Język bodo
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| Obszar |
Indie (Asam), Nepal, Bangladesz | ||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
ok. 603 tys. | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| Status oficjalny | |||
| język urzędowy | Indie, Nepal, Bangladesz | ||
| UNESCO | 2 wrażliwy↗, 4 poważnie zagrożony↗ | ||
| Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
| Kody języka | |||
| Kod ISO 639-2↗ | sit | ||
| Kod ISO 639-3↗ | brx | ||
| IETF | brx | ||
| Glottolog | bodo1269 | ||
| Ethnologue | brx | ||
| WALS | bod | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język bodo, boro (बोड़ो) – język z grupy bodo-naga-kachin w ramach rodziny chińsko-tybetańskiej, używany przez lud Bodo w północno-wschodniej części Indii, w Nepalu i Bangladeszu. Zgodnie z konstytucją indyjską posiada status języka urzędowego w stanie Asam. Obecnie zapisywany zazwyczaj w dewanagari, w przeszłości w alfabecie bengalskim lub łacińskim.
Jest blisko spokrewniony z językami dimasa w Asamie, garo w Meghalai oraz kokborok w Tripurze. Dzieli się z grubsza na trzy grupy dialektalne, przy czym dialekt zachodni służy jako standard.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Alfred Franciszek Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, wyd. 1, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).
