Iwan Driomow

Iwan Driomow

Иван Дрёмов

generał porucznik
Data i miejsce urodzenia	15 października 1901 Iszkowka, obwód saratowski
Data i miejsce śmierci	2 września 1983 Dniepropietrowsk
Przebieg służby
Lata służby	1919–1958
Siły zbrojne	Armia Czerwona Armia Radziecka
Stanowiska	dowódca 8 Gwardyjskiego Korpusu Zmechanizowanego
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-bolszewicka, II wojna światowa: wojna zimowa operacja lwowsko-sandomierska operacja pomorska operacja berlińska
Odznaczenia

Iwan Fiodorowicz Driomow (ros. Иван Фёдорович Дрёмов, ur. 2 października^?/15 października 1901 we wsi Iszkowka w obwodzie saratowskim, zm. 2 września 1983 w Dniepropietrowsku) – radziecki generał porucznik wojsk pancernych, Bohater Związku Radzieckiego (1944).

Życiorys

Po ukończeniu szkoły pracował jako pastuch i pomocnik kowala, od czerwca 1919 służył w Armii Czerwonej w Samarze, w 1920 walczył w wojnie z Polską pod Mozyrzem, Brześciem i w bitwie warszawskiej i pod koniec roku z wojskami Stanisława Bułak-Bałachowicza. Później służył w pogranicznym batalionie w Słucku, później w pułku piechoty w Bobrujsku, w 1925 ukończył szkołę piechoty w Smoleńsku i został dowódcą plutonu, potem zastępcą komendanta szkoły pułkowej, dowódcą i politrukiem kompanii, zastępcą dowódcy batalionu, dowódcą batalionu i zastępcą dowódcy pułku.

W marcu 1939 pracował w sztabie Białoruskiego Specjalnego Okręgu Wojskowego, później dowodził pułkiem piechoty w Orłowskim Okręgu Wojskowym, 1939–1940 uczestniczył w wojnie z Finlandią, a od czerwca 1941 w wojnie z Niemcami. Brał udział w walkach obronnych pod Smoleńskiem i w pod Moskwą, w październiku 1941 został kontuzjowany, w styczniu 1942 objął dowództwo dywizji piechoty 40 Armii Frontu Briańskiego, od sierpnia 1942 dowodził 47 Brygadą Zmechanizowaną 3 Armii Uderzeniowej Frontu Kalinińskiego, uczestniczył w operacji wielkołuckiej, a jesienią 1943 w operacji smoleńskiej jako dowódca zmechanizowanej grupy wojsk 43 Armii Frontu Zachodniego.

Wyróżnił się podczas wyzwalania Duchowszcziny i Rudni, 15 grudnia 1943 otrzymał stopień generała majora wojsk pancernych, w styczniu 1944 został dowódcą 8 Gwardyjskiego Korpusu Zmechanizowanego 1 Armii Pancernej na 1 Froncie Ukraińskim i 1 Białoruskim, brał udział w operacji płoskirowsko-czerniowieckiej, lwowsko-sandomierskiej, wiślańsko-odrzańskiej, pomorskiej i berlińskiej.

Był dwukrotnie ranny i trzykrotnie kontuzjowany. 11 lipca 1945 otrzymał stopień generała porucznika wojsk pancernych, w czerwcu 1946 został zastępcą dowódcy 1 Gwardyjskiej Armii Zmechanizowanej w Grupie Wojsk Radzieckich w Niemczech, w 1949 ukończył Wyższe Kursy Akademickie przy Wyższej Akademii Wojskowej im Woroszyłowa i został dowódcą 6 Gwardyjskiej Armii Zmechanizowanej, w maju 1958 został zwolniony do rezerwy.

Odznaczenia

• Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (26 kwietnia 1944)
• Order Lenina (dwukrotnie – 1944 i 1945)
• Order Czerwonego Sztandaru (czterokrotnie, m.in. w 1943)
• Order Suworowa I klasy
• Order Suworowa II klasy
• Order Kutuzowa II klasy (1943)
• Order Wojny Ojczyźnianej I klasy
• Order Wojny Ojczyźnianej II klasy
• Order Czerwonej Gwiazdy
• Medal „Za zdobycie Berlina”
• Medal „Za wyzwolenie Warszawy”
• Order Krzyża Grunwaldu III klasy (Polska Ludowa)
• Medal za Warszawę 1939–1945 (Polska Ludowa)
• Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk (Polska Ludowa)

I inne.

Bibliografia

• http://www.warheroes.ru/hero/hero.asp?Hero_id=54 (ros.)