Przejdź do zawartości

Język batak toba

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Batak Toba
Obszar

Sumatra Północna (Indonezja)

Liczba mówiących

2 mln (1991)

Pismo/alfabet

łacińskie (dawniej batackie)

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 6b zagrożony
Kody języka
ISO 639-3 bbc
IETF bbc
Glottolog bata1289
Ethnologue bbc
BPS 0024 3
WALS bto
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język batak toba, także batak[1]język austronezyjski używany przez grupę ludności w prowincji Sumatra Północna w Indonezji, zwłaszcza w kabupatenie Tapanuli Utara[2]. Według danych z 1991 roku posługuje się nim 2 mln osób[3].

W II poł. XIX w. badaniem języka batak toba zajmował się H.N. van der Tuuk, autor pierwszego obszernego opracowania gramatycznego. Kolejną publikację książkową nt. batak toba, z przeznaczeniem do użytku misjonarskiego, sporządził J.H. Meerwaldt (1904)[4]. Na ten język przełożono Biblię[3].

Jest bliski językom angkola i mandailing[5]. Ludność Angkola i Mandailing nie akceptuje nazwy „batak”[6].

Do zapisu tego języka służy alfabet łaciński, który zastąpił rodzime pismo batackie[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Nababan 1981 ↓, s. xvii.
  2. J. P. Sarumpaet: The Samosir dialect of Toba-Batak. W: Paul Geraghty, Lois Carrington, S. A. Wurm (red.): FOCAL II: Papers from the Fourth International Conference on Austronesian Linguistics. Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1986, s. 73–86, seria: Pacific Linguistics C-94. DOI: 10.15144/PL-C94.73. ISBN 978-0-85883-345-6. OCLC 570220350. (ang.).
  3. a b c M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Batak Toba, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2015-09-24] (ang.).
  4. Nababan 1981 ↓, s. xxi.
  5. Nababan 1981 ↓, s. xx.
  6. Woollams 2005 ↓, s. 534.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]