Józef Parnas (adwokat)

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 20 sty 2018, była oparta na tej wersji.

Józef Parnas (ur. 1870^[1], zm. w październiku 1941) – polski adwokat, działacz społeczności żydowskiej we Lwowie, od lipca do października 1941 przewodniczący Judenratu we lwowskim getcie^[2].

Z wykształcenia był prawnikiem. Po ukończeniu studiów pracował jako adwokat. W czasie I wojny światowej walczył w armii austro-węgierskiej, gdzie dosłużył się stopnia oficera. W dwudziestoleciu międzywojennym był związany z żydowską gminą wyznaniową we Lwowie, której komisarycznym zarządcą pozostawał od lutego 1937 do 1938. Trzykrotnie był prezesem zarządu B’nai B’rith we Lwowie. Opowiadał się za asymilacją ludności żydowskiej w państwie polskim. Był działaczem Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, w 1931 został członkiem zarządu komitetu wojewódzkiego lwowskiego^[3].

Po utworzeniu getta we Lwowie w lipcu 1941 mianowano go przewodniczącym Rady Żydowskiej, którym pozostał do października 1941, gdy za odmowę dostarczenia ludności żydowskiej do obozów pracy został zamordowany przez Niemców w więzieniu przy ulicy Łąckiego we Lwowie^[4].

Bibliografia

Jakub Honigsman: Zagłada Żydów lwowskich (1941-1944), Warszawa 2007, s. 29.

Przypisy

↑ Krzysztof Jasiewicz, Rzeczywistość sowiecka 1939-1941 w świadectwach polskich żydów, 2009
↑ Magdalena Siek: Teka lwowska. Lata: 1898-1928, 1941-1942. Żydowski Instytut Historyczny, 2010. s. 2. [dostęp 2015-05-13].
↑ L. O. P. P.. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 100 z 1 maja 1931.
↑ „Miał zamiar wszystkimi możliwymi środkami przeszkodzić w wydaniu Żydów władzom niemieckim. Jego niewzruszona odpowiedź „Ludzi nie oddam!” zdecydowała o jego losie. W tym samym dniu gestapowcy otoczyli budynek Rady Żydowskiej, znajdujący się na ulicy Starotandetnej i aresztowali prawie wszystkich znajdujących się w nim pracowników na czele z doktorem Parnasem. Aresztowanych spędzili do niewielkiej ciężarówki, doktora Parnasa przewrócili na ziemię, zaczęli go bić i tratować nogami. Po tym jak 500 młodych mężczyzn wywieziono do obozów pracy, wszystkich urzędników, oprócz doktora Parnasa, uwolniono. Pozostawał on w zamknięciu do końca października 1941 roku, po czym został zabity w więzieniu przy ulicy Łąckiego”. Za: Eliyahu Jones, „Żydzi Lwowa w okresie okupacji 1939-1945”, Oficyna Bibliofilów, Łódź 1999, s. 64

[1] Krzysztof Jasiewicz, Rzeczywistość sowiecka 1939-1941 w świadectwach polskich żydów, 2009

[2] Magdalena Siek: Teka lwowska. Lata: 1898-1928, 1941-1942. Żydowski Instytut Historyczny, 2010. s. 2. [dostęp 2015-05-13].

[3] L. O. P. P.. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 100 z 1 maja 1931.

[4] „Miał zamiar wszystkimi możliwymi środkami przeszkodzić w wydaniu Żydów władzom niemieckim. Jego niewzruszona odpowiedź „Ludzi nie oddam!” zdecydowała o jego losie. W tym samym dniu gestapowcy otoczyli budynek Rady Żydowskiej, znajdujący się na ulicy Starotandetnej i aresztowali prawie wszystkich znajdujących się w nim pracowników na czele z doktorem Parnasem. Aresztowanych spędzili do niewielkiej ciężarówki, doktora Parnasa przewrócili na ziemię, zaczęli go bić i tratować nogami. Po tym jak 500 młodych mężczyzn wywieziono do obozów pracy, wszystkich urzędników, oprócz doktora Parnasa, uwolniono. Pozostawał on w zamknięciu do końca października 1941 roku, po czym został zabity w więzieniu przy ulicy Łąckiego”. Za: Eliyahu Jones, „Żydzi Lwowa w okresie okupacji 1939-1945”, Oficyna Bibliofilów, Łódź 1999, s. 64

[1]

[2]

[3]

[4]