Józef Hoffman (major)

Józef Hoffman

major piechoty
Data i miejsce urodzenia	15 marca 1906 Brzeżany
Data i miejsce śmierci	18 lutego 1949 Hamm
Przebieg służby
Lata służby	1927–1944
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Armia Krajowa
Jednostki	51 pułk piechoty 84 pułk piechoty pułk Baszta
Stanowiska	dowódca plutonu dowódca kompanii
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa kampania wrześniowa powstanie warszawskie
Odznaczenia

Józef Hoffman (ur. 15 marca 1906 w Brzeżanach, zm. 18 lutego 1949 w Hamm) – major piechoty Wojska Polskiego, działacz Związku Czynu Zbrojnego, Polskiej Organizacji Zbrojnej oraz Armii Krajowej.

Życiorys

W 1925 zdał egzamin dojrzałości w Państwowym Gimnazjum w Brzeżanach. Następnie był studentem Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Po przerwaniu studiów w 1927 roku wstąpił do Szkoły Podchorążych Piechoty. 15 sierpnia 1930 roku promowany do stopnia podporucznika piechoty i 236. lokatą w korpusie oficerów piechoty oraz przydziałem do 51 pułku piechoty. W pułku był na stanowisku dowódcy plutonu ckm. 1 stycznia 1933 roku otrzymał awans do stopnia porucznika i objął dowództwo kompanii ckm. Później pełnił służbę w latach 1935–1937 w 3 baonie strzelców i od 1937 do 1939 roku w 84 pułku piechoty w których dowodził kompanią ckm. 19 marca 1939 roku otrzymał awans na stopień kapitana piechoty.

Po mobilizacji marcowej 1939 roku dowodził w pułku 2 kompanią ckm uczestnicząc na tym stanowisku w kampanii wrześniowej. 16 września 1939 roku po reorganizacji w Kazuniu został dowódcą odtworzonej 3 kompanii ckm 84 pp. Dostał się do niewoli niemieckiej po kapitulacji Modlina, a był przetrzymywany w obozie w Działdowie, z którego został zwolniony 25 października 1939 roku. Dotarł do Warszawy, gdzie go uwięziono, ale udało mu się zbiec po kilku dniach i w której przebywał podczas okupacji.

Był w konspiracji, w której w początkowym okresie działał w Związku Czynu Zbrojnego będąc w nim od maja do grudnia 1940 roku komendantem Obwodu Warszawa–Północ. W latach 1940–1942 był w Polskiej Organizacji Zbrojnej, a od sierpnia 1942 roku w Armii Krajowej w której od sierpnia 1942 do stycznia 1943 roku dowodził baonem „Vistula”, który wywodził się z POZ. Styczeń–kwiecień 1943 oficer wyszkoleniowy w sztabie 4 Rejonu Obwodu Śródmieście. Następnie pełnił obowiązki pomocnika komendanta Kwatery Głównej Oddziału V Komendy Głównej AK i jednocześnie był oficerem wyszkoleniowym oraz dyspozycyjnym pułku „Baszta”.

Wiosną 1944 został dowódcą baonu „Karpaty” pułku „Baszta”. Awansowany 25 lipca 1944 roku do stopnia majora piechoty ze starszeństwem z dniem 3 maja 1944 roku. W czasie walk w powstaniu warszawskim nadal był dowódcą baonu „Karpaty” walcząc na Mokotowie. Dowódcą całego południowego odcinka obrony Mokotowa został 18 sierpnia 1944 roku, a 27 września 1944 roku Mokotów skapitulował.

Hoffman znalazł się w niewoli niemieckiej podczas której przebywał w obozach: Stalag IV B Mühlberg, Stalag XI C Bergen-Belsen, Stalag XI B Fallingbostel, Stalag 323 Gross Born i Stalag X B Sandbostel. Kiedy został uwolniony został w Polskim Obozie Wojskowym w Wentorf, w którym był dowódcą IV baonu oficerskiego. Zmarł 18 lutego 1949 w Hamm.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Walecznych – trzykrotnie
• Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami

Bibliografia

• Andrzej Wesołowski, Kamil Stepan: Mobilizacja marcowa 1939 T-2: dokumenty i relacje. Warszawa: Centralne Archiwum Wojskowe im. mjr. Bolesława Waligóry, 2012, s. 391. ISBN 978-83-934259-5-2.
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-01-06].
• Rocznik Oficerski 1932. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1932. [dostęp 2017-01-06].