Język boano (celebeski)
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
2700 (2001) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | bzl | ||
| IETF | bzl | ||
| Glottolog | boan1243 | ||
| Ethnologue | bzl | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język boano, także: boan-diks, bolano[1] – język austronezyjski używany w prowincji Celebes Środkowy w Indonezji. Według danych szacunkowych z 2001 roku posługuje się nim 2700 osób[1][2].
Jego użytkownicy zamieszkują pojedynczą wieś Bolano (kabupaten Parigi Moutong)[1][3].
Potencjalnie zagrożony wymarciem, do czego przyczynia się wpływ edukacji w języku indonezyjskim[4]. Niemniej w latach 90. XX w. zaobserwowano, że pozostaje w powszechnym użyciu i jest przekazywany międzypokoleniowo[5][6].
Język boano (centralnomolukański) jest odrębnym językiem[1].
W latach 80. XX w. sporządzono skrótowy opis jego gramatyki[7].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Boano, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-26] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-11] (ang.).
- ↑ Himmelmann 2001 ↓, s. 18.
- ↑ Himmelmann 2001 ↓, s. 35.
- ↑ Wurm 2007 ↓, s. 480.
- ↑ Himmelmann 2001 ↓, s. 44.
- ↑ David Mead: Boano. Sulawesi Language Alliance. [dostęp 2024-08-26]. (ang.).
- ↑ Sofyan Inghuong, Ahmad Sarro, Hasan Basri, Dahlan Kajia, Fonologi, morfologi, dan sintaksis bahasa Bolano, Palu: Pusat Bahasa kerjasama Balai Penelitian Universitas Tadulako, 1986–1987 [dostęp 2023-01-04] (indonez.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Nikolaus P. Himmelmann, Sourcebook on Tomini-Tolitoli Languages: General Information and Word Lists, Canberra: Pacific Linguistics, Research School of Pacific and Asian Studies, Australian National University, 2001 (Pacific Linguistics 511), DOI: 10.15144/PL-511, ISBN 0-85883-516-9, OCLC 48361406 (ang.).
- Stephen A. Wurm, Australasia and the Pacific, [w:] Christopher Moseley (red.), Encyclopedia of the World’s Endangered Languages, Abingdon–New York: Routledge, 2007, s. 425–577, DOI: 10.4324/9780203645659, ISBN 978-0-203-64565-9, ISBN 978-0-7007-1197-0, OCLC 47983733 (ang.).