Józef Potocki (1735–1802)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Potocki
Ilustracja
Portret Józefa Potockiego
Herb
Pilawa
Rodzina

Potoccy herbu Pilawa

Data urodzenia

około 1734

Data i miejsce śmierci

12 lub 14.12.1802
Wiedeń

Ojciec

Stanisław Potocki

Matka

Helena Zamoyska

Żona

Anna Teresa Ossolińska
Apolonia Ostaszewska

Dzieci

z Anną Teresą Ossolinską:
Jan Potocki
Seweryn Antoni Potocki
Potocka
Maria Anna Potocka

Odznaczenia
Order Orła Białego Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów) Order św. Andrzeja (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Aleksandra Newskiego (Imperium Rosyjskie)

Józef Potocki herbu Pilawa (ur. 1735, zm. 14 grudnia 1802 w Wiedniu) – poseł, starosta leżajski, krajczy wielki koronny, marszałek województwa ruskiego w konfederacji radomskiej 1767 roku[1], asesor Kompanii Manufaktur Uprzywilejowanej w 1769 roku[2], komisarz z rycerstwa Komisji Skarbowej Koronnej w 1769 roku[3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Stanisława, wojewody smoleńskiego i Heleny Zamoyskiej, mąż Anny Teresy Ossolińskiej, brat Wincentego, ojciec Jana, pisarza i podróżnika oraz Seweryna.

Otrzymał tytuł hrabiego od cesarzowej Marii Teresy. Właściciel dóbr majątkowych: Tarnopol, Wołoczyska, Jazłowiec (1777-1783) i Siedliszcza na Podolu oraz Krotoszyna.

W latach 17671780 krajczy koronny, następnie starosta Leżajska i rotmistrz chorągwi usarskiej.

Jako poseł z województwa podolskiego na sejm konowkacyjny 7 maja 1764 roku podpisał manifest, uznający odbywający się w obecności wojsk rosyjskich sejm za nielegalny[4]. Był członkiem Komisji Menniczej i Komisji Skarbu Koronnego oraz jednym z przywódców konfederacji radomskiej. Na Sejmie Rozbiorowym 1773-1775 został wybrany przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego do Rady Nieustającej[5].

Został odznaczony Orderem Orła Białego w 1769 roku. W 1766 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława[6]. W 1776 został kawalerem rosyjskiego orderu Św. Andrzeja Apostoła Pierwszego Powołania[7]. W 1776 roku odznaczony rosyjskim Orderem św. Aleksandra Newskiego[8].

Są pewne przesłanki, że został pochowany w krypcie kościoła dominikanów w Tarnopolu[9].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. George Tadeusz Łukowski. The Szlachta and the Confederacy of Radom, 1764–1767/68: A Study of the Polish Nobility., w: Antemurale t. XXI, Rzym 1977, s. 263.
  2. Antoni Sozański, Imienne spisy osób duchownych, świeckich i wojskowych, które w pierwszych ośmiu latach panowania króla Stanisława Poniatowskiego od 1764-1772 r. w rządzie lub przy administracyi Rzeczypospolitéj udział brały [...]. Cz. 1, Tablice i rejestr, Kraków 1866, s. 11.
  3. Antoni Sozański, Imienne spisy osób duchownych, świeckich i wojskowych, które w pierwszych ośmiu latach panowania króla Stanisława Poniatowskiego od 1764-1772 r. w rządzie lub przy administracyi Rzeczypospolitéj udział brały [...]. Cz. 1, Tablice i rejestr, Kraków 1866, s. 10.
  4. Józef Zaleski, Panowanie Stanisława Augusta Poniatowskiego do czasu Sejmu Czteroletniego, 1887, s. 21, Dyaryusz seymu convocationis siedmio-niedzielnego warszawskiego : zdania, mowy, projekta y manifesta w sobie zawierający przez sessye zebrany r.p. 1764, s. 4-6.
  5. Volumina Legum. T. VIII. Petersburg, 1860, s. 86.
  6. Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Świętego Stanisława, Warszawa 2006, s. 178.
  7. Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 209.
  8. Н.Н. Бантыш-Каменский: Списки кавалерам российских императорских орденов Св. Андрея Первозванного, Св. Екатерины, Св. Александра Невского и Св. Анны с учреждения до установления в 1797 году орденского капитула, 2005, s. 154. (ros.)
  9. Iwan Bondarew. Krajczy koronny Józef Potocki. „Kurier Galicyjski”. 8 sierpnia 2017.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]