Iwla

Artykuł |
49°33′16″N 21°37′26″E |
---|---|
- błąd |
39 m |
WD |
49°33'15.8"N, 21°37'26.0"E, 49°35'N, 21°36'E |
- błąd |
14 m |
Odległość |
1 m |
wieś | |
Pomnik na Wzgórzu Franków | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2022) |
713[1] |
Strefa numeracyjna |
13 |
Kod pocztowy |
38-450[2] |
Tablice rejestracyjne |
RKR |
SIMC |
0349122[3] |
Położenie na mapie gminy Dukla ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu krośnieńskiego ![]() | |
![]() |
![]() |
Ten artykuł od 2012-06 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
Iwla – wieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Dukla[4][3], w dolinie Iwielki, dopływu Wisłoki, przy drodze Dukla – Nowy Żmigród, i na stokach wzgórza Iwli.
W latach 1954-1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Iwla. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.
Siedzibą rzymskokatolickiej parafii pw. św. Jana Chrzciciela należącej do dekanatu Dukla w archidiecezji przemyskiej. Miejsce urodzenia Tomasza Falla - jednego z najwybitniejszych polskich organmistrzów przełomu XIX i XX wieku.
Części wsi[edytuj | edytuj kod]
SIMC | Nazwa | Rodzaj |
---|---|---|
0349139 | Dubielowa | część wsi |
0349145 | Fornalówka | część wsi |
0349317 | Góry Iwelskie | przysiółek |
0349323 | Helenówka | przysiółek |
0349151 | Jurczyków | część wsi |
0349168 | Kmieca | część wsi |
0349174 | Kmieca Łąka | część wsi |
0349180 | Kobzowa | część wsi |
0349197 | Komisarskie | część wsi |
0349205 | Kowalowa | część wsi |
0349211 | Lipówki | część wsi |
0349228 | Moskalówka | część wsi |
0349234 | Muchowa | część wsi |
0349240 | Nawsie | część wsi |
0349257 | Olszyny | część wsi |
0349263 | Pasternik | część wsi |
0349270 | Paszudowa | część wsi |
0349286 | Rykałów | część wsi |
0349292 | Szwastowa | część wsi |
0349300 | Talagowa Góra | część wsi |
Historia[edytuj | edytuj kod]
Miejscowość leży w dolinie rzeki Iwielka, dopływu Wisłoki. Na północ od wsi na stokach Wzgórz Iwielskich znajduje się przysiółek Helenówka. Na południowym wschodzie wznosi się masyw Chyrowej (695 m), na południowym zachodzie: Dania (696 m) i Polana (651 m).
Osadnictwo na tym terenie istniało już w III tysiącleciu p.n.e., o czym świadczą znaleziska, zaliczane do kultury ceramiki sznurowej. W czasach historycznych należała prawdopodobnie do rycerskiego rodu Bogoriów – do Mikołaja Bogorii Skotnickiego. Po raz pierwszy wieś wymieniana jest w dokumencie wydanym w dniu 17 sierpnia 1366 roku przez Kazimierza Wielkiego, wystawionym we Włodzimierzu. Dokument ten zatwierdzał podział majątku kanclerza Janusza (Suchywilka) i darowanie przez niego części majątku swym bratankom. Dobrami kanclerza podzielili się Janusz, Piotr i Mikołaj – synowie Jakuba Cztana z Kobylan.
W XV w. była własnością Kobylańskich (Jana Kobylańskiego herbu Grzymała – przełom XV i XVI wieku), a potem kolejno Cikowskich i Lubnickich. W 1503 roku Iwlę i Duklę, w ramach wymiany za Majkowice koło Bochni, otrzymał Stanisław Cikowski z Mikluszowic – kasztelan biecki. Iwla założona była na prawie wołoskim, a w roku 1504 jej właściciel Stanisław Cikowski uzyskał zgodę na przeniesienie jej na prawo magdeburskie i przeszła na właścicieli Dukli. W 1532 roku, po śmierci męża, Ewa Cikowska przekazała okoliczne miejscowości, w tym Iwlę (pozostawiając jednak sobie Duklę) Mikołajowi Kobylańskiemu, kasztelanowi rozpierskiemu. Dobra te potem dziedziczyła żona Mikołaja, Anna Kobylańska z Pilczy, oraz ich synowie: Jan i Krzysztof Kobylański. Po Krzysztofie Kobylańskim dobra odziedziczyły w 1568 r. jego siostry; Jadwiga Lubnicka z Kobylańskich – żona Jana Lubnickiego i Iwla przeszła na ród Lubnickich.
Ludność zamieszkująca obszar wsi wielokrotnie na przestrzeni wieków musiała stawać do walki w obronie swoich terytoriów. Najazdy obcych wojsk zagrażały mieszkańcom w latach 1474, 1657, 1704.
8 kwietnia 1769 r. Konfederaci barscy pod dowództwem Kazimierza Pułaskiego stoczyli tu zwycięską bitwę przeciw rosyjskim oddziałom Jelczaninowa.
W czasie I wojny toczyły się tu walki w grudniu w 1914 r. i 6 maja 1915 r. a zwłoki poległych żołnierzy złożono na cmentarzu pod Łysą Górą.
Krwawa bitwa pancerna rozegrała się tu od 12 do 14 września 1944 r. Mieszkańcy stali się uczestnikami i bohaterami jednej z największych górskich bitew pancernych II wojny światowej, pozostały po niej wraki czołgów. W walkach brały udział oddziały 38. armii i 4 samodzielnego korpusu pancernego 1 Frontu Ukraińskiego oraz I Korpus Czechosłowacki. 20 września 1944 r. przez Iwlę nacierał na Chyrową i Mszanę I Korpus Czechosłowacki gen. Svobody, który wykrwawił się na Wzgórzu Franków. Wieś wtedy została zrównana z ziemią, a tereny te nazwano Doliną Śmierci. W 1960 roku ku czci żołnierzy radzieckich i czechosłowackich poległych w walce postawiono w Iwli pomnik[5].
-
Kościół parafialny
-
Wodospad "Przy Młynie"
Znane miejsca[edytuj | edytuj kod]
W Iwli do niedawna rósł najstarszy (400 lat) i najgrubszy (620 cm obwodu w pierśnicy) wiąz górski w Polsce, o nazwie Beskidnik. Obumarł on w ostatnich latach wskutek grafiozy – (naczyniowej choroby wiązów)[6][7]. Był pomnikiem przyrody.
W górnej części wsi znajduje się, uznany za pomnik przyrody[8], wodospad Przy Młynie, jeden z nielicznych w Beskidzie Niskim.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Strona gminy. Demografia, stan na dzień 31.12.2022 [dostęp 2023-02-24]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 359 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ a b c GUS. Rejestr TERYT
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Rada Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa ”Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa lata wojny 1939- 1945”, Sport i Turystyka 1988, ISBN 83-217-2709-3, str. 390
- ↑ "BESKIDNIK" – wiąz górski (brzost) obumarł
- ↑ Dzień Drzewa w lasach Podkarpacia, bieszczady.pl, 7 października 2006 [zarchiwizowane z adresu 2009-05-31] .
- ↑ Pomniki przyrody, ZielonePodkarpacie.pl [dostęp 2013-06-09] [zarchiwizowane z adresu 2013-06-23] .
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Iwla, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 325 .