Józef Olszewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Olszewski
Data i miejsce urodzenia

3 stycznia 1916
Łódź

Data śmierci

9 stycznia 2002

Ambasador Polski w Czechosłowacji
Okres

od 9 marca 1948
do 7 marca 1949

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Poprzednik

Roman Adam Staniewicz

Następca

Leonard Borkowicz

Poseł na Sejm PRL I, II i III kadencji
Okres

od 1952
do 1965

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Medal im. Ludwika Waryńskiego Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Zasługi Republiki Węgierskiej (1946–1949) Komandor 1. Stopnia Orderu Danebroga (Dania) Order Lwa Białego II Klasy (Czechosłowacja) Order Zasługi Cywilnej (Bułgaria) Order Zasługi dla Ludu (Jugosławia)
Multimedia w Wikimedia Commons
Grób Józefa Olszewskiego na cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Józef Olszewski (ur. 3 stycznia 1916 w Łodzi, zm. 9 stycznia 2002) – polski polityk komunistyczny, ambasador RP w Czechosłowacji, poseł na Sejm PRL I, II i III kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Posiadał wykształcenie średnie. Należał do Komunistycznego Związku Młodzieży Polski. W czasie II wojny światowej przebywał na terenie Związku Radzieckiego, był działaczem Związku Patriotów Polskich[1].

Należał do Komunistycznej Partii Polski, Polskiej Partii Robotniczej, a następnie Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Zaliczany do „puławian” podczas walki o władzę w kierownictwie PZPR w latach pięćdziesiątych[2]. Od 1948 do 1968 zasiadał w Komitecie Centralnym PZPR, a w latach 1957–1964 pełnił funkcję kierownika Wydziału Ekonomicznego KC PZPR. W latach 1950–1957 był I sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Katowicach.

W okresie od 9 marca 1948 do 7 marca 1949 był ambasadorem RP w Czechosłowacji. Od 1952 do 1965 był posłem na Sejm PRL I, II i III kadencji, przez dwie kadencje był zastępcą przewodniczącego Komisji Przemysłu Ciężkiego, Chemicznego i Górnictwa[1]. W latach 1964–1968 był zastępcą przewodniczącego Komisji Planowania przy Radzie Ministrów.

Był dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy ożenił się z Natalią, z którą miał córki: Zofię i Annę. Po śmierci żony w 1983 wziął ślub z Celiną.

Zmarł po długiej i ciężkiej chorobie 9 stycznia 2002, pochowany 18 stycznia 2002 na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A15-4-19)[3].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Profil na stronie Biblioteki Sejmowej.
  2. ↑ Październik i „Mała stabilizacja”. W: Jerzy Eisler: Zarys dziejów politycznych Polski 1944–1989. Warszawa: POW „BGW”, 1992, s. 61–62. ISBN 83-7066-208-0.
  3. ↑ Wyszukiwarka grobów w Warszawie.
  4. ↑ Odznaczenia dla pracowników partyjnych, „Trybuna Robotnicza”, nr 171, 21 lipca 1964, s. 5.
  5. ↑ „Życie Partii”, styczeń–marzec 1987, s. 20.
  6. ↑ Wysokie odznaczenia dla osobistości polskich i węgierskich, „Dziennik Zachodni”, nr 32, 1–2 lutego 1948, s. 1.
  7. ↑ Kongelig Dansk Hof- og Statskalender. Kopenhaga 1947, s. 30.
  8. ↑ M.P. z 1947 r. nr 68, poz. 465.
  9. ↑ Bułgarski order zasługi za współpracę polsko-bułgarską, „Trybuna Robotnicza”, nr 350, 20 grudnia 1946, s. 2.
  10. ↑ Podpisanie umowy o przyjaźni i wzajemnej pomocy pomiędzy Polską a Jugosławią, „Trybuna Robotnicza”, nr 77, 19 marca 1946, s. 1.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Leksykon Historii Polski z 1995, s. 528.
  • Nekrologi w „Gazecie Stołecznej”, dodatku do „Gazety Wyborczej” z 12–13 stycznia 2002, s. 13–17.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Józef_Olszewski&oldid=73244781”