Józef Weisbach

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Weisbach
Józef Wejsbach
podpułkownik podpułkownik
Data i miejsce urodzenia

8 października 1899
Nisko

Data i miejsce śmierci

28 kwietnia 1971
Chicago

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

4 Pułk Piechoty Legionów,
Batalion KOP „Ostróg”,
kompania graniczna KOP „Kurhany”,
17 Pułk Piechoty,
Państwowy Urząd Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego,
2 Korpus Polski

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-ukraińska (walki o Przemyśl, obrona Lwowa),
wojna polsko-bolszewicka,
II wojna światowa (kampania wrześniowa)

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Niepodległości Srebrny Krzyż Zasługi

Józef Karol Weisbach, także Wejsbach[1] (ur. 8 października 1899 w Nisku, zm. 28 kwietnia 1971 w Chicago) – major piechoty Wojska Polskiego, podpułkownik Polskich Sił Zbrojnych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 8 października 1899 w Nisku na obszarze Małopolski Wschodniej[2][3]. W 1914 ukończył chlubnie IV klasę w C. K. Gimnazjum w Dębicy[4]. U kresu I wojny światowej został przyjęty do Wojska Polskiego, w listopadzie 1918 brał udział zarówno w walkach o Przemyśl i w obronie Lwowa podczas wojny polsko-ukraińskiej[2][3]. Później uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej 1920[3]. Został awansowany na stopień porucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 marca 1922[5][6][7]. W latach 20. był oficerem 4 pułku piechoty Legionów w Kielcach[8][9]. W tym czasie w 1923 jako oficer nadetatowy był przydzielony do sztabu 2 Dywizji Piechoty Legionów także w Kielcach[10]. W 1928 był przydzielony z kieleckiego pułku „czwartaków” do Korpusu Ochrony Pogranicza[11]. Przez kilka lat służył w batalionie KOP „Ostróg” w Ostrogu[12], w ramach którego do 27 listopada 1928 był dowódcą 1 kompanii granicznej KOP „Kurhany”[13]. Następnie został awansowany na stopień kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1932[14]. W 1932 był oficerem 17 pułku piechoty w Rzeszowie[15]. W 1938 został szefem Wydziału Szkolenia Komendy Naczelnej Legii Akademickiej w Państwowym Urzędzie Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego i pozostawał na tym stanowisku co najmniej do marca 1939[16][3]. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 71. lokatą w korpusie oficerów piechoty[17].

Po wybuchu II wojny światowej w okresie kampanii wrześniowej 1939 był dowódcą I batalionu macierzystego 17 pułku piechoty[18]. Został ranny i wzięty do niewoli przez Niemców, po czym do 1945 był osadzony w Oflagu VII A Murnau[3][19]. Po uwolnieniu w 1945 pełnił stanowisko kierownika Referatu Kulturalno-Oświatowego w Polskim Ośrodku Wojskowym w Langwasser k. Norymbergi[2][3]. Później był oficerem 2 Korpusu Polskiego, stacjonującego we Włoszech[3]. Po wojnie został awansowany na stopień podpułkownika[9].

Od 1949 przebywał na emigracji w Stanach Zjednoczonych[3]. Działał w środowisku kombatanckim oraz w redakcji czasopisma „Ameryka-Echo”[9]. Był członkiem Instytutu Piłsudskiego w Ameryce[2][20] (należała do niego także Jadwiga Weisbach)[21]. Zajmował się pisarstwem[2]. W ostatnich latach życia przygotował cztery gotowe do druku maszynopisy[2]. Dwa z nich dotyczyły osoby Józefa Piłsudskiego, w tym ostatnie dzieło było obszernym zapisem relacji i ocen o Marszałku[9]. Działał w Kole Lwowian w Chicago[9]. Zmarł 28 kwietnia 1971 w Chicago[2][9].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

  • Polski Ośrodek Wojskowy Langwasser koło Norymbergi: czerwiec 1945 – luty 1946 r. (1966)[2][24]
  • Józef Piłsudski jakim był naprawdę (1967)[2]
  • Legie Akademickie w niepodległej Polsce (1968)[2]
  • Józef Piłsudski w relacjach i ocenach (1970)[2]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Roczniki Oficerskie 1923, 1924 podały formę nazwiska Wejsbach. Roczniki Oficerskie 1928, 1932 podały formę nazwiska Weisbach.
  2. ↑ a b c d e f g h i j k Ś. p. płk Józef Weisbach. „Biuletyn”. Rok XXIX, s. 11, Marzec 1972. Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce. 
  3. ↑ a b c d e f g h Zespół archiwalny nr 164. Archiwum Józefa Weisbacha. pilsudski.org. [dostęp 2018-10-07].
  4. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Dębicy za rok szkolny 1913/14. Tarnów: 1914, s. 64.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 457.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 399.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 260.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 130.
  9. ↑ a b c d e f Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 19–20, s. 136, Lipiec 1971. Koło Lwowian w Londynie. 
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 115, 134.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 150.
  12. ↑ Józef Weisbach. Święcicki, Nagórski, Pragier. Do redakcji „Wiadomości”. „Wiadomości”. Nr 19 (1101), s. 4, 7 maja 1967. 
  13. ↑ Obsada oficerska bg „Ostróg” ↓.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 79.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 547.
  16. ↑ Rocznik Oficerski 1939 ↓, s. 444-445.
  17. ↑ Rocznik Oficerski 1939 ↓, s. 33.
  18. ↑ Majka 1992 ↓, s. 43-44.
  19. ↑ Józef Weisbach. Głos z „czasu dokonanego”. Do redaktora „Wiadomości”. „Wiadomości”. Nr 39 (861), s. 6, 39 września 1962. 
  20. ↑ Zmarli członkowie Instytutu. „Biuletyn”. Rok XXIX, s. 11, Marzec 1972. Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce. 
  21. ↑ Członkowie rzeczywiści. „Biuletyn”. Rok XXIX, s. 10, Marzec 1972. Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce. 
  22. ↑ M.P. z 1931 r. nr 178, poz. 260 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  23. ↑ M.P. z 1928 r. nr 81, poz. 127 „za zasługi w służbie granicznej” - jako porucznik Józef Weissbach.
  24. ↑ Polski Ośrodek Wojskowy Langwasser koło Norymbergi: czerwiec 1945 - luty 1946 r. books.google.pl. [dostęp 2018-10-07].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Józef_Weisbach&oldid=71164054”