Józef Piotrowski (1839–1863)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tablica wmurowana w ścianę Cytadeli Warszawskiej tuż za szczątkami szubienicy, na której w okresie zaborów ginęli bojownicy o wyzwolenie narodowe i przemiany społeczne. Tablica upamiętnia ważnych przywódców i działaczy powstańczych straconych w Cytadeli: Agrypina Konarskiego, Józefa Piotrowskiego, Józefa Jankowskiego i Aleksandra Waszkowskiego

Józef Piotrowski (ur. 17 marca 1839 w Płocku[1], zm. 21 listopada 1863 w Warszawie[1]) – słuchacz Polskiej Szkoły Wojskowej we Włoszech w 1862, działacz lewicy czerwonych. W 1863 roku komisarz Rządu Narodowego województwa augustowskiego. Członek Rządu Narodowego. Naczelnik Warszawy od 17 września do 17 października 1863. Aresztowany w październiku 1863, wyrokiem Audytoriatu Polowego skazany na karę śmieci. Stracony na stokach Cytadeli Warszawskiej.

Rodzice: Leon Piotrowski i Wiktoria de domo Milczyńska[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Piotrowski Józef, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2012-12-31].
  2. ↑ PIOTROWSKI Józef (1839–1863). [w:] M.J. Minakowski, Wielka Genealogia Minakowskiego. Poszukiwane koligacje dla tomu 26. PSB [on-line]. www.wielcy.pl. [dostęp 2012-12-31]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Stefan Król, Cytadela Warszawska, Warszawa 1978
Rząd Narodowy (wrześniowy)

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Józef_Piotrowski_(1839–1863)&oldid=61445883”