Ił-96

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Iliuszyn Ił-96
Ilustracja
Ił-96-300 linii Cubana de Aviación
Dane podstawowe
Państwo

 Rosja

Producent

Iljuszyn, Woroneskie Zakłady Lotnicze

Typ

Samolot pasażerski

Załoga

3 (Ił-96-300), 3 (Ił-96M, Ił-96T)

Historia
Data oblotu

22 września 1988

Lata produkcji

od 1993

Liczba egz.

26

Dane techniczne
Napęd

4 x silnik turbowentylatorowy Aviadvigatel PS-90A
Pratt & Whitney PW2000

Wymiary
Rozpiętość

60,11 m

Długość

55,3 m (Ił-96 300), 64,7 (Ił-96M), 63,9 (Ił-96T)

Wysokość

17,50 m

Powierzchnia nośna

392

Masa
Własna

183 000 kg

Startowa

250 000 kg

Zapas paliwa

150 000 kg

Osiągi
Zasięg

11 482 km (Ił-96M)
9 700 (Ił-96T)

Dane operacyjne
Liczba miejsc
259 - 307 (zależy od wersji)
Użytkownicy
Aerofłot, Polet Airlines, Rossiya Airlines, Cubana de Aviación

Ił-96 (ros. Ил-96) – rosyjski samolot pasażerski zaprojektowany w biurze konstrukcyjnym Iljuszyna. Pierwszy lot odbył się w 1988 roku, natomiast w 1993 roku maszyna weszła do produkcji seryjnej. Ił-96 jest jednym z nowocześniejszych rosyjskich samolotów pasażerskich. Maszyny tej serii służą do przewozu najwyższych władz Rosji – prezydenta i premiera.

Projekt[edytuj | edytuj kod]

Ił-96 to skrócona konstrukcja pierwszego radzieckiego samolotu szerokokadłubowego Ił-86. Oprócz tego zwiększono zasięg maszyny, czyniąc ją samolotem dalekodystansowym, oraz zastosowano nowoczesną awionikę i szklany kokpit z sześcioma kolorowymi wyświetlaczami LCD. Samolot jest przystosowany do lotów z dwuosobową załogą oraz pozwala na lądowanie w trudnych warunkach pogodowych (kategoria ILS III A). Skrzydła samolotu zakończone są wingletami, a sterowanie samolotem odbywa się za pomocą systemu Fly-by-wire. Pierwszy lot miał miejsce we wrześniu 1988 roku, a certyfikacja płatowca zakończyła się w 1992 roku. Pierwsza wersja, która weszła do użytku to Ił-96-300. Wersje rozwojowe to Ił-96M/T i Ił-96-400.

Ił-96-300 w standardowej konfiguracji dwuklasowej zabiera na pokład 262 pasażerów, w tym 18 miejsc z odstępem 54 cali (140 cm) między fotelami, pozostałe 244 miejsca z odstępem 32 cali (81 cm) w układzie 3-3-3. Możliwy jest także bardziej komfortowy układ 2-4-2. Choć cena katalogowa jednego Iła-96-300 jest około 30% niższa od popularnych zachodnich samolotów tej wielkości, to samoloty te nie są chętnie kupowane przez linie lotnicze.

W 2006 roku w służbie cywilnej było tylko 17 samolotów Ił-96 – 6 w liniach Aerofłot, 2 w KrasAir, 3 w Domodedovo Airlines, 1 w Atlant-Soyuz Airlines, 3 w Cubana de Aviación oraz 2 w Rossiya Airlines. Linie lotnicze Aerofłot oraz Transaero zostały zwolnione z podatku od sprowadzanych samolotów z zachodu, w zamian miały zamówić kilka sztuk samolotów Ił-96. Air Zimbabwe złożyły zamówienia na 5 maszyn Ił-96, jednak po rozmowach z władzami rosyjskimi zamówienia zostały anulowane.

11 sierpnia 2009 rosyjski minister przemysłu i handlu Wiktor Christienko ogłosił, że produkcja samolotów dalekiego zasięgu Ił-96 będzie anulowana ze względu na wyniki tych maszyn odbiegające od popularnych Airbusów i Boeingów. Ponadto zakłady produkcyjne nie wprowadziły masowej produkcji, co znacznie zmniejszyłoby koszty. Samoloty towarowe Ił-96T będą nadal produkowane.

Warianty[edytuj | edytuj kod]

Ił-96-300[edytuj | edytuj kod]

Model bazowy całej serii. Wyposażony w 4 silniki turbowentylatorowe Aviadvigatel PS-90A, każdy o sile ciągu 157 kN. Prace nad tym samolotem zaczęły się w połowie lat 80. Pierwszy egzemplarz wzniósł się w powietrze 28 września 1988. Pierwszy Ił-96 wszedł do służby w 1993. Samolot zabiera na pokład 262 pasażerów, jego zasięg to około 11 000 km, który umożliwia m.in. bezpośrednie loty z Moskwy do Los Angeles. Dwa takie egzemplarze wykorzystywane są przez prezydenta Rosji.

Wersja ze zwiększonym zasięgiem została oznaczona jako Ił-96-300V

Ił-96M[edytuj | edytuj kod]

Samolot przeznaczony na eksport. Kadłub został wydłużony o 10 m, a jego masa zwiększyła się o 15 ton. Zamontowano zachodnią awionikę, napęd stanowiły 4 silniki Pratt & Whitney PW2337, każdy o ciągu 165 kN. Zabiera na pokład 312 pasażerów lub 92 tony ładunku. Jego zasięg to 10 400 km. Samolot jest porównywany do Airbusa A330-300 lub do MD-11CF, jednak jest od nich o wiele tańszy. Wyprodukowano jedynie jeden egzemplarz, maszyna nigdy nie weszła do czynnej służby cywilnej. Jednym z powodów był ograniczony dostęp do zachodniej awioniki i silników.

Ił-96T[edytuj | edytuj kod]

Wersja towarowa samolotu Ił-96M oraz Ił-96-400. Napędzana przez silniki turbowentylatorowe Aviadvigatel PS-90A.

Ił-96-400[edytuj | edytuj kod]

Oparty na kadłubie Iła-96M jednak z rosyjskimi silnikami oraz awioniką. Napędzany jest przez silniki turbowentylatorowe Aviadvigatel PS-90A1. Maksymalnie może pomieścić do 436 pasażerów. Jego zasięg w trzyklasowej konfiguracji (315 pasażerów) wynosi 10 000 km.

Produkcja[edytuj | edytuj kod]

rok 1988 1989 1990 1991 1992 1993 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2017
ilość 1 1 2 0 2 1 3 2 0 1 0 1 0 0 0 1 2 1 2 2 0 2 0 1 1 3

Operatorzy[edytuj | edytuj kod]

Stan na 23 lutego 2024[1]:

Operator Liczba
KubaCubana de Aviación 1
RosjaIljuszyn AB 1
RosjaRossija 11
RosjaSiły Powietrzne Federacji Rosyjskiej 1
RosjaSky Gates Airlines 1
RosjaWASO 2
Razem 17

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]