Izydor Gąsienica-Łuszczek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Izydor Gąsienica-Łuszczek
Data i miejsce urodzenia

29 marca 1912
Zakopane

Data i miejsce śmierci

5 października 1992
Zakopane

Izydor Gąsienica-Łuszczek (ur. 29 marca 1912 w Zakopanem, zm. 5 października 1992 tamże) – polski narciarz, mistrz Polski w kombinacji klasycznej z 1933 r.

Grób Izydora Gąsienicy-Łuszczka
na Nowym Cmentarzu w Zakopanem

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W wieku 19 lat rozpoczął karierę narciarską w klubie „Wisła”. W 1929 r. wygrał zawody o mistrzostwo Szkoły Przemysłu Drzewnego. W 1931 r. w Westerowie w Czechosłowacji wygrał z Recknaglem o 1,5 m. W zawodach w jugosłowiańskiej miejscowości Bojanske Pleso zajął trzecie miejsce. W 1932 r. zdobył srebrny medal w mistrzostwach Polski w skokach narciarskich[1]. W 1932 i 1934 został wicemistrzem Polski w kombinacji klasycznej. W 1933 zdobył tytuł mistrza Polski w kombinacji klasycznej oraz 8. miejsce w skokach, 35. w kombinacji i 109. w biegu na 18 km na Mistrzostwach Świata w Innsbrucku. Na MŚ 1934 był 24. w skokach, 19. w kombinacji i 102. w biegu na 18 km, a na MŚ 1935 48. w skokach.

Prowadził warsztat naprawy sprzętu narciarskiego w Zakopanem. W okresie okupacji stał się on punktem kontaktowym dla uciekinierów z całej Polski. Został aresztowany przez gestapo 23 lutego 1940 roku. Był torturowany w pensjonacie Palace. Później przetrzymywany był w więzieniu na Nowotarskiej i więzieniu Montelupich w Krakowie. 20 czerwca 1940 r. przeniesiono go do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu – otrzymał numer obozowy 783. Z uwagi na uzdolnienia plastyczne trafił do obozowego „muzeum”, w którym gromadzono eksponaty zrabowane więźniom, gdzie wykonywał płaskorzeźby i figury. Przebywając w obozie, przemycał słodzoną kawę dla wycieńczonych współwięźniów. Po ewakuacji obozu trafił do Sachsenhausen. Transport, którym go przepędzano w Schwerinie, uwolnili Amerykanie 2 maja 1945 roku.

W 1946 roku posądzono go o współpracę z Józefem Kurasiem „Ogniem”, co spowodowało, że musiał ukrywać się przez trzy miesiące. Zaprzestano go ścigać po dwukrotnej interwencji Józefa Cyrankiewicza, który również był więźniem w obozie w Oświęcimiu[2].

20 czerwca 1947 ożenił się z Anną z domu Łojas. Mieli dwoje dzieci, Jerzego i Elżbietę.

Po zakończeniu II wojny światowej Łuszczek ponownie otworzył warsztat naprawy nart przy ul. Staszica, który odziedziczył po jego śmierci syn Jerzy.

Nad warsztatem Łuszczka wisiała reklama z napisem „NARCIARZE – nie łamcie nóg – łamcie narty”.

Został pochowany na Nowym Cmentarzu w Zakopanem (kw. H1-5-6)[3].

Starty na mistrzostwach Polski w skokach narciarskich[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Nota Strata Zwycięzca
2. 6 marca 1932 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-55 ind. 52,0 m 58,0 m 60,0 m 326,5 pkt 17,0 pkt Stanisław Marusarz

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Andrzej Więcek: Mistrzostwa Polski w Narciarstwie klasycznym i alpejskim 1920-2013. Zamość: 2014, s. 19.
  2. GĄSIENICA-ŁUSZCZEK Izydor - www.skijumping.pl. [dostęp 2016-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
  3. śp. Izydor Gąsienica-Łuszczek

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Legendy polskiego sportu cz. 1 białe szaleństwo, Aniela Tajner, fundacja „Gloria Victoribus”, 1991, str. 13-15
  • GĄSIENICA-ŁUSZCZEK Izydor. skijumping.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. na stronie www.skijumping.pl