Przejdź do zawartości

Józef Bujnowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Bujnowski
Ilustracja
Józef Bujnowski w 1971
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

31 marca 1910
Okolica-Rudawa

Data śmierci

15 lutego 2001

Profesor nauk humanistycznych
Alma Mater

Uniwersytet Stefana Batorego

Doktorat

1956

Habilitacja

1964

Profesura

1969

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

Józef Bujnowski (ur. 31 marca 1910 w majątku Okolica-Rudawa na Wileńszczyźnie, zm. 15 lutego 2001) – polski poeta, eseista, historyk literatury.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Szkołę powszechną ukończył w Brasławiu, a gimnazjum w 1929 w Dziśnie. Studiował na Wydziale Humanistycznym Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie (tytuł magistra uzyskał w 1938), przewód doktorski pod kierownictwem prof. Manfreda Kridla przerwał wybuch II wojny światowej. Debiutował w 1932 r. na łamach prasy jako poeta. W latach 1935–1938 był nauczycielem języka polskiego w Brasławiu, gdzie wydał dwa tomiki poezji Piękny tor i Pięścią w twarz – kwiatami pod nogi.

Brał udział w walkach obronnych po ataku Niemiec i Rosji na Polskę we wrześniu 1939 roku, pod Lwowem trafił do niewoli radzieckiej i został zesłany do obozu w Juchnowie. Udało mu się zbiec, po czym udał się do Wilna, gdzie publikował w Kurierze Wileńskim i zaangażował się konspiracyjny wileński Związek Walki Zbrojnej (ps. Walter, Alf, Wilk). W 1941 aresztowany, wywieziony do ZSRR i osadzony w więzieniu, a następnie zesłany do łagru pod Urżumem (obecnie w obwodzie kirowskim). Po amnestii znalazł się w Armii gen. Andersa, uczestniczył w bitwie o Monte Cassino. Po wojnie zamieszkał w Wielkiej Brytanii. W 1956 r. uzyskał stopień doktora za rozprawę Kompozycja utworów dramatycznych Stanisława Wyspiańskiego. W 1964 – uzyskał stopień doktora habilitowanego i w tym samym roku tytuł profesora nadzwyczajnego. W 1969 r. został profesorem zwyczajnym (Polskiego Uniwersytetu na Obczyźnie). W latach 1970–1978 wykładał historię literatury polskiej na Uniwersytecie w Amsterdamie.

Członek Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie (1964/1965 sekretarz generalny Towarzystwa). Laureat Nagrody Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie w 1987 roku[1].

Wybrane publikacje

[edytuj | edytuj kod]
Tomiki poezji
  • Pęknięty tor (Brasław 1937)[2]
  • Pięścią w twarz. Kwiatami pod nogi. (Brasław 1939)[2]
  • Ręce od brzegu (1943)
  • Brzozom w płomieniach (1945)
  • Powroty (1947)
  • Rysy na pustce (1953)
  • Lipowy witraż (1954)
  • Odsyłacz w bezsens (1955)
  • Krawędzie(1956)
  • O kobietach, diabłach i rycerzu. Igraszka poetycka (1964)
  • Poranki i studia (1964)
  • Spod Gwiazdozbioru Wielkiego Psa (1987)
Proza
  • Koła w mgławicach (mikropowieść) (1993)
Twórczość naukowa wybrana
  • Szkic literacki i krytyka artystyczna w literaturze polskiej na obczyźnie w latach 1940-1960. [praca habilitacyjna, 1964]
  • Artykuły i eseje o Wyspiańskim, Norwidzie, Gombrowiczu, Miłoszu, Różewiczu
  • Neue Strukturen in der gegenwärtigen polnischen Poesie. W: Die Welt der Slawen, Wiesbaden 1969, z.2 s. 193-214
  • Niektóre uwagi o t.zw. IV systemie wersyfikacyjnym. W: Dutch Contributions to the 7th International Congress of Slavists. The Hague, Paris 1973 s. 165-236.
  • Przemiany w polskiej poezji poza granicami kraju. W: Literatura polska na obczyźnie. Londyn 1988 s. 43-64.
Książka wydana pośmiertnie

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Lista laureatów – 1951-2011
  2. a b Książki nadesłane, „Wiadomości Literackie”, XVI (16), 9 kwietnia 1939, s. 23.
  3. Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 10, Nr 1 z 19 marca 1986. 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Lesław Bartelski M.: Polscy pisarze współcześni, 1939-1991: Leksykon. Wyd. Nauk. PWN. ISBN 83-01-11593-9.
  • Współcześni polscy pisarze i badacze literatury: słownik biobiliograficzny. Warszawa: Wyd. Szkolne i Ped., 1994, s. 343-345. ISBN 83-02-05445-3 t. 1.
  • Kujawinski, F. 1994. Jozef Bujnowski: Poet, soldier, and scholar. Ph.D., University of Illinois at Chicago.