Józef Wójcik (duchowny)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Wójcik
Protonotariusz apostolski
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

2 listopada 1934
Gałki

Data i miejsce śmierci

16 lutego 2014
Kielce

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

15 czerwca 1958

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Medal „Milito Pro Christo” Order Zasługi Republiki Włoskiej V Klasy (1951-2001) Komandor Orderu Grobu Świętego Kawaler Orderu Grobu Świętego Order Uśmiechu
Tablica informacyjna w Gielniowie

Józef Wójcik (ur. 2 listopada 1934 w Gałkach, zm. 16 lutego 2014 w Kielcach[1]) – polski duchowny rzymskokatolicki, ksiądz infułat w diecezji radomskiej, wielokrotny więzień sumienia w czasach PRL, który w 1972 uwolnił więzioną przez komunistów przez 6 lat kopię obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej, były proboszcz parafii św. Andrzeja w Suchedniowie. Za swoją działalność duszpasterską otrzymał 18 wyroków i 9 razy przebywał w więzieniu, był karany przez sądy i kolegia w okresie PRL-u za obronę krzyży w szkole w swojej pierwszej parafii w Ożarowie k. Ostrowca Świętokrzyskiego oraz odprawianie mszy i nauczanie religii w Wierzbicy koło Radomia.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 2 listopada 1934 w Gałkach Hubalowskich, jako syn Władysława i Elżbiety z domu Durlak. Święcenia kapłańskie przyjął w 1958 w Sandomierzu z rąk ks. bpa Jana Kantego Lorka. W latach 1964–1967 odbył studia z zakresu prawa kanonicznego w ATK w Warszawie i w 1971 uzyskał tamże tytuł doktora. W latach 1958–1959 był wikariuszem w parafii w Ożarowie, gdzie za kazanie wygłoszone w obronie krzyży usuwanych z sal szkolnych został aresztowany i skazany na miesiąc więzienia. Od 1962 przez 6 lat był duszpasterzem w Wierzbicy, gdzie władze państwowe wykorzystując miejscowy konflikt zamierzały utworzyć tzw. niezależną parafię, kosztem likwidacji istniejącej tam parafii rzymskokatolickiej. Wielokrotnie stawał przed sądami i kolegiami karno-administracyjnymi oraz dziewięciokrotnie przebywał w areszcie lub w więzieniu. Przebywając w Radomiu w czerwcu 1972 wsławił się uwolnieniem kopii obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej więzionej (na Jasnej Górze) od 1966 decyzją komunistycznych władz. Dzięki podjętym potajemnie wraz z ks. Romanem Siudkiem oraz siostrami zakonnymi Marią Kordos i Heleną Trentowską działaniom przyczynił się do powrotu obrazu na szlak nawiedzenia. Od 1972 był proboszczem parafii św. Andrzeja Apostoła w Suchedniowie. Przez pięć pierwszych lat władze nie wyrażały zgody na zatwierdzenie go na tym urzędzie[2].

W 2004 popadł w jawny konflikt z burmistrzem Suchedniowa Tadeuszem Bałchanowskim, m.in. wygłosił na jego temat kontrowersyjne kazanie. Powodem konfliktu był sprzeciw duchownego wobec działania na terenie Suchedniowa dyskoteki „Alcatraz”[3]. W 2013 napisał list otwarty do premiera Polski, w proteście przeciwko znieważaniu wartości chrześcijańskich i ludzi wierzących[4].

Był Kawalerem Zakonu Bożogrobców, w 2009 awansował do rangi Komandora[5].

Zmarł 16 lutego 2014 r. w Kielcach w Świętokrzyskim Centrum Onkologii. Msza pogrzebową odprawiono w kościele św. Andrzeja przy licznej obecności duchownych i wiernych świeckich[6]. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Suchedniowie[7].

Odznaczenia i upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

Bohater filmu dokumentalnego Kapłan z Suchedniowa, 2003[14].

W 2007 Czesław Ryszka opublikował jego biografię pt. „Infułat z Suchedniowa”[15].

W 2008 powstał spektakl Teatru Telewizji pt. Złodziej w sutannie o kulisach uwolnienia kopii Ikony Jasnogórskiej, w główną rolę wcielił się Artur Żmijewski.

Książki[edytuj | edytuj kod]

  • „...I wróciła na szlak nawiedzenia” Suchedniów 1976 – Rzym 1982, [1982].
  • „...I wróciła na szlak nawiedzenia”, wyd. 2 uzup., Skarżysko-Kamienna 2001. (ze wsparciem Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego).
  • „La Madonna di Częstochowa per sei anni agli arresti domiciliari”, Bologna 1984.
  • „Był i taki Wielki Tydzień”, Suchedniów, Rzym 1982-1984.
  • „Moja wielka Nowenna: [wspomnienia z lat 1958–1969]”, Gdańsk 1981.
  • „Moja wielka nowenna”, wyd. 2 uzup., Suchedniów ; Skarżysko-Kamienna 2002. (ze wsparciem Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego Warszawa).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Zmarł Ksiądz Infułat Józef Wójcik [online], Diecezja Radomska [dostęp 2014-02-17] [zarchiwizowane z adresu 2014-02-21].
  2. Konferencja szkoleniowa dla nauczycieli „Tysiąclecie kontra Milenium” [online], Instytut Pamięci Narodowej [zarchiwizowane z adresu 2012-08-02].
  3. Konflikt o Alcatraz – „Słowo Ludu”. slowoludu.com.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-24)]..
  4. Ksiądz infułat Józef Wójcik z Suchedniowa napisał list otwarty do premiera Donalda Tuska [online], Onet.pl, 18 maja 2013 [zarchiwizowane z adresu 2014-03-04] (pol.).
  5. Polska ma 211 bożogrobców.
  6. Józef Krukowski, Ś.P. Ks. Infułat Dr Józef Wójcik (1934–2014) [online], Stowarzyszenie Kanonistów Polskich [zarchiwizowane z adresu 2020-03-17].
  7. Uroczystości pogrzebowe ks. Józefa Wójcika.
  8. M.P. z 1995 r. nr 65, poz. 740.
  9. Wojcik Mons. Giuseppe Cavaliere Ordine al Merito della Repubblica Italiana. quirinale.it. [dostęp 2016-08-25]. (wł.).
  10. M.P. z 2007 r. nr 88, poz. 959.
  11. Ordynariat polowy WP – Ks. Józef Wójcik odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski.
  12. Order Uśmiechu dla księdza Józefa Wójcika [online], rp.pl, 26 kwietnia 2008 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-23].
  13. Ordynariat polowy WP – Ks. Infułat Józef Wójcik, wyróżniony Medalem Biskupa Polowego „Milito Pro Christo”.
  14. reżyser Paweł Woldan: Kapłan z Suchedniowa. Film Polski, 2003. (pol.).
  15. Biuro Prasowe Jasnej Góry – Infułat z Suchedniowa.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

  • Józef Miszczuk, Więzienie za krzyż [online], Podlaskie Echo Katolickie, wrzesień 2006 [zarchiwizowane z adresu 2010-08-15].