Itacyzm
 |
Ten artykuł od 2014-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać (wiarygodne) źródła, najlepiej w formie dokładnych przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Itacyzm (od gr. eta, "litera eta") – proces fonetyczny polegający na zwężeniu długiego /E/ otwartego (oznaczanego w języku greckim literą eta) i ujednoliceniu się jej z samogłoską /I/. W nowogreckim "η, υ, ει, οι, ηι, υι" wymawiane są jako "i". "Hoi polloi" wymawiane jest jako "i polli".
W wyniku tego nazwa litery eta zaczyna brzmieć ita i stąd nazwa procesu.
Itacyzm dotyczy przede wszystkim języka greckiego. Początki tego procesu sięgają epoki klasycznej (V w. p.n.e.), w pełni rozwinął się on w epoce hellenistycznej i rzymskiej (III w. p.n.e. - V w. n.e.), a zakończył w epoce bizantyjskiej (V-XV w. n.e.). W jego wyniku samogłoska Ι (jota) zastąpiła nie tylko długie Η (eta), lecz także dyftongi /EI/, /OI/ oraz samogłoskę /Υ/.
Itacyzm stał się przyczyną popełniania błędu izofonii.
