Józef Billewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Billewicz
Herb
Mogiła
Rodzina

Billewiczowie herbu Mogiła

Data śmierci

1850

Ojciec

Mateusz Billewicz

Matka

Anna Eugenia Łopacińska

Żona

Anna Szemiotówna

Dzieci

Urszula,
Kunegunda

Józef Billewicz (zm. 1850) – marszałek szlachty powiatu rosieńskiego (Żmudź).

Syn Mateusza Billewicza herbu Mogiła i pisarzówny litewskiej Anny Eugenii Łopacińskiej herbu Lubicz (1753–1789), horodniczy (w 1766) i wojski (w 1789) żmudzki, rosieński komisarz cywilno-wojskowy podziału Księstwa Żmudzkiego (1790), konsyliarz konfederacji targowickiej (1792), poseł na sejm grodzieński (1793) z Księstwa Żmudzkiego[1], prezydent sądu granicznego powiatu rosieńskiego (1795), podkomorzy powiatu rosieńskiego (1800).

Zgromadzenie obywateli Rosienia 15 sierpnia 1812 wybrało go deputowanym do Konfederacji Generalnej Królestwa Polskiego, później został marszałkiem szlachty w powiecie rosieńskim.

Mistrz katedry loży wolnomularskiej "Palemon" (1820-21) i honorowy członek lóż wileńskich: "Doskonała Jedność" i "Dobry Pasterz". W maju 1821 przyjęty do Towarzystwa Patriotycznego podczas spotkania Towarzystwa w Zakrecie (obecnie dzielnica Wilna).

Ożenił się z Anną Szemiotówną, mieli dwie córki: Urszulę (późniejszą żonę Ludwika Piłsudskiego h. Kościesza) i Kunegundę (późniejszą żonę Ezechiela Staniewicza); po jego śmierci majątek Billewicze (dzisiejsza wieś Biliūnai) przeszedł w ręce Piłsudskich.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dmitrij Ivanovič Ilovajskij, Sejm Grodzieński roku 1793: Ostatni Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, Poznań 1872, s. 344.

Źródło[edytuj | edytuj kod]