Przejdź do zawartości

Ivica Kralj

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ivica Kralj
Ивица Краљ
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 marca 1973
Tivat

Pozycja

bramkarz

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1989–1998 FK Partizan 69 (0)
1991–1992 Arsenal Tivat (wyp.) 25 (0)
1993–1994 FK Jastrebac Niš (wyp.) 13 (0)
1998–1999 FC Porto 7 (0)
1999 FK Radnički Kragujevac (wyp.) 3 (0)
1999–2002 PSV Eindhoven 7 (0)
2001 FK Partizan (wyp.) 6 (0)
2003–2007 FK Partizan 74 (0)
2007–2008 FK Rostów 0 (0)
2008–2009 Spartak Trnawa 17 (0)
W sumie: 221 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1996–2001  Jugosławia 41 (0)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Ivica Kralj (cyryl. Ивица Краљ, wym. [iʋitsa kraʎ]; ur. 26 marca 1973 w Tivacie) – czarnogórski piłkarz grający na pozycji bramkarza.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Kralj pochodzi z małego czarnogórskiego miasta Tivat. W 1989 roku zaczął występować w jego barwach w trzeciej lidze jugosłowiańskiej. Na tym froncie rozgrywek grał do 1992 roku i wtedy też trafił do jednej z czołowych drużyn w kraju, Partizana Belgrad. Pierwszym bramkarzem klubu był jednak Goran Pandurović i Kralj nie miał szans na występy w pierwszej lidze. W 1993 roku wypożyczono go do FK Jastrebac Niš, a w sezonie 1994/1995 występował w Zvezdarze Belgrad. Następnie wrócił do Partizana i w końcu zadebiutował w rozgrywkach ligowych w sezonie 1995/1996. Osiągnął wówczas swój pierwszy sukces w karierze, kiedy wywalczył tytuł mistrza Jugosławii. Jesienią 1996 był już podstawowym golkiperem Partizana i stał się jednym z najlepszych bramkarzy w kraju. W 1997 roku znów został mistrzem kraju, a w 1998 zdobył Puchar Jugosławii.

Latem 1998 Kralj został sprzedany do portugalskiego FC Porto. W zespole prowadzonym przez Fernando Santosa bronił naprzemiennie z Vítorem Baíą oraz Ruiem Correią i jesienią zaliczył 7 spotkań. Wiosną wrócił do ojczyzny i został piłkarzem FK Radničkiego Kragujevac, a międzyczasie Porto zostało mistrzem Portugalii.

W 1999 roku Ivica znów postanowił spróbować swoich sił w zagranicznym zespole i skorzystał z oferty transferowej holenderskiego PSV Eindhoven. W PSV grał jednak równie mało co w Porto. Był rezerwowym dla Ronalda Waterreusa i zaliczył tylko 4 spotkania w Eredivisie mając tym samym mały udział w wywalczeniu mistrzostwa Holandii. W 2000 roku wypożyczono go do Partizana, z którym zdobył krajowy puchar. W 2001 wrócił do PSV, ale w ciągu dwóch lat wystąpił tylko w 3 meczach ligi holenderskiej.

W 2003 Kralj ponownie został zawodnikiem Partizana. Grał w wyjściowym składzie i wprowadził zespół do fazy grupowej Ligi Mistrzów. Do 2007 roku był pierwszym bramkarzem w klubie, a w 2005 został mistrzem Serbii i Czarnogóry. W połowie 2007 roku Ivica wyjechał do rosyjskiego FK Rostów, jednak przegrał rywalizację z Romanem Gerusem i Ilją Blizniukiem, a na koniec roku Rostów spadł do Pierwszej Dywizji.

Sezon Klub Kraj Rozgrywki Mecze Bramki
1989/90 Arsenal Tivat Jugosławia  Treća liga ? ?
1990/91 ? ?
1991/92 25 0
1992/93 FK Partizan Jugosławia  Prva liga 0 0
1993/94 FK Jastrebac Niš Srpska liga 13 0
1994/95 Zvezdara Belgrad ? ?
1995/96 FK Partizan Prva liga 13 0
1996/97 30 0
1997/98 26 0
1998/99 FC Porto Portugalia  Superliga 7 0
1998/99 FK Radnički Kragujevac Jugosławia  Prva liga 3 0
1999/00 PSV Eindhoven Holandia  Eredivisie 4 0
2000/01 FK Partizan Jugosławia  Prva liga 6 0
2001/02 PSV Eindhoven Holandia  Eredivisie 3 0
2002/03 0 0
2003/04 FK Partizan Serbia i Czarnogóra  Prva liga 18 0
2004/05 23 0
2005/06 21 0
2006/07 Serbia  Super liga 12 0
2007 FK Rostów Rosja  Priemjer-Liga 0 0
2008/09 Spartak Trnawa Słowacja  Superliga 13 0
2009/10 4 0

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Jugosławii Kralj zadebiutował 18 grudnia 1996 roku w wygranym 3:2 w Mar del Plata towarzyskim spotkaniu z Argentyną (w 90. minucie meczu zmienił Zvonko Milojevicia). W 1998 roku został powołany przez selekcjonera Slobodana Santrača do kadry na Mistrzostwa Świata we Francji, na których był podstawowym bramkarzem Jugosłowian. Wystąpił w grupowych spotkaniach z Iranem (1:0), Niemcami (2:2) oraz Stanami Zjednoczonymi (1:0), a także w 1/8 finału z Holandią (1:2). W 2000 roku był w drużynie „Plavich” na Euro 2000. Tam również grał w wyjściowej jedenastce, a jego dorobek to cztery spotkania: ze Słowenią (3:3), z Norwegią (1:0), z Hiszpanią (3:4) oraz w ćwierćfinale z Holandią (1:6). Ostatni mecz w kadrze narodowej rozegrał w 2001 roku przeciwko Słowenii (1:1) i było to zarazem jego 40. spotkanie w reprezentacji.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]