Józef Mazurek

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Mazurek
Ilustracja
Józef Mazurek (1924)
Data urodzenia

17 listopada 1893

Data śmierci

27 stycznia 1959

Narodowość

polska

Rodzice

Antoni, Marianna

Małżeństwo

Alina Hulanicka

Krewni i powinowaci

Jan Sadlak (wuj)

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Multimedia w Wikimedia Commons
Józef Mazurek
Ilustracja
por. dr Józef Mazurek (przed 1929)
major major
Data urodzenia

5 listopada 1894

Data śmierci

27 stycznia 1959

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

CWSGiS

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka

Józef Mazurek[1] (ur. 17 listopada 1893 w Bzitem[2], zm. 27 stycznia 1959) – polski lekarz z tytułem doktora, sportowiec, trener, wykładowca, autor podręczników i wojskowy.

Osiągnięcia sportowe[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 17 listopada 1893[2][3]. W latach 1920–1927 czterokrotny mistrz Polski jako sternik osad wioślarskich (1920 – czwórki; 1923 – czwórki; 1925 – ósemki; 1927 – czwórki). Trzykrotny uczestnik Mistrzostw Europy w wioślarstwie (1925, 1926, 1927). Lekarz polskiej ekipy olimpijskiej w St. Moritz i Amsterdamie (1928). Doradca przy programowaniu kursu instruktorów narciarskich-lotników w Dolinie Pięciu Stawów Polskich (1934–1935). Reprezentował Polskę na Międzynarodowym Kongresie Lekarskim dla wychowania fizycznego i sportu, odbywającym się w St. Moritz z okazji zimowych igrzysk olimpijskich w 1928 r. Kongres ten postanowił stworzyć Międzynarodowy Związek Lekarski dla Wychowania Fizycznego i Sportu, później przekształcony w Międzynarodową Federację Medycyny Sportowej (FIMS)[4].

Służba wojskowa, praca naukowa i zawodowa[edytuj | edytuj kod]

Jesienią 1913 rozpoczął studia na wydziale lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego[2]. Po ewakuacji, kontynuował studia na wydziale lekarskim na Uniwersytecie Kijowskim (1915–1918), następnie wstąpił do wojska polskiego i uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Uczestnik III powstania śląskiego. Pełnił obowiązki lekarza naczelnego 3 Pułku Piechoty[5]. Został awansowany do stopnia porucznika podlekarza w korpusie oficerów sanitarnych ze starszeństwem z dniem 1 sierpnia 1921[6], następnie zweryfikowany ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1921[7][8]. W 1923, 1924 jako młodszy lekarz 24 pułku piechoty i 2 Batalionu Sanitarnego był odkomenderowany na studia na Uniwersytet Warszawski[9][7]. Tam ukończył studia uzyskując tytuł doktora nauk medycznych. Pracował w Centralnej Wojskowej Szkole Gimnastyki i Sportów (CSWGiS) w Poznaniu (1926–1929), gdzie od 8 listopada 1927 był lekarzem szkoły, a ponadto był tam instruktorem wioślarstwa i narciarstwa, wykładał higienę i teorię masażu, a ponadto jako lekarz sportowy towarzyszył kadrze Polski na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1928[10]. Następnie jako naczelny lekarz w Centralnym Instytucie Wychowania Fizycznego (CIWF) w Warszawie (1929–1932)[11]. Został awansowany do stopnia kapitana lekarza ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931[12]. W 1932 był oficerem lekarzem w Centrum Wyszkolenia Sanitarnego (1932). Następnie funkcjonował jako naczelny lekarz Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie (1938–1939) i kierownik wychowania fizycznego Centrum Wyszkolenia Sanitarnego (1935–1938), ordynator 7 Szpitala Okręgowego w Poznaniu i 1 Szpitala Okręgowego w Poznaniu[4].

Od 1935 do wybuchu wojny, wykładowca Teorii Wychowania Fizycznego na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego i jednocześnie Kierownik Wychowania Fizycznego Młodzieży Akademickiej w Warszawie. Wykładowca higieny i masażu w CWSGiS w Poznaniu, wykładał ponadto podstawy masażu sportowego w CIWF[4].

