Józef Zawadzki (lekarz)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Zawadzki
Ilustracja
Józef Zawadzki około 1890
Data i miejsce urodzenia

13 grudnia 1865
Warszawa

Data i miejsce śmierci

23 maja 1937
Warszawa

Zawód, zajęcie

lekarz, działacz lekarski i samorządowy

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Komandor Orderu Korony Rumunii
Multimedia w Wikimedia Commons
Grób Józefa Zawadzkiego na cmentarzu Powązkowskim

Józef Zawadzki (ur. 13 grudnia 1865 w Warszawie, zm. 23 maja 1937[1] tamże) – polski lekarz, działacz samorządowy i lekarski.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 13 grudnia 1865 w Warszawie, w rodzinie Jana Gustawa, sędziego Trybunału Cywilnego, i Heleny Rozalii z Naimskich. Uczęszczał do szkół w Łomży i Warszawie. W 1884 ukończył II Gimnazjum w Warszawie[2]. Pochodził z rodziny o tradycjach patriotycznych, której członkowie zajmowali się m.in. rannymi powstańcami styczniowymi[3]. Miało to wpływ na wybór kierunku studiów – medycyny na Uniwersytecie Warszawskim. Studia ukończył w 1889 ze stopniem lekarza cum eximia laude. Odbył potem praktykę w pierwszym europejskim pogotowiu ratunkowym w Wiedniu (1890[4]), co zainspirowało go do działań w kierunku uruchomienia podobnej instytucji w Warszawie. Doszło do tego w 1897, we współpracy finansowej[3] z hrabią Konstantym Przeździeckim (i jego bratem, Gustawem[3]) – pogotowie warszawskie było trzecim na ziemiach polskich, po krakowskim i lwowskim. Te same dwie osoby powołały też do życia w Warszawie Towarzystwo Ochrony Kobiet (1900). Sam Zawadzki był natomiast twórcą Kasy Pożyczkowo-Oszczędnościowej Lekarzy[1]. Był inicjatorem powołania w 1930 Polskiego Komitetu do Spraw Ratownictwa, którego celem było rozwijanie idei ratownictwa i koordynowanie akcji ratowniczych na terenie całej Polski[4].

Od 1916 był radnym Warszawy, a w latach 1918–1919 jej wiceprezydentem. Do śmierci pełnił funkcje wiceprezesa miejskiej Komisji Rewizyjnej. Działał w Związku Miast Polskich od zjazdu założycielskiego (19–21 listopada 1917). Był sekretarzem pierwszego zarządu (tymczasowego). W 1920 i w latach 1934–1935 był wiceprezesem Związku, a w latach 1922–1927 pełnił funkcję p.o. prezesa. Pozostawał też członkiem Zarządu Międzynarodowego Związku Miast (Bruksela). Brał udział w konferencjach międzynarodowych (Paryż, Düsseldorf, Monachium, Berno, Bruksela – publikował obszerne sprawozdania z tych spotkań). Wykładał w warszawskiej Szkole Nauk Politycznych[1].

Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 30 wprost-2-11)[5].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Był autorem podręczników:

  • Zasady opieki społecznej,
  • Zarys gospodarczej polityki komunalnej[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Bogdan Mościcki, Sto lat Związku Miast Polskich 1917–2018, ZMP, Poznań, 2018, s. 94–95, ISBN 978-83-933830-1-6.
  2. ↑ a b Życiorys dra Józefa Zawadzkiego [dostęp 2023-03-09].
  3. ↑ a b c Gazeta Lekarska, Lekarze w II Rzeczypospolitej (6) - Na ratunek!. [dostęp 2018-12-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-09)].
  4. ↑ a b Fundacja Warszawa 1939, Zaświadczenie Zarządu Towarzystwa Doraźnej Pomocy Lekarskiej w Warszawie z roku 1912
  5. ↑ Cmentarz Stare Powązki: Józef Zawadzki, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-22].
  6. ↑ M.P. z 1925 r. nr 102, poz. 435 „za zasługi na polu pracy naukowej, samorządowej i społecznej”.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Józef_Zawadzki_(lekarz)&oldid=73081680”