Język banjar
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| |||
| Obszar | Indonezja, (Kalimantan), Malezja | ||
| Liczba mówiących | ok. 3,5 mln | ||
| Pismo/alfabet | łacińskie | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
|---|---|---|---|
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 3 szersza komunikacja↗ | ||
| Kody języka | |||
| Kod ISO 639-3↗ | bjn | ||
| IETF | bjn | ||
| Glottolog | banj1241 | ||
| Ethnologue | bjn | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język banjar, bandżar - język austronezyjski używany w południowej i wschodniej części Borneo (Kalimantan), gdzie służy jako lingua franca. Blisko spokrewniony z językiem malajskim, lecz wykazuje również silne wpływy słownictwa jawajskiego.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Majewicz, Alfred F., Języki świata i ich klasyfikacja, PWN, Warszawa, 1989, ISBN 83-01-08163-5
