Język kemberano
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
>1400 (1987) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | bzp | ||
| IETF | bzp | ||
| Glottolog | kemb1235 | ||
| Ethnologue | bzp | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język kemberano, także: arandai, barau, wariagar[1], kalitami[2] – język papuaski używany w prowincji Papua Zachodnia w Indonezji. W 1987 r. oszacowano, że ma ponad 1400 użytkowników[3].
Jego użytkownicy zamieszkują kilka wsi w południowej części półwyspu Ptasia Głowa (Kalitami, Wariagar, Taroi, Tomage)[4].
Pod koniec lat 80. XX w. wciąż był wykorzystywany w kontaktach domowych. W użyciu jest także język indonezyjski[1].
Język opisany jako „barau” (zarejestrowany w starszej literaturze) wydaje się tożsamy z kemberano. Odnotowano także język dombano (również zwany „arandai”, ok. 1000 użytkowników), o bliżej nieustalonym statusie. Niewykluczone, że chodzi o dialekt tego samego języka (dokumentacja jest dość ograniczona)[5]. Ludność posługująca się dombano zamieszkuje wsie Tomu, Kecap i Arandai[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Berry i Berry 1987 ↓, s. 93.
- ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Kemberano, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Berry i Berry 1987 ↓, s. 93, 98.
- ↑ a b Berry i Berry 1987 ↓, s. 98.
- ↑ Berry i Berry 1987 ↓, s. 93, 94.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Keith Berry, Christine Berry: A Survey of the South Bird’s Head Stock. W: Peter J. Silzer, Joyce K. Sterner (red.): Workpapers in Indonesian Languages and Cultures. T. 4. Summer Institute of Linguistics, 1987, s. 81–117. [dostęp 2023-05-17]. (ang.).