Józef Twaróg

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Twaróg
nadkomisarz Policji Państwowej nadkomisarz Policji Państwowej
Data i miejsce urodzenia

12 marca 1889
Dojazdów

Data i miejsce śmierci

1940
Kalinin

Formacja

Policja Państwowa

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Brązowy Krzyż Zasługi Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Srebrny za Długoletnią Służbę

Józef Twaróg (ur. 12 marca 1889 w Dojazdowie, zm. 1940 w Kalininie) – nadkomisarz Policji Państwowej, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Dojazdowie, w rodzinie Kacpra i Marty z Wójcików[1]. Od 11 listopada 1918 do 7 stycznia 1919 w Wojsku Polskim[1]. Od 1 lutego 1919 roku do 14 kwietnia 1920 w Policji Państwowej[1]. Od 15 kwietnia 1920 do 20 stycznia 1923 ponownie w Wojsku Polskim[1]. Od 1 lipca 1923 znów w Policji Państwowej[1]. Służył m.in. jako Komendant Powiatowy Policji w Brześciu nad Bugiem. 13 sierpnia 1936 został przeniesiony na stanowisko oficera inspekcyjnego w Komendzie Wojewódzkiej Policji w Brześciu nad Bugiem[1].

8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 2050. lokatą w korpusie oficerów piechoty[2]. Posiadał wówczas przydział w rezerwie do 76 Pułku Piechoty w Grodnie[3]. W 1934, jako porucznik rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Łuniniec. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr IX. Był wówczas w grupie „pełniących służbę w Policji Państwowej w stopniach oficerów PP”[4].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Ostaszkowie. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Kalininie (obecnie Twer) i pogrzebany w Miednoje. Od 2 września 2000 spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Miednoje.

4 października 2007 został pośmiertnie awansowany na stopień podinspektora Policji Państwowej[5][6][7].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k Miednoje 2005 ↓, s. 951.
  2. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 505.
  3. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 344.
  4. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 1019.
  5. Funkcjonariusze Policji – Uroczysty Apel Pamięci 9 listopada 2007 roku, plac marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie polskieradio.pl [dostęp 2012-04-06]
  6. Bożena Łojek: Pośmiertne awansowanie żołnierzy i funkcjonariuszy Rzeczypospolitej Polskiej zamordowanych w 1940 r. w ZSRR w wyniku zbrodni katyńskiej, [w:] Zeszyty Katyńskie (nr 23), Warszawa 2008, s. 204–230. ISBN 978-83-917780-5-0.
  7. LISTA OSÓB ZAMORDOWANYCH W KATYNIU, CHARKOWIE, TWERZE I MIEDNOJE MIANOWANYCH POŚMIERTNIE NA KOLEJNE STOPNIE. katedrapolowa.pl. s. 70. [dostęp 2015-12-21]. (pol.).
  8. Zarządzenie Nr 1/86 Ministra Spraw Wojskowych z 1 stycznia 1986 r. w sprawie nadania odznaki pamiątkowej „Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 r.” Dziennik Ustaw RP Nr 2 z 10 kwietnia 1986 r., s. 30.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
  • Zuzanna Gajowniczek, Bernadetta Gronek, Bernard Kayzer: Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Grzegorz Jakubowski (red.). T. 2 M–Ż. Warszawa: Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2005. ISBN 83-89474-06-9.