Józef Zefiryn de Witte

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Józef Zefiryn de Witte (Witt) hrabia, (ur. 1739, zm. 1815) – generał major wojsk koronnych.

Syn gen. lejtnanta wojsk koronnych Jana de Witte. Od najmłodszych lat służył pod dowództwem ojca w twierdzy Kamieniec Podolski, od 1783 jako jego zastępca w stopniu pułkownika. Od 1785 dowódca twierdzy. Generał z 1786. W 1789 usunięty ze stanowiska ze względu na popełnienie nadużyć oraz konszachtów z Rosjanami i Austriakami. Uciekł pod opiekę Grigorija Potiomkina, wielkorządcy południowej Rosji i jednego z kochanków swojej żony. Wymusił od niego pieniądze i nadania. Uzyskał od Katarzyny II tytuł hrabiowski ze stałą pensją. Odstąpił żonę Zofię Glavani Stanisławowi Potockiemu za wysoką sumę, po czym szantażował go i wyłudzał dalsze pieniądze. Prowadził hulaszczy tryb życia.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • H.P. Kosk Generalicja polska t. 2 wyd.: Oficyna Wydawnicza „Ajaks” Pruszków 2001