Iwan Nikiszow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Iwan Nikiszow
Ива́н Ники́шов
Ilustracja
generał porucznik generał porucznik
Pełne imię i nazwisko

Iwan Fiodorowicz Nikiszow

Data i miejsce urodzenia

10 września 1894
Warkino

Data i miejsce śmierci

5 sierpnia 1958
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

1915–1948

Formacja

Armia Imperium Rosyjskiego
Armia Czerwona
NKWD

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna domowa w Rosji

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Kutuzowa I klasy (ZSRR)

Iwan Fiodorowicz Nikiszow (ros. Ива́н Фёдорович Ники́шов, ur. 29 sierpnia?/10 września 1894 we wsi Warkino w obwodzie wołogodzkim, zm. 5 sierpnia 1958 w Moskwie) – radziecki polityk, wojskowy i funkcjonariusz służb specjalnych, generał porucznik, Bohater Pracy Socjalistycznej (1944).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu szkoły wiejskiej przeniósł się do Carycyna (obecnie Wołgograd). W styczniu 1915 powołany do armii rosyjskiej, walczył w I wojnie światowej. Po rewolucji lutowej był członkiem pułkowego komitetu rewolucyjnego. Od lipca 1918 żołnierz Armii Czerwonej, dowódca kompanii, uczestnik walk o Carycyn i na Powołżu (1918-1919). W 1919 dowódca batalionu, uczestnik walk z Kozakami na Uralu i powstańcami dagestańskimi, od października 1919 członek RKP(b)/WKP(b). Pomocnik dowódcy pułku, od 1923 dowódca 6 Kaukaskiego Pułku 2 Dywizji Piechoty. Od 1924 służył w Wojskach Pogranicznych OGPU ZSRR. W latach 1925–1933 dowódca 41 Nachiczewańskiego Pogranicznego Oddziału OGPU. W 1929 skończył kursy przy Wyższej Szkole Pogranicznej OGPU, od 1932 dowódca 4 Brygady Kolejowej Wojsk OGPU. Od kwietnia do lipca 1934 dowódca Wojsk OGPU Pełnomocnego Przedstawicielstwa OGPU Obwodu Centralno-Czarnoziemskiego. Od lipca 1934 do marca 1937 szef Zarządu Wojsk Ochrony Wewnętrznej Zarządu NKWD Obwodu Centralno-Czarnoziemskiego. Od 23 grudnia 1935 kombrig, a od marca 1937 do lutego 1938 dowódca Wojsk Pogranicznych i Wewnętrznych NKWD Azerbejdżańskiej SRR. Od 13 lutego do 29 listopada 1938 szef Zarządu Wojsk Pogranicznych i Wewnętrznych Zarządu NKWD obwodu leningradzkiego, od 29 listopada 1938 do 11 października 1939 szef Zarządu NKWD Kraju Chabarowskiego, od 19 lutego 1939 komisarz bezpieczeństwa państwowego III rangi. Od 11 października 1939 do 24 grudnia 1948 szef Głównego Zarządu Budownictwa Dalekiej Północy NKWD/MWD (Dalstroj) w Magadanie, jednocześnie od 12 lipca 1943 pełnomocnik NKWD/MWD „Dalstroju”. Podlegała mu cała sieć łagrów Kołymy, Czukotki, wybrzeża Morza Ochockiego i wschodniej Jakucji oraz od 100 do 200 tysięcy więźniów łagrów. Od 9 lipca 1945 generał porucznik, w grudniu 1948 zwolniony ze służby. Deputowany do Rady Najwyższej ZSRR 1 i 2 kadencji (1937-1950). Od 21 marca 1939 do 5 października 1952 zastępca członka KC WKP(b).

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Социалистического Труда работникам Дальстроя НКВД» от 2о января 1944 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик: газета. – 1944. – 3 февраля (№ 6 (266)). – С. 1.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]