Język a-pucikwar
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| Obszar | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
0 | ||||
| Pismo/alfabet |
brak, opcjonalnie łacińskie | ||||
| Klasyfikacja genetyczna | |||||
| |||||
| Status oficjalny | |||||
| Ethnologue | 10 wymarły↗ | ||||
| Kody języka | |||||
| Kod ISO 639-3↗ | apq | ||||
| IETF | apq | ||||
| Glottolog | apuc1241 | ||||
| Ethnologue | apq | ||||
| WALS | apk, gan | ||||
| W Wikipedii | |||||
| |||||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||||
Język a-pucikwar (inne nazwy: pucikwar, puchikwar) – język wymarły używany niegdyś przez rdzenną ludność Andamanów (należących do Indii). Należał do rodziny wielkoandamańskiej[1].
Ludność Pucikwar(ang.), posługująca się tym językiem, zamieszkiwała południowe wybrzeża Andamanu Środkowego, północno-wschodnie wybrzeża Andamanu Południowego oraz wyspę Baratang.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), A-Pucikwar, [w:] Ethnologue: Languages of the World [online], wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Merritt Ruhlen: A Guide to the World’s Languages, Vol. 1: Classification, 1987, s. 301–378.