Józef Korzeniowski (aktor)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Korzeniowski
Data i miejsce urodzenia

24 lipca 1934
Opatów, Polska

Data i miejsce śmierci

24 listopada 1993
Gdynia, Polska

Zawód

aktor,
śpiewak

Lata aktywności

1949–1993

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi

Józef Korzeniowski (ur. 24 lipca 1934 w Opatowie, zm. 24 listopada 1993 w Gdyni) – polski aktor i śpiewak.

Grób Józefa Korzeniowskiego na cmentarzu Witomińskim

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 1949-1953 występował w Teatrze Lalki i Aktora "Baj Pomorski" w Toruniu, 1954–1957 – w Bałtyckim Teatrze Dramatycznym w Koszalinie (Tomasz Biegunka w Chorym z urojenia Moliera w 1955, Lisiewicz i Lubomir w Panu Geldhabie Aleksandra Fredry). W sezonie 1957/1958 grał w Teatrze Powszechnym Województwa Gdańskiego w Sopocie (Alfred w Mężu i żonie Aleksandra Fredry, Argant w Szelmostwach Skapena Moliera), w następnym zaś w Gdańskim Studiu Rapsodycznym. Od 1960 do 1982 był aktorem Teatrze Muzycznym w Gdyni (m.in. Frosz w Zemście nietoperza Johanna Straussa (syna) w 1963, Doktor Petypon w Damie od Maxima Georgesa Feydou w 1967 i gościnnie w Teatrze Muzycznym w Szczecinie rok później, Li w Krainie uśmiechu Franza Lehára w 1971, postać tytułowa w Panu Zagłobie Augustyna Blocha w 1972, Wacuś w Majcher lady Jerzego Derfla w 1972, Eternel w Madame Sans-Gene Stefana Kisielewskiego w 1975, Miechodmuch w Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale Wojciecha Bogusławskiego i Jana Stefaniego w 1979, Pan Peachum w Operze za trzy grosze Bertolta Brechta w 1982. Na emeryturze pojawiał się na scenie do 1992 (m.in. Opowiadacz w Janosik, czyli na szkle malowane Ernesta Brylla w 1983, Cesarz w Madame Sans-Gene w 1983, Rozbirski w Drugim Wejściu Smoka, czyli Franek Kimono Story Andrzeja Korzyńskiego w 1984, Lejzor Wolf w Skrzypku na dachu Jerry’ego Bocka w 1984, Kiss w Księżniczce czardasza Emmericha Kálmána w 1986, Król Walorozo w Ja kocham Rózię! Andrzeja Korzyńskiego w 1990, Pan Grimwig w Oliver! Lionela Barta w 1990). Między 1966 a 1981 wystąpił w siedmiu spektaklach Teatru Telewizji.

Pochowany na cmentarzu Witomińskim w Gdyni (kwatera 62-1-16)[1].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

  • 1975: Czterdziestolatek jako dyrektor Wolica
  • 1976: Olśnienie jako Skowronek, dyrektor PGR-u
  • 1976: Znaki szczególne jako robotnik Walicki
  • 1977: Znak orła jako wielki mistrz Henryk von Klocke (1 i 2 odcinek)
  • 1980: Smak wody jako wczasowicz
  • 1984: 07 zgłoś się jako Lisoń, właściciel sklepu w Sopocie (odcinek 1), barman w "Kaskadzie" (odcinek 8), Kazimierz Bagiński, kierownik wagonu pocztowego (odcinek 11), barman w "Posejdonie" (odcinek 15)
  • 1985: Mokry szmal jako kierujący wydobyciem bursztynu dla Tokarskiego
  • 1986: Kurs na lewo jako Bolek

Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

  • Złoty Krzyż Zasługi
  • Order Stańczyka (1971)
  • Nagroda Wojewody Gdańskiego (1987) za rolę Alfreda Dolittle w My Fair Lady w Teatrze Muzycznym w Gdyni

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]