Iwan Otmachow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Iwan Otmachow
Иван Отмахов
porucznik porucznik
Data i miejsce urodzenia

31 października 1923
Wiedosnur, Mari El

Data i miejsce śmierci

23 kwietnia 1945
nad Odrą

Przebieg służby
Lata służby

1942–1945

Siły zbrojne

Armia Czerwona

Jednostki

342 pułk piechoty 136 Dywizji Piechoty 70 Armii

Stanowiska

dowódca kompanii, zastępca dowódcy batalionu

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej II klasy

Iwan Grigorjewicz Otmachow (ros. Иван Григорьевич Отмахов, ur. 31 października 1923 we wsi Wiedosnur obecnie w rejonie siernuskim w Mari El, zm. 23 kwietnia 1945 nad Odrą) – radziecki wojskowy, porucznik, uhonorowany pośmiertnie tytułem Bohatera Związku Radzieckiego (1945).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rosyjskiej rodzinie robotniczej. Mieszkał w mieście Balej, skończył 6 klas niepełnej szkoły średniej, w marcu 1942 został powołany do Armii Czerwonej. Od sierpnia 1942 uczestniczył w wojnie z Niemcami, w 1943 skończył kursy młodszych poruczników, walczył na Froncie Południowo-Zachodnim (od sierpnia 1942 do kwietnia 1943), 4 Ukraińskim (od listopada 1943 do lutego 1944), 1 Ukraińskim (od marca do października 1944), 1 i 2 Białoruskim (od października 1944). Był dowódcą plutonu, później dowódcą kompanii i zastępcą dowódcy 2 batalionu piechoty 342 pułku piechoty 136 Dywizji Piechoty 70 Armii 2 Frontu Białoruskiego w stopniu młodszego porucznika, potem porucznika. 15 lipca 1944 w rejonie wsi Lemieszów wraz ze swoim plutonem odparł 5 kontrataków wroga i przeprowadził natarcie, zajmując wieś. 21 października 1944 na czele swojej kompanii wyróżnił się podczas walk na Mazowszu, zajmując wieś Karolino, następnego dnia odparł 13 niemieckich kontrataków, uszkadzając dwa lekkie czołgi i trzy samochody wroga. Podczas operacji mławsko-elbląskiej 14, 15 i 16 stycznia 1945 brał udział w przełamywaniu obrony przeciwnika w rejonie wsi Stanisławowo, Kania Góra i Nuna. W końcu marca 1945 brał udział w walkach o Gdańsk, m.in. o Lauenthal (obecnie Letnica) 27 marca, odpierając kontrataki Niemców. Później walczył nad Odrą, gdzie zginął. Został pochowany w Pińczowie. W mieście Balej zbudowano jego pomnik.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

I medale.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]