Józef Adam Feliks Lasocki

Józef Adam Feliks Lasocki

Josef Graf Lasocki von Lasocino

generał dywizji
Data i miejsce urodzenia	27 listopada 1861 Bieżuń
Data i miejsce śmierci	8 czerwca 1931 Kraków
Przebieg służby
Lata służby	1882–1921
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	8 Dywizja Piechoty
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa
Odznaczenia

Józef Adam Feliks Bronisław Lasocki herbu Dołęga (ur. 27 listopada 1861 w Bieżuniu, zm. 8 czerwca 1931 w Krakowie) – generał dywizji Wojska Polskiego.

Życiorys

Był synem Bronisława, właściciela ziemskiego, powstańca 1863, i Felicji z Wołowskich. Po ojcu był dziedzicznym hrabią belgijskim, sam uzyskał potwierdzenie tytułu w Austrii 8 kwietnia 1888. Kształcił się w gimnazjum w Tarnopolu i Rzeszowie (1879). W latach 1878–1879 ukończył dwa semestry na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz jeden semestr na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu w Genewie, po czym przerwał studia i odbył jednoroczną ochotniczą służbę wojskową w 1 Galicyjskim pułku ułanów w Krakowie. W latach 1880–1882 uczył się w szkole kadetów. Od 1882 w armii austriackiej. Ukończył Oficerską Szkołę Kawalerii i jako oficer zawodowy służył w austriackiej kawalerii do 1913 w 1 pułku ułanów w Krakowie. Podpułkownik z 1911. 1 września 1913 objął dowództwo pułku ułanów nr 2 w Tarnowie. Dowodził tym pułkiem na froncie rosyjskim I wojny światowej. Na stopień pułkownika awansował ze starszeństwem z 1 listopada 1914 i 29. lokatą. W marcu 1917 objął dowództwo 24 Brygady Piechoty i sprawował je do 20 sierpnia tego roku. Następnie został komendantem 131 Brygady Strzelców, a później 107 Brygady Strzelców. 30 maja 1918 awansował na generała majora.

7 stycznia 1919 przyjęty został do Wojska Polskiego i mianowany zastępcą dowódcy Okręgu Generalnego „Łódź”. W marcu 1919 objął dowództwo 2 Brygady Jazdy, a następnie Grupy Zaniemeńskiej, 2 Dywizji Litewsko-Białoruskiej (od 21 października 1919) i 8 Dywizji Piechoty (od listopada 1919). Od 25 lutego 1920 pozostawał w dyspozycji Naczelnego Wodza. W sierpniu 1920 wyznaczony został na stanowisko dowódcy Grupy „Dolnej Wisły”. 17 sierpnia przybył ze swoim sztabem do Łącka. Z uwagi na zakończenie walk na odcinku grupy dowództwa nie objął. 9 września 1920 ponownie przeniesiony został do dyspozycji Naczelnego Wodza, w ramach której otrzymał zadanie przeprowadzenia przeglądu (perlustracji) taborów Armii Czynnej Ukraińskiej Republiki Ludowej.

Z dniem 1 kwietnia 1921 przeniesiony został w stan spoczynku, w stopniu generała podporucznika. 26 października 1923 Prezydent RP, Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu rzeczywistego generała dywizji ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 w korpusie generałów. Na emeryturze osiadł w Krakowie, gdzie zmarł 8 czerwca 1931.

Był żonaty z baronówną Marią Teresą z Romaszkanów, z którą miał czworo dzieci:

• Stefana Jakuba Józefa Leona (1897–1944), rotmistrza dyplomowanego Wojska Polskiego, odznaczonego Krzyżem Walecznych (dwukrotnie), zamordowanego w KL Stutthof,
• Jana Kazimierza (1899–1936), kapitana dyplomowanego pilota Wojska Polskiego,
• Teresę (1905–1974) ps. Tell, żołnierza AK, żonę prof. Karola Estreichera, oraz
• Ewę (1908–1992).

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Walecznych dwukrotnie
• Odznaka za Służbę Wojskową – 25 lat (1904)
• Medal Zasługi – wstążka czasu pokoju (1906)

Bibliografia

• Generale und Obersten (k. u. k. Heer). Wien: K. K. Hof und Staatsdruckerei, 1918-03-09. (niem.).
• Generale und Obersten (k. u. k. Heer). Wien: K. K. Hof und Staatsdruckerei, 1918-09-24. (niem.).
• Fotografia z żoną
• Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione
• H. P. Kosk, Generalicja polska, t. 1, Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Pruszków 1998
• PiotrP. Stawecki PiotrP., Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918–1939, Warszawa: Bellona, 1994, ISBN 83-11-08262-6, OCLC 830050159 .brak strony (książka)
• Jan Rydel: W służbie cesarza i króla: generałowie i admirałowie narodowości polskiej w siłach zbrojnych Austro-Węgier w latach 1868-1918. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2001. ISBN 83-7188-235-1.
• Andrzej Suchcitz, Generałowie wojny polsko-sowieckiej 1919–1920. Mały słownik biograficzny, Ośrodek Badań Historii Wojskowej Muzeum Wojska w Białymstoku, Białystok 1993
• Jadwiga Siedlecka "Generał Józef Lasocki - syn bieżuńskiej ziemi". mazowsze.hist.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-21)].
• Dariusz Matelski, Karol Estreicher jr 1906-1984 -biografia wielkiego Polaka, t. I (do 1939 roku), Kraków 2016, s. 177, 179, 326, 377 oraz zdj. nr 66, 90, 111, 291.