Język bachtiarski
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
1 mln | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| Kod ISO 639-1↗ | brak | ||
| Kod ISO 639-2↗ | brak | ||
| Kod ISO 639-3↗ | bqi | ||
| IETF | bqi | ||
| Glottolog | bakh1245 | ||
| Ethnologue | bqi | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język bachtiarski – język irański używany przez około 1 milion osób w południowo-zachodnim Iranie. Stanowi część kontinuum dialektalnego pomiędzy północnymi a południowymi dialektami luri[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).