Język banjar
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| |||||
Obszar | Indonezja (Kalimantan), Malezja | ||||
Liczba mówiących | ok. 3,5 mln | ||||
Pismo/alfabet | łacińskie | ||||
Klasyfikacja genetyczna | |||||
---|---|---|---|---|---|
Status oficjalny | |||||
Ethnologue | 3 szersza komunikacja↗ | ||||
Kody języka | |||||
Kod ISO 639-3↗ | bjn | ||||
IETF | bjn | ||||
Glottolog | banj1241 | ||||
Ethnologue | bjn | ||||
W Wikipedii | |||||
| |||||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Język banjar, bandżar (Bahasa Banjar) – język austronezyjski używany w południowej i wschodniej części wyspy Borneo (Kalimantan), gdzie służy jako lingua franca. Blisko spokrewniony z językiem malajskim, przy czym wykazuje silne wpływy słownictwa jawajskiego.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, wyd. 1, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, ISBN 83-01-08163-5 .
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]