Józef Rumszewicz
 kapitan piechoty
| |
| Data urodzenia |
1889 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
22 sierpnia 1920 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1910–1920 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca batalionu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Józef Rumszewicz (ur. w 1889, zm. 22 sierpnia 1920 pod Szydłowem) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w 1889 na Kowieńszczyźnie w rodzinie Antoniego i Moniki z Kułkowskich[1]. W 1910 wstąpił do wojska rosyjskiego. Jako zawodowy wojskowy awansował do stopnia kapitana. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Formalnie do Wojska Polskiego został przyjęty dekretem L. 2125 z dnia 1 maja 1920 w grupie oficerów z byłych Korpusów Wschodnich i armii rosyjskiej z „zaliczeniem do Rezerwy armii i powołaniem do czynnej służby na czas wojny aż do demobilizacji”, i przydzielony do Dowództwa Okręgu Generalnego „Kielce”[2]. W czasie wojny polsko-bolszewickiej służył w 49 pułku piechoty wchodzącym w skład 18 Dywizji Piechoty. W sierpniu 1920 dowodząc III batalionem pułku odznaczył się w walkach o Toporów (2 sierpnia 1920). Za kilkukrotne powstrzymanie ataków bolszewików na przegrupowujący się pułk otrzymał Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari. Jego działania pozwoliły na dokonanie zwrotu zaczepnego przez 49 pp[1].
Poległ 22 sierpnia w czasie bitwy pod Szydłowem prowadząc atak na pozycje nieprzyjaciela[1]. 30 kwietnia 1921 dekretem L. 2919 został pośmiertnie zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu majora piechoty[3].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Żonaty, miał syna Olgierda Stanisława[1] (ur. 2 marca 1913) – porucznika 85 pułku piechoty w Nowej Wilejce[4].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
Przypis[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Polak (red.) 1993 ↓, s. 183.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 15 maja 1920 roku, s. 359, 363.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 7 maja 1921 roku, s. 892.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 101, 650.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.