Izabella z Hainaut
| ||||
| ||||
| ||||
| królowa Francji | ||||
| Okres panowania | od 1180 do 1190 | |||
| Jako żona | Filipa II Augusta | |||
| Koronacja | 28 maja 1180 | |||
| Następczyni | Ingeborga Duńska | |||
| Dane biograficzne | ||||
| Data i miejsce urodzenia | 23 kwietnia 1170 Lille | |||
| Data i miejsce śmierci | 15 marca 1190 Paryż | |||
| Ojciec | Baldwin V z Hainaut | |||
| Matka | Małgorzata I Flandryjska | |||
| Mąż | Filip II August | |||
| Dzieci | Ludwik VIII Lew, Filip i Robert (bliźnięta) | |||
Izabella z Hainaut fr. Isabelle de Hainaut (ur. 23 kwietnia 1170, w Lille - zm. 15 marca 1190, w Paryżu) – królowa Francji jako pierwsza żona Filipa II Augusta.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodzona w Lille, była córką Baldwina V, hrabiego Hainaut i hrabiny Małgorzaty I Flandryjskiej. W wieku 10 lat, w 1180 została wydana za mąż za króla Filipa II Augusta. W posagu wniosła hrabstwo Artois. Koronacja Izabelli na królową małżonkę Filipa odbyła się w bazylice Saint-Denis 28 maja 1180.
Ponieważ Baldwin V podawał się za potomka Karola Wielkiego, współcześni kronikarze postrzegali to małżeństwo jako unię dynastii Karolingów i Kapetyngów. Chociaż niektórzy kronikarze wychwalali zalety jej urody i charakteru, nie udało się jej zdobyć uczuć Filipa. Wręcz przeciwnie, w 1184, podczas wojny we Flandrii król, wobec przyłączenia się swojego teścia Baldwina do wrogiego obozu, zwołał radę królewską w Sens, w celu oddalenia Izabelli. Robert I z Dreux, wuj króla, skutecznie storpedował ten pomysł.
Izabella i Filip mieli trzech synów:
- Ludwika VIII Lwa (ur. 5 września 1187), króla Francji (w latach 1223-1226),
- Filipa i Roberta (ur. 14 marca 1190 - zm. 18 marca 1190).
Izabella zmarła dzień po urodzeniu bliźniaków, a synowie przeżyli ją tylko o trzy dni. Została pochowana w katedrze Notre-Dame, w Paryżu.
