Izydor Dzieduszycki

Izydor Dzieduszycki
	; Izydor Dzieduszycki - fotografia z Zakładu Walerego Rzewuskiego, ok. 1879
	; Sas
Rodzina	Dzieduszyccy
Data i miejsce urodzenia	15 września 1841 ; Izydorówka
Data i miejsce śmierci	5 stycznia 1888 ; Kulparków
Ojciec	Aleksander Stanisław Dzieduszycki
Matka	Domicela Pietruska
Żona	Anastazja Jełowicka

Izydor Dzieduszycki herbu Sas (ur. 15 września 1841 w Izydorówce, zm. 5 stycznia 1888 w Kulparkowie) – polski hrabia i ziemianin^[1], powstaniec styczniowy, członek Akademii Umiejętności, historyk.

Syn Aleksandra Stanisława Dzieduszyckiego i Domicelli Pietruskiej.

Przebywał w Zakładzie dla Chorych Umysłowych na Kulparkowie, gdzie zmarł w nie całkiem wyjaśnionych okolicznościach: służba szpitalna połamała mu żebra. Fakt ten poruszył opinię publiczną we Lwowie, a poseł Otto Hausner złożył nawet ostrą interpelację w Sejmie. Obdukcja zwłok istotnie potwierdziła kilka żeber złamanych, ale stwierdziła też zapalenie płuc przed śmiercią.

Pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim^[2].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Polityka brandenburgska w latach 1655–1657 (1879)^[3]
Patrjotyzm w Polsce po rok 1815 (1882)^[4]
Ruś Galicyjska, jej separatyzm, przyczyny tegoż, działania i skutki (1888)^[5]
Listy Rusina (1850)^[6]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

L. Słowiński, M. Tyrowicz Z myślą o niepodległej, Poznań 1993 s. 268-288.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Dzieła Izydora Dzieduszyckiego w bibliotece Polona

[ab-1] Jerzy Sewer Dunin-Borkowski: Almanach Błękitny. Warszawa: 1908, s. 342.

[2] Kronika. Pogrzeb Nowa Reforma 1888 nr 8 s.2

[3] Polityka brandenburgska podczas wojny polsko-szwedzkiej w latach 1655-1657 w Śląskiej Bibliotece Cyfrowej

[4] Patrjotyzm w Polsce po rok 1815 w Śląskiej Bibliotece Cyfrowej

[5] Ruś Galicyjska, jej separatyzm, przyczyny tegoż, działania i skutki w bibliotece cyfrowej

[6] Listy Rusina w bibliotece cyfrowej

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]