Język bodo
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| ||
Obszar | Indie (Asam), Nepal, Bangladesz | |
Liczba mówiących | ok. 603 000 | |
Klasyfikacja genetyczna | Języki chińsko-tybetańskie Tybeto-birmańskie języki bodo-naga-kachin Język bodo | |
Pismo/alfabet | dewanagari | |
Status oficjalny | ||
---|---|---|
język urzędowy | Indie, Nepal, Bangladesz | |
Kody języka | ||
Kod ISO 639-1↗, ISO 639-1 | – | |
Kod ISO 639-2↗, ISO 639-2 | sit | |
Kod ISO 639-3↗ | brx | |
IETF | brx | |
Glottolog | bodo1269 | |
WALS | bod | |
W Wikipedii | ||
Zobacz też: język, języki świata
| ||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Język bodo, boro (बोड़ो) – język z grupy bodo-naga-kachin chińsko-tybetańskiej rodziny językowej, używany przez lud Bodo w północno-wschodniej części Indii, w Nepalu i Bangladeszu. Zgodnie z konstytucją indyjską posiada status języka urzędowego w stanie Asam. Obecnie zapisywany zazwyczaj w dewanagari, w przeszłości w alfabecie bengalskim bądź łacińskim.
Jest blisko spokrewniony z językami dimasa w Asamie, garo w Meghalai oraz kokborok w Tripurze.
Spis treści
Dialekty[edytuj | edytuj kod]
Język bodo dzieli się z grubsza na trzy grupy dialektalne, dialekt zachodni służy jako standard.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Majewicz, Alfred F., Języki świata i ich klasyfikacja, PWN, Warszawa, 1989, ISBN 83-01-08163-5
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
|