Major Wojska Polskiego. W kampanii wrześniowej 1939 roku szef sanitarny 55 DP (Armia „Kraków”)[13], z którą przeszedł cały szlak bojowy[14]. Podczas okupacji lekarz polikliniki położniczej w Warszawie, a później lekarz domowy Ubezpieczalni Społecznej w Tomaszowie Lubelskim[15].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Autor m.in.:

  • Mazurek J. Fizjologiczne podstawy oddychania w wioślarstwie. Sport Wodny, 1927, 3(7): 121–122.
  • Mazurek J. Wrażenia z II-giej Zimowej Olimpjady w St. Moritz. Przegląd Sportowo-Lekarski, 1929; 1(1): 78–83.
  • Mazurek J. Zaprawa marszowa. Wydawnictwo Druk „Kadra”, Warszawa, 1930.
  • Mazurek J. Wioślarstwo kobiece. Gł. Księgarnia Wojskowa, Warszawa, 1936; Rożniatowski T. Mój żywot lekarza wojskowego. Wydawnictwo MON, Warszawa, 1987, s. 67–68; Szydłowski Z.
  • Mazurek J. Badania kwalifikacyjne kandydatów do C. I. W. F. Przegląd Sportowo-Lekarski, 1929; 1: 297; Wielkie Regaty Międzynarodowe i o Mistrzostwo Polski. Bydgoszcz, 30–31 VII 1927. Sport Wodny, 1927; 3(11): 206.

Życie osobiste[edytuj | edytuj kod]

Syn Antoniego właściciela majątku Bzite Krupskie[18] i Marianny z Sadlaków[19], jej brat Jan Sadlak – był prezesem partii Zjednoczenie Ludowe i PSL Piast. Żona – Alina Hulanicka.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W ewidencji wojskowej określany jako Józef Mazurek II.
  2. ↑ a b c Katarzyna Janiszewska, Magdalena Stokłosa, Aleksandra Wójcik: Sportowcy dla niepodległej. Opowieść na rok powstań śląskich. 2021, s. 114. ISBN 978-83-962258-2-5.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1923, 1924
  4. ↑ a b c H. Kuński: Słownik biograficzny medycyny sportowej w „Medycynie sportowej”, 142/2003
  5. ↑ Katarzyna Janiszewska, Magdalena Stokłosa, Aleksandra Wójcik: Sportowcy dla niepodległej. Opowieść na rok powstań śląskich. 2021, s. 115. ISBN 978-83-962258-2-5.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1207.
  7. ↑ a b Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1028.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 740.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 195, 1135.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 71.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 826.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 331.
  13. ↑ L. Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Lublin 1976, s. 263, P. Saja: Armia Lublin 1939, Toruń 2003, s. 311, W. Stebnik: Armia Kraków 1939, Warszawa 1989, s. 692.
  14. ↑ Przebieg służby wojskowej w Aktach personalnych CAW (Centralne Archiwum Wojskowe), tap. 2851/34/54
  15. ↑ Katarzyna Janiszewska, Magdalena Stokłosa, Aleksandra Wójcik: Sportowcy dla niepodległej. Opowieść na rok powstań śląskich. 2021, s. 123. ISBN 978-83-962258-2-5.
  16. ↑ M.P. z 1931 r. nr 74, poz. 120 „za zasługi na polu wychowania fizycznego i rozwoju sportu”.
  17. ↑ Katarzyna Janiszewska, Magdalena Stokłosa, Aleksandra Wójcik: Sportowcy dla niepodległej. Opowieść na rok powstań śląskich. 2021, s. 116. ISBN 978-83-962258-2-5.
  18. ↑ Spis Alfabetyczny Obywateli Ziemskich Królestwa Polskiego ze wskazaniem ostatniej stacji pocztowej, Warszawa 1909
  19. ↑ Akt chrztu z dnia 5.11.1893 nr 462/1893 - w zbiorach Archiwum Państwowego w Lublinie

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Józef_Mazurek&oldid=71770182”