgier Géczi zadebiutował 11 października 1964 roku w zremisowanym 2:2 towarzyskim spotkaniu z Czechosłowacją. W 1966 roku był w kadrze Węgier na mistrzostwa świata w Anglii, jednak na tym turnieju był rezerwowym bramkarzem i nie wystąpił ani razu.

W 1972 roku Géczi zagrał w dwóch meczach mistrzostw Europy 1972: półfinałowym ze Związkiem Radzieckim (0:1) i o 3. miejsce z Belgią (1:2). W tym samym roku zdobył srebrny medal na igrzyskach olimpijskich w Monachium. Od 1964 do 1974 roku rozegrał w kadrze narodowej 23 mecze.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Gyász: elhunyt a Ferencváros legendás kapusa. [dostęp 2018-09-10]. (węg.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]