Izabelin (gmina w województwie białostockim)
| gmina wiejska | |||
| 1921-39[1] | |||
.jpg) Na izabelińskim rynku | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Województwo |
(1919-20: okręg brzeski) | ||
| Powiat | |||
| Siedziba | |||
| Populacja (1921) • liczba ludności |
| ||
| Szczegółowy podział administracyjny | |||
| |||
Położenie na mapie Polski w 1939  | |||
| 53°05′24,0000″N 24°33′00,0000″E/53,090000 24,550000 | |||
Izabelin – dawna gmina wiejska istniejąca do 1939 roku w woj. białostockim (obecnie na Białorusi). Siedzibą gminy był Izabelin[2].
W okresie międzywojennym gmina Izabelin należała do powiatu wołkowyskiego w woj. białostockim[2].
30 grudnia 1922 roku do gminy Izabelin przyłączono część obszaru zniesionej gminy Święcica[3]:
- gromada Gieruciów (wsie Gieruciów I, Gieruciów II i Połujanki oraz folwark Gieruciów),
- gromada Zadworzańce (wsie Zadworzańce i Sidorki),
- wieś Rakowszczyzna, którą włączono do gromady Michajły tamże.
16 października 1933 gminę Izabelin podzielono na 22 gromady: Bohdzie, Chorużańce, Chorużewo, Dąbrowniki, Drohiczany, Gieruciów, Hryniewicze, Izabelin, Kamienica, Kobylaki, Korewicze, Łopienica Mała, Maciejowce, Michajły, Niziany, Pasutycze, Pawłowszczyzna, Sieheniowszczyzna, Szambelin, Truńce, Zabohonie i Zadworzańce[4].
Po wojnie obszar gminy Izabelin wszedł w struktury administracyjne Związku Radzieckiego.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Od 1921 jednostka administracyjna utworzonego w 1919 polskiego woj. białostockiego; w czasie II wojny światowej poza administracją polską; po II wojnie światowej poza granicami Polski.
- ↑ a b Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej - podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933
- ↑ Dz.U. z 1922 r. nr 116, poz. 1058 – zmieniony przez Dz.U. z 1924 r. nr 86, poz. 827
- ↑ Białostocki Dziennik Wojewódzki. 1933, nr 11, poz. 51