Józef Sawa Caliński
Józef Sawa-Caliński (ur. ok. 1736 w Stepaszkach nad Bohem - zm. 7 lub 8 maja 1771), jeden z przywódców konfederacji barskiej.
Wychowany na północnym Mazowszu w Ziemi zawkrzeńskiej, był synem Kozaka i szlachcianki. Na początku konfederacji utworzył oddział w sile 2000 ludzi, swoimi brawurowymi akcjami zyskał podziw wśród rzesz szlacheckich, które obrały go nawet marszałkiem wyszogrodzkim. 26 kwietnia 1771 okrążony przez Rosjan pod Szreńskiem został ciężko ranny. Wyniesiony przez swych towarzyszy z pola walki i ukryty w lasach, następnego dnia został wytropiony i ujęty przez Rosjan. Przewieziony został do Przasnysza, następnie do Warszawy, gdzie zerwał bandaże i zmarł z upływu krwi. Niektóre źródła podają, że Sawa zmarł w Przasnyszu. Wg Jędrzeja Kitowicza pochowano go w polu pod figurą bez wszelkiego obrządku kościelnego pod Przasnyszem. Po jego śmierci dowództwo przejął Józef Czachorowski
Bohater utworów literachich: "Beniowskiego" i "Srebrnego snu Salomei" Juliusza Słowackiego; "Pamiątki JPana Seweryna Soplicy, cześnika parnawskiego" Henryka Rzewuskiego 1839; pieśni (np. Piosenka o Drewiczu) i dumek (Duma o Sawie Oskar Kolberg).
linki zewnętrzne
"figura w polu pod Przasnyszem" 2007 r. być może kryje mogiłę Józefa Sawy-Calińskiego (hipoteza)
