Józef Mikosa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Mikosa
Data urodzenia

1950

Zawód, zajęcie

urzędnik państwowy, prawnik

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Stanowisko

szef Kancelarii Sejmu (2004–2005)

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Józef Marian Mikosa (ur. 1950[1]) – polski urzędnik państwowy i prawnik, w latach 2004–2005 szef Kancelarii Sejmu.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia prawnicze[2] na Uniwersytecie Warszawskim, studiując na jednym roku m.in. z Włodzimierzem Cimoszewiczem. Od 1983 do 1991 pracował w Urzędzie Rady Ministrów. Następnie do 2001 był zatrudniony w Najwyższej Izbie Kontroli m.in. jako dyrektor generalny (został zwolniony z powodu kontrowersji dotyczących kontroli budżetu państwa[3]). Pod koniec 2001 objął tożsame stanowisko w Ministerstwie Skarbu Państwa, zasiadł też w radzie nadzorczej Impexmetalu[1]. W maju 2004 został szefem Kancelarii Sejmu po odejściu związanego z Markiem Borowskim Krzysztofa Czeszejko-Sochackiego. Pełnił funkcję do końca Sejmu IV kadencji, następnie został dyrektorem biura zarządu i prokurentem w Polskim Towarzystwie Ubezpieczeniowym, a także dyrektorem w Polskim Holdingu Farmaceutycznym[4]. W 2007 objął fotel doradcy dyrektora generalnego Orlenu Piotra Kownackiego[5].

W 1999 otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Były dyrektor generalny MSP – szefem Kancelarii Sejmu. gazeta.pl, 6 maja 2004. [dostęp 2020-03-06].
  2. Biuletyn nr 3137/IV Sejmu. orka.sejm.gov.pl. [dostęp 2020-03-06].
  3. Zmiana warty w NIK-u. wprost.pl, 30 lipca 2001. [dostęp 2020-03-06].
  4. Nowy doradca prezesa Orlenu. wnp.pl, 15 czerwca 2007. [dostęp 2020-03-06].
  5. Andrzej Kublik: Szef Orlenu wziął doradcę z kręgów SLD. gazeta.pl, 15 czerwca 2007. [dostęp 2020-03-06].
  6. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 9 marca 1999 r. o nadaniu orderów (M.P. z 1999 r. nr 20, poz. 289).